Curiosum

Alfa en Omega… Het marsmannetje. De bolide van Man. De kleine cowboy… Men blijft Mark Cavendish met al die belachelijke bijnamen veel onrecht aandoen. Ook na zijn sublieme sprintoverwinning in Milaan-Sanremo behandelt men hem nog altijd als… een curiosum. Niets is nochtans minder waar. Niets is minder op Cavendish van toepassing dan het begrip curiosum. Is men dan glad vergeten dat, als het verleden jaar aan hem gelegen had, hij na de Giro ook nog de Tour zou hebben uitgereden. Men moest hem bijna van zijn fiets afhalen, want opgeven staat niet in de man zijn Manx-woordenboek. Het is niet helemaal realistisch, ik weet het, maar eigenlijk had men hem komende zondag ook al moeten afzetten. Nee, nog niet aan de laatste flauwe 200meter-bocht in Meerbeke, da’s pas voor binnen enkele jaren, maar gewoon daar op het startpodium in Brugge. Hij zou er fantastisch hebben op gepast, onze Cav, op dat podium. Nu zal hij, zo stel ik mij voor, ergens noodgedwongen handenwringend bij het televisietoestel achterblijven… Op één of andere anonieme hotelkamer. Wachtend om dan maar van lieverlede midden volgende week zijn gram te halen in Gent-Wevelgem. Mark Cavendish hoort nochtans thuis in de Ronde van Vlaanderen zoals - kat zonder staart - een motorrijder op Man. Té jong? Niks te jong! Liet hij woensdag na zijn sprintzege in de tweede rit van De Panne in Sportwereld immers zelf ook al niet de navolgende mooie (én stichtende) zinsnede noteren:

"Dit was de gevaarlijkste spurt die ik ooit reed'... 'Werkelijk iedereen dacht vandaag te kunnen winnen. Die jonge gasten verslonden zoveel energie om juist geplaatst te raken dat ze daarna doodvielen. Ach, eigenlijk kan ik ze niets verwijten. Toen ik jong was, reageerde ik net zo."

En dan te beseffen dat Mark Cavendish, straks op 21 mei... zelf al 23 wordt. Dé wonderlijke snotneus!

Extern:
Thuissite Mark Cavendish en Cavendish-ipedia
Citaat: Sportwereld – Do 2/4/2009 - Mark Cavendish snapt Boonen en Bennati niet