Vanendert! Vanendert!

(Tour 2011 – rit 14 – Saint-Gaudens – Plateau de Beille – bergrit)

(Wat lang na de aankomst nog blijft nazinderen:)

Een dame in een rode avondjurk wuift naar ons.
Mannen kraken in al hun voegen en lopen in de berm
zichzelf voorbij. Poupou reviens! is wat op
hun spandoek staat. De deur staat open achteraan
maar niemand durft. Wachten en blijven wachten

is het laatste leidmotief. Tot op Plateau de Beille
één man de kopgroep van de tenoren achterlaat.
Seconden worden uitgerekt. De gps wordt zot.
Vanendert! Vanendert is de naam
die hier nooit meer overgaat.



Paul Rigolle


Meer Tour.2011-bedenkingen dagelijks op Geelzucht!

Luchtbel

(Tour 2011 – Rit 2 – Les Essarts – Les Essarts – Ploegentijdrit)


Voor Luc Purnelle


Van kop af, van meet af aan. We schuiven in
en zoeken naar de tijd van de vijfde man
die ons straks wordt toebedeeld. Vergeet
de waterdruppel. Vergeet de vorm,
de luchtbel die om ons openklapt.

Ontbreekt de adem. Slaat het zweet
van wie voor ons rijdt in ons gezicht.
Wij zijn geen zangers, we zijn geen groep.
We zingen niet maar peren, boren, blèren.

We plooien onder het gewicht van wie
van ons de sterkste is, geven zonder stem
het geel weer af en proeven bloed dat
naar ijzer smaakt in onze mond.

Niets dat ons meer kan breken dan het gelid
van vrienden die ons achterlaten omdat
het lot dat met hen heeft voorgehad.


Paul Rigolle

Geelzuchtgedicht bij Rit 2-Tour 2011
("Geelzicht: Vijf dichters, één tour")