Eddy Zestig!

"Koersen zat bij Eddy in de genen. Als onze ouders ons meenamen naar Blankenberge, zocht Eddy altijd die velodroom op de dijk op en repte zich dan naar een koersvelooke . Dan speelde hij Stan Ockers, toen zijn grote idool", vertelt Michel die zijn broer omschrijft als een hyperkinetisch manneke dat als kind zijn energie niet kwijtraakte. ,,Het was een plager , soms tot vervelens toe", bevestigt Micheline. ,,Van ons moeder moest hij zich dan altijd verontschuldigen. En daarna moest zij hem sussen. Maar eigenlijk nam hij ons als grote broer ook vaak in bescherming."
"Ik herinner me nog de taferelen voor een koers, toen Eddy nog bij de jeugd reed", mijmert Micheline. ,,Die stress voor het vertrek thuis... Ons mama maakte dan de bevoorrading klaar. Het was altijd te veel. Eddy gooide er dan uit colère de helft uit. (lacht) " Michel treedt zijn zus bij: ,,We offerden ons in die tijd allemaal een beetje op voor Eddy's carrière. Eén van ons sleurde met de waskom, ons pa prutste aan de fiets en ons moeder was aan het bidden. Maar we kregen veel terug, hé. Het succes van Eddy porde ons aan om even goed te doen en - weliswaar elk op ons terrein - ook een tandje bij te steken."

(Broer en zus, Michel en Micheline Merckx in Het Nieuwsblad, Vr 17/06/2005 n.a.v. de 60° verjaardag van hun grote broer, Eddy)

Ook hier, ten huize van de Bitossi's kunnen noch willen wij vandaag ontbreken: Proficiat Eddy! (Eddy Merckx 60! En hoe!)