Philippe Gilbert en Kim Clijsters werden gisteren in een, hoewel groots opgezet toch nog mak uitvallend sportgala – o hoe pijnlijk op dat podium de tot schim van zichzelf verworden Urbanus – tot sportman en sportvrouw van het jaar gekozen. Een heel erg logische keuze.
Zelf had ik mijn hart er met een gekarteld lepeltje uit gegeten als Gilbert het dit jaar niet was geworden… De ultieme demarrage van Philippe Gilbert op de San Fermo Della Battaglia in de laatste Ronde van Lombardije – jawel, toevallig net 10 jaar na onze intens betreurde Frank VDB – deed wat mij betreft erg denken aan het “La Redoute 99-moment” tijdens La Doyenne van toen. Geen kantelmoment maar een kartelmoment in de vaderlandse wielerannalen. Dat het er ooit zou komen was wel duidelijk, maar dat Gilbert al dit jaar voor zo'n ultiem moment zou zorgen, heeft mij verrast. En ontroerd! Ben ik een subjectieve sul? Misschien. Maar sul of geen sul, ik ben in elk geval bereid om elke wielerfreak die langs de kant staat te roepen dat “Gilbert geen uitstraling heeft” met enige kordaatheid meteen de mond te snoeren. Mijn beste Bernard Callens, begin er ook maar aan, eat your heart out. Misschien iets voor met Kerstmis?
Extern:
The climb van de San Fermo Della Battaglia bij climbbybike en voor zij die het nog ‘ns op you tube willen zien heb ik deze link. Da's uiteraard ook die van de beelden hieronder!
maandag, december 21, 2009
donderdag, november 26, 2009
Grinta blogt!
Altijd goed om te ontdekken wat men nog niet wist. Niet alleen hoe men proper fietsen kan of het bericht dat er volgend jaar geen Specialized-fiets meer onder het gat van Boonen zit. Niet alleen hoe men de schoenen van Cadel - trap niet op mijn hondje - Evans wint (Gaerne!) of hoe men zijn naam op een gratissticker, én vleugels in het kleinste flesje krijgt, maar ook dat Grinta blogt bijvoorbeeld.
En wel op dit wordpress-adres. Te volgen, tot in de diepste column!
En wel op dit wordpress-adres. Te volgen, tot in de diepste column!
maandag, oktober 26, 2009
Status
Soms is zo'n Facebook-status als die van zaterdag iets waarvan men zich grondig afvraagt of bepaalde dingen zich wel helemaal irl afspelen:
”P.R. stapte 5,5 kilometer en stond in Ploegsteert 5 kwartier in de motregen naar een scherm te kijken om daarna – o sereniteit - gedurende 2 intense seconden zijn hand op het gelakte hout van een kist te leggen.”
”P.R. stapte 5,5 kilometer en stond in Ploegsteert 5 kwartier in de motregen naar een scherm te kijken om daarna – o sereniteit - gedurende 2 intense seconden zijn hand op het gelakte hout van een kist te leggen.”
woensdag, oktober 14, 2009
Met elke sterveling
“Als de moral is goe, benen kunnen alles”. We glimlachten er laatst nog om. Eén van zijn quotes was het waarmee je hele wielercitatenboeken kon vullen. In dat nederlands met haar op, dat geborneerde Ploegsteerts van hem. Een stoute uitspraak, een boutade of een kwinkslag, wat het ook mocht zijn, nooit zat Frank Vandenbroucke er om verlegen. “Als de moral is goe, benen kunnen alles”. En 
nu, na het onafwendbare, na alles wat al jaren was aangekondigd is daar de uitputtingsslag van de clichés, de dodelijke slijtage van de grote dode woorden. Patati en patata. Vdb si en Vdb la. Iets in de zin van, dingen als “Only the good die young” of “I hope I will die before I get old”. Maar God is dood en Sartre ook. Men zal hem roemen als een groot stylist. Een kunstenaar, een entertainer, “een crooner op de fiets". Frank had klasse. Frank was een schitterend coureur, maar breekbaar, o zo breekbaar.” Niet uitgerust noch voorbestemd om “zuinig” te leven. Gedoemd om uit te blinken, was hij. Met een natuurlijke aanleg om zich te onderscheiden. Telkens weer legde hij de lat tot waar zijn benen het hoofd allang niet meer konden volgen. Ze laten hem opnieuw aan het woord vandaag. We horen hem praten alsof hij nog leefde, en glimlachen opnieuw. Een keikop, was het. Mét een krak in het hoofd. Niets goddelijks was hem vreemd. Enkel en alleen omdat wij dat zo graag wilden. Maar de goden zelf, nee die geven niet thuis vandaag. Geen uitleg. Ze twitteren niet met ons vandaag. Niet met gewone stervelingen. Laat ik dus tot nader order alleen maar dat ene beeld bewaren, Frank, het afgeronde beeld van die grote droom die als een kogel in jouw hoofd ging hangen. Laten we hem – rond als een wiel – maar uit blijven dragen. En gedenken, Frank, dat met elke sterveling de plicht van hij die achterblijft telkens weer wat groter wordt.
Gisteren en vandaag, overal en op alle zenders: De dood van Frank Vandenbroucke.
nu, na het onafwendbare, na alles wat al jaren was aangekondigd is daar de uitputtingsslag van de clichés, de dodelijke slijtage van de grote dode woorden. Patati en patata. Vdb si en Vdb la. Iets in de zin van, dingen als “Only the good die young” of “I hope I will die before I get old”. Maar God is dood en Sartre ook. Men zal hem roemen als een groot stylist. Een kunstenaar, een entertainer, “een crooner op de fiets". Frank had klasse. Frank was een schitterend coureur, maar breekbaar, o zo breekbaar.” Niet uitgerust noch voorbestemd om “zuinig” te leven. Gedoemd om uit te blinken, was hij. Met een natuurlijke aanleg om zich te onderscheiden. Telkens weer legde hij de lat tot waar zijn benen het hoofd allang niet meer konden volgen. Ze laten hem opnieuw aan het woord vandaag. We horen hem praten alsof hij nog leefde, en glimlachen opnieuw. Een keikop, was het. Mét een krak in het hoofd. Niets goddelijks was hem vreemd. Enkel en alleen omdat wij dat zo graag wilden. Maar de goden zelf, nee die geven niet thuis vandaag. Geen uitleg. Ze twitteren niet met ons vandaag. Niet met gewone stervelingen. Laat ik dus tot nader order alleen maar dat ene beeld bewaren, Frank, het afgeronde beeld van die grote droom die als een kogel in jouw hoofd ging hangen. Laten we hem – rond als een wiel – maar uit blijven dragen. En gedenken, Frank, dat met elke sterveling de plicht van hij die achterblijft telkens weer wat groter wordt.
Gisteren en vandaag, overal en op alle zenders: De dood van Frank Vandenbroucke.
zaterdag, september 26, 2009
Mendrisio 2009
"Isn't it a pity? Yes it is!”
En dan is het zo ver. Achtendertig (38!) jaar na Merckx zitten we opnieuw in Mendrisio. Geprangd in het grote niemandsland tussen Lugano en Como. Mendrisio 2009! Het jaarlijkse Kampioenschap van de Wereld zou voor het wielrennen een feest moeten zijn. Het bijzetten van alle zeilen… Het vieren van de mondialiteit van het moderne wielrennen! Dat is en blijft het natuurlijk ook. Alleen rijdt er met Alejandro Valverde dit jaar al een tijdje een schaduw door het peloton waarvan de wielerbonzen zich, hoe graag ze dat met al hun geklungel ook zouden willen, maar niet kunnen ontdoen. Met dank aan de Spaanse bond alweer die in de nasleep van de Fuentes-affaire nog altijd niet de volle medewerking aan het Uci-onderzoek wenst te verlenen. Het verhaal van “bloedzak nr. 18” is ondertussen genoegzaam bekend. De hond van Valverde, Piti, is een beest dat niet vlug het loodje lijkt te willen leggen. En Valverde is zich van geen kwaad bewust. Onverstoorbaar als altijd, in zijn “El Imbatible-status” de arrogantie nabij, lijkt hij zich geen bal van de hele heisa aan te trekken. De Caribinieri op de loer? Dan maar, hup, een ander én Zwitsers hotel ingetrokken. Ook dat zal voor de Spanjaarden dan weer worden uitgelegd als een uiting van een ijzersterke winnaarsdrang zeker? Eén ding is als je’t ons vraagt zeker, als het in de zaak Fuentes om Gilbert, Boonen of een andere Belg was gegaan dan was ie allang voor een paar jaar op non-actief gezet. Door zijn eigen federatie! De Spanjaarden hebben met één en ander duidelijk minder moeite. Eerst mocht Valverde op een zuinig drafje de ronde van zijn eigen land winnen, nu hopen ze de kalende kruin van hun vale koning nog mee in de wereldkampioentrui te hijsen ook. Niet vaak vertoond een dergelijk verregaande en malafide vorm van chauvinisme. En dat in een jaar waarin een aantal toppers uit het verleden onverbiddellijk door het dopingspook werden neergesabeld. Wie had vorig jaar in Varese immers voorspeld dat mannen als Thomas Dekker, Nuno Ribeiro, Danilo Di Luca, Davide Rebellin en Mikel Astarloza er vanwege snoepen van het Cera-spul er dit jaar niet eens meer zouden bij zijn? Wij niet. Vooral van die ouwe vos van een Rebellin hadden we niet verwacht wat toch nog is uitgekomen. Wie had gedacht dat die ouwe pater toch nog aan al te sterk vuurwater ten onder zou gaan? Geen Rebellin of Di Luca meer om Valverde uit die vermaledijde regenboogtrui te houden. Wie dan wel? Er blijven er eerlijk gezegd maar een handvolletje meer over van wie we durven hopen dat ze Valverde in Mendrisio het nakijken kunnen geven. Al ons geld staat morgen dus op die ene kleine reiger uit Verona, Damiano Cunego. Tot dusver een witte ridder die, we geven het voor wat het is, nog nooit in opspraak is geraakt. En verder? Matti Breschel, de Deen, misschien. De jonge nieuwe god Edvald Boasson Hagen, Robert Gesink als ie hersteld is, Andy Schleck, Cadel Evans, Pipo Pozzato, Simon Gerrans, Thomas Voeckler en vooral, zo mogen we het hopen, ook, Samuel “Sammie” Sanchez… Wie het lijstje overloopt stelt met mij vast dat de kandidaat-wereldkampioenen bijna allen één voor één de kandidaat-winnaars zijn van een heuse bergetappe in de Tour. De kans – laten we wel wezen - dat een Belg het morgen haalt is dus eerder onbestaande. Voor onze Belgische sterkhouder, Philippe Gilbert, zal het gezien zijn eerder begrensde mogelijkheden als klimmer – it’s a pity, maar het is niet anders - ook voor dit jaar niet zijn. Voor onze Waalse vriend is het nog even wachten. Tot de editie van 2012, en hij dan, net dertig geworden, in ware Briek Schotte-stijl als de held van de Cauberg zal worden ingehaald. Al hoop ik natuurlijk wel dat ik mij – als één van de Gilbert-adepten van het eerste uur - morgen voor één keer wel heel schromelijk mag vergissen.
Vandaag en morgen op alle zenders: Het Wereldkampioenschap wielrennen op de weg in Mendrisio.
En dan is het zo ver. Achtendertig (38!) jaar na Merckx zitten we opnieuw in Mendrisio. Geprangd in het grote niemandsland tussen Lugano en Como. Mendrisio 2009! Het jaarlijkse Kampioenschap van de Wereld zou voor het wielrennen een feest moeten zijn. Het bijzetten van alle zeilen… Het vieren van de mondialiteit van het moderne wielrennen! Dat is en blijft het natuurlijk ook. Alleen rijdt er met Alejandro Valverde dit jaar al een tijdje een schaduw door het peloton waarvan de wielerbonzen zich, hoe graag ze dat met al hun geklungel ook zouden willen, maar niet kunnen ontdoen. Met dank aan de Spaanse bond alweer die in de nasleep van de Fuentes-affaire nog altijd niet de volle medewerking aan het Uci-onderzoek wenst te verlenen. Het verhaal van “bloedzak nr. 18” is ondertussen genoegzaam bekend. De hond van Valverde, Piti, is een beest dat niet vlug het loodje lijkt te willen leggen. En Valverde is zich van geen kwaad bewust. Onverstoorbaar als altijd, in zijn “El Imbatible-status” de arrogantie nabij, lijkt hij zich geen bal van de hele heisa aan te trekken. De Caribinieri op de loer? Dan maar, hup, een ander én Zwitsers hotel ingetrokken. Ook dat zal voor de Spanjaarden dan weer worden uitgelegd als een uiting van een ijzersterke winnaarsdrang zeker? Eén ding is als je’t ons vraagt zeker, als het in de zaak Fuentes om Gilbert, Boonen of een andere Belg was gegaan dan was ie allang voor een paar jaar op non-actief gezet. Door zijn eigen federatie! De Spanjaarden hebben met één en ander duidelijk minder moeite. Eerst mocht Valverde op een zuinig drafje de ronde van zijn eigen land winnen, nu hopen ze de kalende kruin van hun vale koning nog mee in de wereldkampioentrui te hijsen ook. Niet vaak vertoond een dergelijk verregaande en malafide vorm van chauvinisme. En dat in een jaar waarin een aantal toppers uit het verleden onverbiddellijk door het dopingspook werden neergesabeld. Wie had vorig jaar in Varese immers voorspeld dat mannen als Thomas Dekker, Nuno Ribeiro, Danilo Di Luca, Davide Rebellin en Mikel Astarloza er vanwege snoepen van het Cera-spul er dit jaar niet eens meer zouden bij zijn? Wij niet. Vooral van die ouwe vos van een Rebellin hadden we niet verwacht wat toch nog is uitgekomen. Wie had gedacht dat die ouwe pater toch nog aan al te sterk vuurwater ten onder zou gaan? Geen Rebellin of Di Luca meer om Valverde uit die vermaledijde regenboogtrui te houden. Wie dan wel? Er blijven er eerlijk gezegd maar een handvolletje meer over van wie we durven hopen dat ze Valverde in Mendrisio het nakijken kunnen geven. Al ons geld staat morgen dus op die ene kleine reiger uit Verona, Damiano Cunego. Tot dusver een witte ridder die, we geven het voor wat het is, nog nooit in opspraak is geraakt. En verder? Matti Breschel, de Deen, misschien. De jonge nieuwe god Edvald Boasson Hagen, Robert Gesink als ie hersteld is, Andy Schleck, Cadel Evans, Pipo Pozzato, Simon Gerrans, Thomas Voeckler en vooral, zo mogen we het hopen, ook, Samuel “Sammie” Sanchez… Wie het lijstje overloopt stelt met mij vast dat de kandidaat-wereldkampioenen bijna allen één voor één de kandidaat-winnaars zijn van een heuse bergetappe in de Tour. De kans – laten we wel wezen - dat een Belg het morgen haalt is dus eerder onbestaande. Voor onze Belgische sterkhouder, Philippe Gilbert, zal het gezien zijn eerder begrensde mogelijkheden als klimmer – it’s a pity, maar het is niet anders - ook voor dit jaar niet zijn. Voor onze Waalse vriend is het nog even wachten. Tot de editie van 2012, en hij dan, net dertig geworden, in ware Briek Schotte-stijl als de held van de Cauberg zal worden ingehaald. Al hoop ik natuurlijk wel dat ik mij – als één van de Gilbert-adepten van het eerste uur - morgen voor één keer wel heel schromelijk mag vergissen.
Vandaag en morgen op alle zenders: Het Wereldkampioenschap wielrennen op de weg in Mendrisio.
Poging
Poging tot definitie. Dit keer van Rik Vanwalleghem:
Wielrennen is een meerlagig schouwspel waarbij koersintelligentie, kennis van de tegenstander, sluwheid, durf, branie, acteertalent, enzovoort evenzeer meespelen als fysieke mogelijkheden of conditionele paraatheid.
Rik Vanwalleghem in "Kuitenbijter" - de Standaard, Za 26/9/2009
Wielrennen is een meerlagig schouwspel waarbij koersintelligentie, kennis van de tegenstander, sluwheid, durf, branie, acteertalent, enzovoort evenzeer meespelen als fysieke mogelijkheden of conditionele paraatheid.
Rik Vanwalleghem in "Kuitenbijter" - de Standaard, Za 26/9/2009
zaterdag, juli 18, 2009
Iets raaks
In afwachting dat ze in de Tour van 2009 met de muis van de Pyreneeën ook de gekken met hun buks kunnen bergen, iets raaks van een ouwe bekende. Want af en toe komt ook een definitie uit de wielerhoek je zomaar voor de voeten vallen. Deze bijvoorbeeld. In de reeks “Moois van Jef” dit keer: Derailleur, een woord dat net zo klikt in de mond als in het echt:
” 732.derailleur: maakt zelfs van de zwaargebouwde fietser een beter getrainde. Tijdens een beklimming: “Overal hoor je de derailleurs naarstig zoeken naar het lichtste verzet.”
Vindplaats: Jef Boven op zijn weblog – Derailleur – Label "De illuminatie van de burger" - Afdeling “Het precieze gebruik”
” 732.derailleur: maakt zelfs van de zwaargebouwde fietser een beter getrainde. Tijdens een beklimming: “Overal hoor je de derailleurs naarstig zoeken naar het lichtste verzet.”
Vindplaats: Jef Boven op zijn weblog – Derailleur – Label "De illuminatie van de burger" - Afdeling “Het precieze gebruik”
zaterdag, juni 13, 2009
Spotten
Uitgebreid gedacht: Wie zo schaamteloos de spot drijft met een ouwe kraker als de Mont Ventoux zoals Alejandre Valverde dat donderdag laatst deed, die is nog niet thuis. Vroeg of laat revancheert zo’n berg zich op de renner. Wees daar maar zeker van. Men zal niet spotten met een monument!. Vroeg of laat wordt ook de hoogdravende Spanjaard met de kalende kruin het slachtoffer van de berg van de kale kruin. De wraak zal zoet zijn en ik met overtuiging een groot supporter van het lot.
In de reeks: “Vroeg of laat revancheert een berg zich. En geef hem ‘s ongelijk.”
Extern:
Dauphiné-Liberé – editie 2009 - Rit 5 Valence-Le Mont Ventoux, 154 km
Mont-Ventoux – De kale berg
Rubriek : Het hart van Bitossi
In de reeks: “Vroeg of laat revancheert een berg zich. En geef hem ‘s ongelijk.”
Extern:
Dauphiné-Liberé – editie 2009 - Rit 5 Valence-Le Mont Ventoux, 154 km
Mont-Ventoux – De kale berg
Rubriek : Het hart van Bitossi
zondag, mei 24, 2009
Opstapje
Gisteren bracht Giro-rit 14 de renners naar de muur van San Luca in Bologna. Simon Gerrans die overbleef van een kopgroep van 14 won en Danilo Di Luca die in de steile slotklim een aardig kolfje naar zijn hand vond, liet zich met zijn voltallige ploeg de baard van 2 dagen afdoen door de verzamelde troepen van het peloton . Die vormden voor de gelegenheid een merkwaardige anti-Di Luca-coalitie vormden. Ook opmerkelijk gisteren, enfin voor ons althans, was het resultaat van neo-prof Guillaume Bonnafond. Drieëntwintigste! De neoprof van Ag2R kende verleden jaar bij de beloften in Frankrijk nauwelijks zijn gelijke. Omstreeks deze periode won ie toen met meer dan een likje verf erbovenop in één moeite door de ronden van de Isard en de Savoie. Uitgerekend gisteren ook kwam diezelfde Ronde de l’Isard in de tweede rit van editie 2009 aan op het bekende Plateau de Beille. Al een aantal jaar fungeert de Ronde de l’Isard als een fatsoenlijk opstapje voor jong internationaal rondetalent. Een waardemeter dus voor elke belofterenner die letterlijk hogerop wil. Verleden jaar eindigden twee Belgen in de top tien: Yannick Eijssen en Fabrice Naert.
Maar het ene jaar is duidelijk het andere niet. Fabrice is ondertussen gestopt met koersen – het kan toch maar mooi verkeren – en Yannick naar wie in deze ronde, als gedoodverfde Limburgse versie van Kevin Seeldraeyers reikhalzend werd uitgekeken, eindigde gisteren net als al in de eerste rit verrassend op vele minuten. Hopelijk zijn dit stomweg alleen enkele jours sans en is er bij Yannick niets anders aan de hand. Toch viel er gisteren nog biezonder positief nieuws te rapen vanuit het kamp van onze landgenoten. Op de slotcol van 1° categorie plaatsten de ware klimrevelaties Sibrecht Pieters en Frederik Verkinderen zich als 6° en 8°. Heel mooi tussen hen in vatte daarenboven ook nog de jonge Steve Bekaert plaats. Daar waar Pieters en Verkinderen 88-ers zijn is de youngster van Beveren 2000 op 26 december pas 18 jaar geworden. Achttien en nu al top tien op Plateau de Beille! Benieuwd wat straks de slotrit nog meer in petto heeft voor onze jonge Belgen.
De Ronde de l’Isard is momenteel live on-line te volgen volgen via deze Directvelo-link!
Maar het ene jaar is duidelijk het andere niet. Fabrice is ondertussen gestopt met koersen – het kan toch maar mooi verkeren – en Yannick naar wie in deze ronde, als gedoodverfde Limburgse versie van Kevin Seeldraeyers reikhalzend werd uitgekeken, eindigde gisteren net als al in de eerste rit verrassend op vele minuten. Hopelijk zijn dit stomweg alleen enkele jours sans en is er bij Yannick niets anders aan de hand. Toch viel er gisteren nog biezonder positief nieuws te rapen vanuit het kamp van onze landgenoten. Op de slotcol van 1° categorie plaatsten de ware klimrevelaties Sibrecht Pieters en Frederik Verkinderen zich als 6° en 8°. Heel mooi tussen hen in vatte daarenboven ook nog de jonge Steve Bekaert plaats. Daar waar Pieters en Verkinderen 88-ers zijn is de youngster van Beveren 2000 op 26 december pas 18 jaar geworden. Achttien en nu al top tien op Plateau de Beille! Benieuwd wat straks de slotrit nog meer in petto heeft voor onze jonge Belgen.
De Ronde de l’Isard is momenteel live on-line te volgen volgen via deze Directvelo-link!
vrijdag, mei 22, 2009
Robert's blog
De website van Robert Gesink was op zich al één van de betere sites maar nu hij naar aanleiding van een veertiendaagse hoogstestage in de Sierra Nevada een weblog begonnen is, ga je hopen dat ie d'er ook nog lang na de stage mag mee doorgaan.
Als voorbereiding op de Dauphine en de Tour train ik met 5 ploeggenoten twee weken in de Spaanse bergen. We slapen op 2000 meter hoogte en trainen vrijwel elke dag bergop. Op deze manier proberen we ons op de ideale manier voor te bereiden op de belangrijkste wedstrijd van het jaar, de Tour!
Meer over boeiende dingen als toewijding, sneeuwbanken, wattages en zuurstofarme lucht op dit adres: robertgesink.blogspot.com
Als voorbereiding op de Dauphine en de Tour train ik met 5 ploeggenoten twee weken in de Spaanse bergen. We slapen op 2000 meter hoogte en trainen vrijwel elke dag bergop. Op deze manier proberen we ons op de ideale manier voor te bereiden op de belangrijkste wedstrijd van het jaar, de Tour!
Meer over boeiende dingen als toewijding, sneeuwbanken, wattages en zuurstofarme lucht op dit adres: robertgesink.blogspot.com
donderdag, mei 14, 2009
Tot nader order
Waaraan in de zaak Boonen, tussen al die mediaheisa door, blijkbaar maar al te graag voorbijgegaan wordt? Tot nader order is en blijft Tom Boonen een sporter die tot dusver nog nooit betrapt is op het effectief gebruik van doping en bijgevolg tot op vandaag nog nooit schuldig werd bevonden aan het gebruik van competievervalsende elementen… Als we daar nu ‘ns allemaal van uitgingen…
Soms is het goed om vast te stellen dat er in oververhitte tabloïdachtige tijden als deze veel wijsheid komt uit de mond van mensen die zelf ook al honderden keren onderuit zijn gegaan (én gehaald) en die het, toegegeven, als “ervaringsdeskundige” nog net iets beter kunnen weten.
Navolgende quote over het nieuwste cocaïneverhaal van Tom Boonen plukken we dezer dagen van de site van Frank Vandenbroucke:
“VDB begrijpt wat Tom bezielde"
Frank Vandenbroucke neemt het op voor Tom Boonen. VDB weet waarover hij praat, want in zijn boek gaf hij zijn cocaïnegebruik van destijds toe. 'Tom is niet aan de drugs. Hij is ook niet verslaafd. Hoe lang was het geleden dat hij gebruikte? Het is gevaarlijk spul voor iemand die dagelijks gebruikt, dat wel. Nog slecht spul ook, als je het veel doet, voor het hart en voor de spieren.'
'Ik ga Tom niet anders bekijken. Hij is de grootste klassieke coureur van zijn lichting. Ik weet wat hem door het hoofd gaat. Maanden aan een stuk heeft Boonen zich minutieus voorbereid, om te slagen in zijn opdracht. Hij deed het ook weer opnieuw in Parijs-Roubaix. Dan volgt bij een atleet de decompressie met 'speelgoed' van de nieuwe generatie. Het is niet getolereerd, maar veel toegankelijker dan vroeger. Boonen heeft ook de sport niet bedrogen, want het was twee keer een buitencompetitiecontrole met een niet toegelaten stimulans die echter niet prestatiebevorderend werd aangewend. Hij heeft de pech dat hij sporter is. Het is echter fout voor hemzelf en voor de maatschappij.'
Vindplaatsen:
Vdb begrijpt wat Tom bezielde.
De zaak Tom Boonen en het C-woord
Soms is het goed om vast te stellen dat er in oververhitte tabloïdachtige tijden als deze veel wijsheid komt uit de mond van mensen die zelf ook al honderden keren onderuit zijn gegaan (én gehaald) en die het, toegegeven, als “ervaringsdeskundige” nog net iets beter kunnen weten.
Navolgende quote over het nieuwste cocaïneverhaal van Tom Boonen plukken we dezer dagen van de site van Frank Vandenbroucke:
“VDB begrijpt wat Tom bezielde"
Frank Vandenbroucke neemt het op voor Tom Boonen. VDB weet waarover hij praat, want in zijn boek gaf hij zijn cocaïnegebruik van destijds toe. 'Tom is niet aan de drugs. Hij is ook niet verslaafd. Hoe lang was het geleden dat hij gebruikte? Het is gevaarlijk spul voor iemand die dagelijks gebruikt, dat wel. Nog slecht spul ook, als je het veel doet, voor het hart en voor de spieren.'
'Ik ga Tom niet anders bekijken. Hij is de grootste klassieke coureur van zijn lichting. Ik weet wat hem door het hoofd gaat. Maanden aan een stuk heeft Boonen zich minutieus voorbereid, om te slagen in zijn opdracht. Hij deed het ook weer opnieuw in Parijs-Roubaix. Dan volgt bij een atleet de decompressie met 'speelgoed' van de nieuwe generatie. Het is niet getolereerd, maar veel toegankelijker dan vroeger. Boonen heeft ook de sport niet bedrogen, want het was twee keer een buitencompetitiecontrole met een niet toegelaten stimulans die echter niet prestatiebevorderend werd aangewend. Hij heeft de pech dat hij sporter is. Het is echter fout voor hemzelf en voor de maatschappij.'
Vindplaatsen:
Vdb begrijpt wat Tom bezielde.
De zaak Tom Boonen en het C-woord
zondag, april 26, 2009
La Redoute!
Bosberg. Arenberg. Cauberg?
La Redoute!
Vandaag, overal en op alle zenders: La Doyenne - Editie nr.95 - 2009
La Redoute!
Vandaag, overal en op alle zenders: La Doyenne - Editie nr.95 - 2009
donderdag, april 23, 2009
Genieten
"Ach, zo is sport, en zeker het wielrennen. Het is een intensere vorm van het leven zelf. Ik draai het zelfs om. wie niet van wielrennen houdt, heeft niet ten volle leren genieten van het leven zelf. En omdat het leven niet saai hoeft te zijn, maar best spannend mag wezen, moet sport dat ook zijn. Zeker de wielersport. Geef mij dus maar de Gotthard in de Ronde van Zwitserland, waar de renners niet alleen tussen de sneeuw, maar ook nog over kasseien moeten. Geef mij maar de Angliru, die onmenselijke steile Spaanse berg. Maar je doet mij geen lol met downhillracen: zo snel het kan de berg af. Dat is geen verhevigd leven, maar circus."
Wilfried de Jong in een interview met Walter Pauli (de Morgen - Uitgelezen - Woensdag 8 april 2009)
Niet te missen:
Wilfried de Jong: De man en zijn fiets. Uitgeverij Podium.
Lees hier een recensie over het boek bij Nrc
Wilfried de Jong in een interview met Walter Pauli (de Morgen - Uitgelezen - Woensdag 8 april 2009)
Niet te missen:
Wilfried de Jong: De man en zijn fiets. Uitgeverij Podium.
Lees hier een recensie over het boek bij Nrc
maandag, april 20, 2009
Kling
De Amstel Gold Race is en blijft een koers vol trillend spektakel waar kop noch staart aan te krijgen is. Om duizelig van te worden, die opeenvolging van vlucht- en andere heuvels. Oergevaarlijk ook. In een komplete wirwar van je welste jaagt men de coureurs over de kling en de Limburgse hellingen op. Die onthutsend mooie streek moeten we echt ‘ns op een andere keer gaan bezoeken. De gedachte schiet ons telkens weer door het hoofd. Wanneer het koerscircus voorbij getrokken is. In alle rust en in andere Fietsvarianten. Wanneer de bloesems vruchten dragen. En de meisjes door de oranjehemden tot hun mooiste zomerlieven zijn verheven. Toch heeft Sergej Ivanov die enkele jaren geleden al van deze draf- en drijfkoers zijn levensdoel heeft gemaakt, de zege gisteren niet gestolen. Enkel en alleen… omdat hij zo graag wilde! Van de Belgen niks dan goeds dit voorjaar. Ze zetten in het verlengde van die fantastische prestaties in de Ronde en Parijs-Roubaix ook in de Amstel het beste resultaat neer sinds jaren. Silence Lotto voor één keer wel héél sterk in de breedte. Met Johan Van Summeren die alweer dik in de verf zet dat ie de meest onderschatte coureur is van het hedendaagse wielerpeloton en Philippe Gilbert die zijn criticasters, de Bernard Callens en de Karl Vannieuwkerke’s van deze wereld op kop, lik op stuk geeft als zou ie met laag verbruik en hoog rendement en riant boven zijn status levend enkel de 220 km aankunnen. Graag ook nog deze persoonlijke opmerking in de rand. Iedereen heeft dezer dagen de mond vol van de rijke mogelijkheden van Jan Bakelants. Geheel en al terecht. Als het goed en veelbelovend is, als het spannend is, mogen we het zeggen. De boog van de verwachtingen mag best wat gespannen staan bij getalenteerde knapen als Bakelants. Maar toch mag er ook ‘ns gewezen worden op de mooie mogelijkheden van die andere generatiegenoot die net als Jan Bakelants, Thomas De Gendt, Kevin Seeldraeyers, Klaas Sys, Nikolas Maes, Maxime Vantomme en andere Klaas Lodewyck'sen 1986 als bouwjaar heeft: Ben Hermans. Al de uitslag van de Amstel ‘ns overlopen? Ben Hermans werd gisteren 44° op amper 4’30 en dat in zijn allereerste Amstel ooit. Een jongen om in de toekomst nog met meer overtuiging, en op termijn met niet geringe kans op succes in te zetten in de ellendige loopgravenoorlog, die wervelende klim(k)loterij van Nederlands-Limburg.
Extern: Ben Hermans - www.benhermans.be
Amstel Gold Race – Editie 44
Extern: Ben Hermans - www.benhermans.be
Amstel Gold Race – Editie 44
vrijdag, april 03, 2009
Curiosum
Alfa en Omega… Het marsmannetje. De bolide van Man. De kleine cowboy… Men blijft Mark Cavendish met al die belachelijke bijnamen veel onrecht aandoen. Ook na zijn sublieme sprintoverwinning in Milaan-Sanremo behandelt men hem nog altijd als… een curiosum. Niets is nochtans minder waar. Niets is minder op Cavendish van toepassing dan het begrip curiosum. Is men dan glad vergeten dat, als het verleden jaar aan hem gelegen had, hij na de Giro ook nog de Tour zou hebben uitgereden. Men moest hem bijna van zijn fiets afhalen, want opgeven staat niet in de man zijn Manx-woordenboek. Het is niet helemaal realistisch, ik weet het, maar eigenlijk had men hem komende zondag ook al moeten afzetten. Nee, nog niet aan de laatste flauwe 200meter-bocht in Meerbeke, da’s pas voor binnen enkele jaren, maar gewoon daar op het startpodium in Brugge. Hij zou er fantastisch hebben op gepast, onze Cav, op dat podium. Nu zal hij, zo stel ik mij voor, ergens noodgedwongen handenwringend bij het televisietoestel achterblijven… Op één of andere anonieme hotelkamer. Wachtend om dan maar van lieverlede midden volgende week zijn gram te halen in Gent-Wevelgem. Mark Cavendish hoort nochtans thuis in de Ronde van Vlaanderen zoals - kat zonder staart - een motorrijder op Man. Té jong? Niks te jong! Liet hij woensdag na zijn sprintzege in de tweede rit van De Panne in Sportwereld immers zelf ook al niet de navolgende mooie (én stichtende) zinsnede noteren:
"Dit was de gevaarlijkste spurt die ik ooit reed'... 'Werkelijk iedereen dacht vandaag te kunnen winnen. Die jonge gasten verslonden zoveel energie om juist geplaatst te raken dat ze daarna doodvielen. Ach, eigenlijk kan ik ze niets verwijten. Toen ik jong was, reageerde ik net zo."
En dan te beseffen dat Mark Cavendish, straks op 21 mei... zelf al 23 wordt. Dé wonderlijke snotneus!
Extern:
Thuissite Mark Cavendish en Cavendish-ipedia
Citaat: Sportwereld – Do 2/4/2009 - Mark Cavendish snapt Boonen en Bennati niet
"Dit was de gevaarlijkste spurt die ik ooit reed'... 'Werkelijk iedereen dacht vandaag te kunnen winnen. Die jonge gasten verslonden zoveel energie om juist geplaatst te raken dat ze daarna doodvielen. Ach, eigenlijk kan ik ze niets verwijten. Toen ik jong was, reageerde ik net zo."
En dan te beseffen dat Mark Cavendish, straks op 21 mei... zelf al 23 wordt. Dé wonderlijke snotneus!
Extern:
Thuissite Mark Cavendish en Cavendish-ipedia
Citaat: Sportwereld – Do 2/4/2009 - Mark Cavendish snapt Boonen en Bennati niet
zondag, maart 15, 2009
Grote honger
Vraagje: Zou Twitter (“What are you doing?) nu echt niet kunnen helpen in gevallen van Grote Geeuwhonger? Misschien moet Johan Bruyneel – to communicate and stay connected - zijn collega Alain Gallopin maar ‘ns een blackberry (of iets in de grootorde van een andere persoonlijke digitale assistent) cadeau gaan doen?
Kleine bedenking tussendoor: "Won Lance Armstrong gisteren - de dag dat Alberto Contador vanwege een 'hongerklop' Parijs-Nice uit handen gaf - al de Tour van 2009?"
Kleine bedenking tussendoor: "Won Lance Armstrong gisteren - de dag dat Alberto Contador vanwege een 'hongerklop' Parijs-Nice uit handen gaf - al de Tour van 2009?"
zaterdag, maart 14, 2009
Zeispreuk
"Witte trui Seeldraeyers krijgt carte blanche"
Ik weet het, het is niet het meest spitse crypton vandaag, maar alla laten we maar stellen dat het er mee door kan. Deze pregnante (wieler-)vraag brandt ons vandaag en morgen immers op de lippen: Krijgen we tien jaar later eindelijk nog 'ns een witte trui om helemaal mee naar huis te nemen?
(Crypton/17)
Ik weet het, het is niet het meest spitse crypton vandaag, maar alla laten we maar stellen dat het er mee door kan. Deze pregnante (wieler-)vraag brandt ons vandaag en morgen immers op de lippen: Krijgen we tien jaar later eindelijk nog 'ns een witte trui om helemaal mee naar huis te nemen?
(Crypton/17)
woensdag, maart 04, 2009
Wie is… Francesco Ginanni
Er is al vaak gewezen op het uitzonderlijke talent van de huidige jonge Nederlandse wielergeneratie. Terecht. Maar ook bij de Italianen rijden tegenwoordig jongens rond waar jij en ik nog van gaan opkijken. Dat is tenminste toch de indruk die ze nu al weten te wekken. Neem nu… Francesco Ginanni. Het duurt een aantal ogenblikken voor je de familienaam helemaal onder de knie hebt. Nee, niet Ganinni… Maar voor eens en voor altijd: Ginanni… De naam roept eerder een Italiaanse charmezanger op dan een pedaleur de charme… In elk geval gaat het tegenwoordig erg hard voor Francesco Ginanni. Geboren in Pistoia op 6 oktober 1985 is de man met de looks van een jonge frisse zeerover pas aan zijn tweede profseizoen toe maar in het Serramenti Pvc Diquigiovanni – team van o.a. Davide Rebellin helpt ie nu al het hele mooi weer maken. Verleden jaar deed ie al mooie dingen zoals het winnen van de omloop van de drie valleien in Varese en de giro del Veneto. En dit jaar is ie nog beter vertrokken. In de Gp Laigueglia, wedstrijd met aanzien in Italië (en vér daarbuiten), klopte ie niemand minder dan Pipo Pozzato en ook aan het eind van GP dell'Insubria was ie eerder al de beste. De ouwe maar nog lang niet versleten Rebellin himself trok in de beide wedstrijden de sprint voor zijn jonge ploegmaat aan. Het wil wat zeggen.
Extern: Portret van Francesco Ginanni op de Wielersite
Serramenti Pvc Diquigiovanni – team
Extern: Portret van Francesco Ginanni op de Wielersite
Serramenti Pvc Diquigiovanni – team
zondag, maart 01, 2009
Gent-Gent
Sinds dit jaar is de omloop het Volk dus de omloop Het Nieuwsblad geworden. Echt lekker bekken zal dat wel nooit doen. Maar de doelen wettigen bij Corelio allanger de middelen. Kranten moeten nu eenmaal verkocht worden en dat zullen we geweten hebben. Ik geef je evenwel het raden hoeveel van de gisteren in Gent alweer zeer talrijk opgekomen wielerfans, zich echt zouden hebben gestoord aan de onvervalste barnumreclame die Het Nieuwsblad met de overname van de openingsklassieker van het Belgische wegseizoen liet gepaard gaan. Weinig wellicht. Want we komen voor de koers nietwaar. En die was gisteren best om aan te zien. We hebben nu al, op dit prille ogenblik van het seizoen, al heel sterke renners gezien. Met de verbazende Heinrich Haussler op kop. Verder tekenden ook Sebastian Langeveld, Tom Boonen, Nick Nuyens, Juan Antonio Flecha, Marcus Burghardt, Niki Terpstra en andere Frédéric Amorisson zeer sterk aanwezig… Voor mij was de man van de wedstrijd echter alweer Philippe Gilbert. Minstens drie cartouches zag ik hem gisteren afschieten. Da’s niet gering voor iemand die enkel de Algarve in de benen heeft. Schrijf dit alvast maar op: zonder het werk van Hoste, Chavanel en van Gilbert onderweg en in de laatste kilometers was Heinrich Haussler In Gent een veel terechtere winnaar van de eerste Omloop Het Nieuwsblad geworden. De sympathieke Noor Thor Hushovd moest er immers, zoals ook Tom Boonen achteraf fijntjes opmerkte, op vrijwel elke molshoop af. Afgaand op de samenvatting van de koers tijdens het nieuws op TV1 gisterenavond zag ik zelf blijkbaar ook weer een andere wedstrijd dan de samenvatter van dienst. In het koersverslag kwam Philippe Gilbert niet eens voor. De aanvalsdrift van de man uit Remouchamps en Monaco leverde behalve veel ploegrespect blijkbaar maar heel weinig op. Toch verdiende Philippe Gilbert in Gent veel en veel meer dan de oorverdovende Silence die hem gisteren na zijn eerste wedstrijd voor zijn nieuwe sponsor op eigen bodem te beurt viel.
Omloop het Nieuwsblad: verslagen, reacties en uitslagen.
Omloop het Nieuwsblad: verslagen, reacties en uitslagen.
zaterdag, februari 28, 2009
Muiterij, Smarre, Donderberg...
Het nieuwe wielerseizoen in 121 vragen en nog wat bemerkingen tussendoor.
En dan zijn we er opnieuw. Daar staan we weer, met de handen vol. Een nieuw geluid maar wél met krek dezelfde wijn. Maakt het Foreest de brokken? Vallen er bressen in de Muur? Wie wil een Kemmel in elke rit? Wie krijgt hem en wie krijgt hem niet? Wat doen de spurters? Wat vermag hij nu al, Yauheni Hutarovic? En waar komen al die anderen uit, de zotte keepers van de sprint? Bennati, Boonen, Borut, Brown, Ciolek, Dekkers, Förster, Gatto, Haussler, Hunter, Napolitano, Petacchi, Roelandts, Steggel Steegmans…? De Katjoesja-trein? Cavendish, de King van Leon en van Man en van het ganse lot? Waar en wanneer doen ze het, het jonge geweld? Wordt het getimmer aan de weg (als steeds gestaag) dit jaar voorgoed gehonoreerd? Rigoberto Uran, Edvald Boassan Hagen, Klaas Lodewyck, Tony Martin, Ben Hermans, Ronan Kreuziger, Ignatas Konovalovas… En die kleine, Gianni Meersman, die kleine van Meulebeke? Let maar op: Meersman is er één die ooit een Meerman wordt? En wat dan gezegd van zij die klimmen zoals Federico ons dat met al zijn Kunde en zijn brio heeft voorgedaan. Is die goddelijke kadans voor ons nog wel ergens weggelegd? Nog van deze tijd? Thomas Dekker, een engel die verkast? Romain Feillu, nondedju…Mauricio Soler, John Lee Augustyn... Wie gaat er uit? Wie krijgt een klop? Wie mist een bocht? En wie – god beware ons - wie knalt in de afzink tegen iets aan dat daar verleden jaar niet stond? Welke klote-comeback-kid weet ons uiteindelijk toch nog te verzoenen met …zijn eigen comeback. Armstrong, Basso, Hamilton, Landis, Mancebo, Sevilla… Kruipt straks zelfs die ouwe Bartoli nog vanachter een hoekje uit de haag? Wie verknalt het weer? Kan Vdb weer mee? Wint Bjorn Leukemans nu eindelijk zijn exemplaar van La Doyenne? En verderop, hoelang duurt het voor die belachelijke bonzen met grote B opnieuw vervallen in hun ouwe gewoontes? Bovenarms erop? Hoelang duurt het voor de vete weer wordt opgepookt. Houden mijn bloedwaarden stand? En zo ja, doen ze dat langer dan die van jou? Cervélo Test, Barloworld, Vacansoleil… Een ploeg is meer dan zijn coureurs! En waar ligt het ook alweer, dat mooiste dorp? Ik zoek het op. Met jou! Is het Erwetegem, Wijnhuize, Vloesberg… Of is het enkel maar een deel ervan? Muiterij, Smarre, Donderberg… Waar galmt voor ons de klok? Waar blijft Poulain Fabrice? Ga maar aan Gilbert! Komaan Pipo, doe het, doe het… En leg ons vast!
Vandaag hier en op alle zenders de OmloopHet Volk Het Nieuwsblad.
En dan zijn we er opnieuw. Daar staan we weer, met de handen vol. Een nieuw geluid maar wél met krek dezelfde wijn. Maakt het Foreest de brokken? Vallen er bressen in de Muur? Wie wil een Kemmel in elke rit? Wie krijgt hem en wie krijgt hem niet? Wat doen de spurters? Wat vermag hij nu al, Yauheni Hutarovic? En waar komen al die anderen uit, de zotte keepers van de sprint? Bennati, Boonen, Borut, Brown, Ciolek, Dekkers, Förster, Gatto, Haussler, Hunter, Napolitano, Petacchi, Roelandts, Steggel Steegmans…? De Katjoesja-trein? Cavendish, de King van Leon en van Man en van het ganse lot? Waar en wanneer doen ze het, het jonge geweld? Wordt het getimmer aan de weg (als steeds gestaag) dit jaar voorgoed gehonoreerd? Rigoberto Uran, Edvald Boassan Hagen, Klaas Lodewyck, Tony Martin, Ben Hermans, Ronan Kreuziger, Ignatas Konovalovas… En die kleine, Gianni Meersman, die kleine van Meulebeke? Let maar op: Meersman is er één die ooit een Meerman wordt? En wat dan gezegd van zij die klimmen zoals Federico ons dat met al zijn Kunde en zijn brio heeft voorgedaan. Is die goddelijke kadans voor ons nog wel ergens weggelegd? Nog van deze tijd? Thomas Dekker, een engel die verkast? Romain Feillu, nondedju…Mauricio Soler, John Lee Augustyn... Wie gaat er uit? Wie krijgt een klop? Wie mist een bocht? En wie – god beware ons - wie knalt in de afzink tegen iets aan dat daar verleden jaar niet stond? Welke klote-comeback-kid weet ons uiteindelijk toch nog te verzoenen met …zijn eigen comeback. Armstrong, Basso, Hamilton, Landis, Mancebo, Sevilla… Kruipt straks zelfs die ouwe Bartoli nog vanachter een hoekje uit de haag? Wie verknalt het weer? Kan Vdb weer mee? Wint Bjorn Leukemans nu eindelijk zijn exemplaar van La Doyenne? En verderop, hoelang duurt het voor die belachelijke bonzen met grote B opnieuw vervallen in hun ouwe gewoontes? Bovenarms erop? Hoelang duurt het voor de vete weer wordt opgepookt. Houden mijn bloedwaarden stand? En zo ja, doen ze dat langer dan die van jou? Cervélo Test, Barloworld, Vacansoleil… Een ploeg is meer dan zijn coureurs! En waar ligt het ook alweer, dat mooiste dorp? Ik zoek het op. Met jou! Is het Erwetegem, Wijnhuize, Vloesberg… Of is het enkel maar een deel ervan? Muiterij, Smarre, Donderberg… Waar galmt voor ons de klok? Waar blijft Poulain Fabrice? Ga maar aan Gilbert! Komaan Pipo, doe het, doe het… En leg ons vast!
Vandaag hier en op alle zenders de Omloop
maandag, februari 23, 2009
Directvelo !
Ook VeloDirect of beter nog DirectVelo maakt zich stilaan opnieuw helemaal op voor het nieuwe wegseizoen. Het voorbije weekend al werd doorgegaan met de onvolprezen online live-verslaggeving alsof er van een winterstop nooit sprake is geweest. Op het programma stonden: de wedstrijd “Boucles du Sud Ardèche – Souvenir Francis Delpech”. Tevens vonden we op de site rechtstreekse verslagen van “La Route de l’Atlantique” met zondag ondermeer de aankomst op de Col d’Ibardin in de “Trophée de l’Essor”.
DirectVelo, altijd weer een site om rechtstreeks in de ether gebracht plezier aan te beleven. Eén adres: www.directvelo.com!
DirectVelo, altijd weer een site om rechtstreeks in de ether gebracht plezier aan te beleven. Eén adres: www.directvelo.com!
zaterdag, februari 21, 2009
Cyclinglinks
Hebben we hier ooit al ‘ns een bakwagentje uitbundig bloeiende bloemen aangereden voor onze grote virtuele vriend Reinier Meyer? Neen? Dan is het in het kader van onze kleine vooruitblik op het nieuwe wegseizoen nu wel heel erg de gelegenheid. Sinds een aantal jaar houdt Reinier immers met de wielerwebstek www.cyclinglinks.nl én volgens de enige echte hiërarchie van de wielerkalender een mooi overzichtelijk geheel aan wielerlinks bij. “Cyclinglinks.nl is the world's most complete and up-to-date collection of links to websites of international cycling races. On 24 October 1998 Cyclinglinks.nl was founded by Reinier Meijer, who still manages the website”. Zo staat er te lezen in de “about-bladzijden” van de site. Daar past van onze kant maar één bedenking bij: als fans van het eerste uur hopen we dat Reinier – ondertussen een master in fiscale economie met het proefschrift met de wonderlijke titel “Betalingen door publiekrechtelijke lichamen in de omzetbelasting - nog jaren de tijd vindt om ook met zijn wielerwerk door te kunnen gaan!
Cyclinglinks is immers noch min noch meer een goedbewaarde schat voor elke kalenderfreak!
Cyclinglinks is immers noch min noch meer een goedbewaarde schat voor elke kalenderfreak!
dinsdag, februari 10, 2009
Kattengespin
Tijd alweer om na de wat lang uitgesponnen winterstop wat vooruit te blikken. Jeter un coup d’oeil - Dare un'occhiata… Met het kattengespin in Down Under, Qatar, Langkawi en andere mooie streken als de Algarve zit dat nieuwe weg-wielerjaar van 2009 er nu weer zeer snel aan te komen. Voor we het weten vinden we vlak voor de start van de Ronde van Vlaanderen ons vertrouwde plaatsje terug achter een koffie in Craenenburg. Ik weet het, vooralsnog is het zeer gepast om alles hier nog wat in mineur te houden, verpletterd en overmeesterd als we blijven door de gevoelens die het tragische overlijden van die kleine jonge god die bij leven Frederiek Nolf heette, hier en overal heeft losgemaakt. De familie en vrienden krijgen onze steun in alle vormen. Misschien, en juist om de herinnering aan Frederiek levendig te houden sluiten we dit eerste item van onze vooruitblik toch maar liever af met een positieve noot. Dat moed vatten en werken aan de terugkeer vroeg of laat moet lonen, is iets om in te blijven geloven. Het is een vaststelling die af en toe niets aan kracht te wensen overlaat. En er zijn voorbeelden van. Eén daarvan kregen we al zaterdag laatst in het Zuiden. Eeuwige emmeraar of criticaster, je mag zeggen wat je wil, maar dit jaar zullen we het na die vervloekte, vermeende affaire geweten hebben… Met al zijn grinta en zijn honger: Zorro is terug!
(Feit van de week: Bjorn Leukemans wint tussen Allègre en Les Fumades Rit 4 in Bessèges. Thomas Voeckler en Sandy Casar kregen er koelbloedig van langs. Philippe Gilbert en Thomas Dekker krijgen in La Doyenne straks nog zwaar met hem af te rekenen, let op mijn woorden.)
(Feit van de week: Bjorn Leukemans wint tussen Allègre en Les Fumades Rit 4 in Bessèges. Thomas Voeckler en Sandy Casar kregen er koelbloedig van langs. Philippe Gilbert en Thomas Dekker krijgen in La Doyenne straks nog zwaar met hem af te rekenen, let op mijn woorden.)