De jongen met de blauwe Canyon

Of Giacomo Nizzolo behalve zijn handtekening ooit een letter op papier zet kunnen we van hieruit niet beoordelen. Zijn naam heeft niettemin

meer iets van een Italiaans dichter dan van een wielrenner die zonet in Bretagne ietwat verrassend Europees kampioen geworden is. Al ligt dat eerder aan die voornaam van hem dan aan zijn familienaam. Giacomo is immers ook de voornaam van ene Giacomo Leopardi, een klassiek Italiaans dichter uit de eerste helft van de negentiende eeuw. In Recanati, een charmant stadje in Le Marche, de Italiaanse Marken, bezocht ik ooit met veel genoegen Casa Leopardi dat zijn fantastische bibliotheek huisvest.

Maar vandaag ging de eer dus volledig naar die andere Giacomo, Nizzolo, die in dit korte rare wielerseizoen aan zijn beste seizoen ooit toe is. Zondag laatst werd hij al Italiaans kampioen en in Milaan-San Remo sprintte hij, weliswaar ver achter Wouter van Aert, naar de vijfde plaats. Een échte klassieker zien we de eenendertigjarige Milanees niet (meer) winnen. Nizzolo, wat ligt die naam mooi in de mond, is én blijft gewoon een steengoed renner die, zo vrezen wij, zijn hele carrière tevreden zal moeten zijn met overwinningen in Italiaanse en andere semi-klassiekers. Iemand uit het rijtje waarin ook verdienstelijke mannen als Sacha Modolo, Fabio Felline, Andrea Vendrame, Davide Cimolai, en andere Kristian Sbaragli thuishoren. 

Wie ongetwijfeld wél, en eerder vroeg dan laat, een echte klassieker aan zijn scalp zal hangen is Mathieu Van der Poel. Ook vandaag had "de jongen met de blauwe canyon" mits wat beter geplaatst en niet twee keer vol in de remmen, met lengten voorsprong kunnen winnen. Moéten winnen. De Europese sterren lagen voor hem als het ware voor het grijpen. Onderweg was Mathieu al zowat de enige geweest die in Plouay op de Côte du Lozet voor wat beroering en afscheiding kon zorgen. Zondag laatst al zat elke hongerige wielerliefhebber met grote ogen te kijken naar het Kunststukje dat Matje tijdens het Nederlands Kampioenschap op het canvas van de Col du Vam neerpenseelde. Mathieu is na een wat mindere start nu wel helemaal op dreef. Jammer dat hij de Tour niet rijdt maar we zien hem later dit jaar ahTCb ('als het Tante Corona belieft') nog minstens één keer helemaal bovenaan op het podium van een klassieker staan. De Greg's, de Oliver's en de Wout-jes hoeven allang niet meer gewaarschuwd te worden. Ze weten al héél lang waar ze met 'die jongen met zijn blauwe canyon' aan toe zijn!

Extern:
Touretappe: Nizzolo sprint naar Europese titel
Verslag EK bij Sporza
Giacomo Nizzolo bij PCS
Col du Vam bij Grinta
Wikipedia-pagina Giacomo Leopardi
Edward Hoornaert over L'Infinito van Leopardi
Recanati in Le Marche en het huis van Leopardi

De stilte van een fiets

Hoeveel wielerharten moeten er gisteren niet hebben stilgestaan! Nooit stond een fiets onheilspellender en stiller tegen een muurtje dan die van Remco Evenepoel gisteren in de afdaling van de 'Muro di Sormano' in de Ronde van Lombardije van dit arglistige Coronajaar... En wat een geluk bij een ongeluk... Herstel voorspoedig Remco!

Verslag Il Lombardia bij Touretappe
Toeschouwer filmde toevallig de val van Remco

En dan vallen plots de bladeren in augustus!

Vandaag vallen voor een keer de 'foglie morte' in... Augustus. Een vreemd gevoel de enige echte 'Il Lombardia' verreden te zien in de drukkende hitte van deze Corona-zomer van jewelste. 

En misschien nog vreemder voor ons: voor het eerst sinds lang en misschien wel sinds 'de tijd van Roger' is er maar één topfavoriet en het is een jonge Belg van twintig: Remco Evenepoel de man die in de nabije én verre toekomst meermaals Jempie (even) zal doen vergeten! Dat is nu al zeker! 

Al hoop ik voor Remco en voor zijn intussen talloze supporters dat niet ene Aleksandr Vlasov, een jonge Rus, vandaag met de superbe en uitzonderlijke kroon van de 'dooie blaren in Augustus' gaat lopen...  

Vai vai Mauro!!! En voor vandaag: Vai vai Remco!!!