Nummer 47!

Als ik dan toch moet kiezen geef ik wat betreft swatelende en ratelende wielercommentatoren toch nog altijd de voorkeur aan de Luc Van Langenhove’s en de Carl Berteele’s, aan de Michel Wuyts’en de Karl Vanneuwkerke-n van deze wereld. Wat is er dan mis met Mart Smeets, vroeg iemand (Johan B.) mij laatst. Tja, wat er mis is met Mart Smeets. Ik hoop veel minder dan ik vrees. Hoewel ironie en de tongue in cheek-stijl wel degelijk meer dan veel andere dingen aan mij zijn besteed gaat dat weterige, naar elk-wiel-dat-beweegt-happende toontje van Mart mij steeds meer zorgen baren. Smeets is, vrees ik aan zijn jaren teveel bezig. Grappig – en het zal hem nu wel blijven achtervolgen zeker – was zijn Thierry Marichal-blooper van laatst. Niettemin vallen er op meer doordachte ogenblikken toch wel dingen uit de mond van Smeets te noteren die net dat ietsje langer duren en die daardoor gedoemd zijn om later ongetwijfeld in één van zijn boekjes terecht te komen. Zo mag ik vandaag op Vrt-Teletekst letterlijk het volgende noteren :

Internationaal is de Amstel een beetje overschat en in Nederland onderschat. Het is in Zuid-Limburg en je draait er 5.224.399.512 keer rond dezelfde kerk heen. Maar dat heeft zijn charmes: sommige renners worden knettergek van al dat remmen en optrekken de hele tijd." (Vrt-Teletekst pag. 429)

En een bladzijde verder luidt het in “Ieder heeft zijn eigen ziekte”:

“Het wielrennen wordt in Nederland helemaal anders beleefd dan in Vlaanderen, meent Mart Smeets. In België is iedereen die op een fiets zit belangrijk en wordt er een camera opgezet. Wij kennen dat niet. In 1830 zijn we uit elkaar gegaan. Jullie zijn gaan fietsen, wij gaan schaatsen. Zo heeft ieder zijn eigen ziekte. Waar jullie de grond kussen waar Tom Boonen heeft gelopen, is dat niet bij Nederlanders. Of zondag nu Rebellin of Verbrugghe of Kroon wint, dat interesseert de Nederlander niet. Dat komt omdat we in Nederland geen winnaars meer hebben." (Vrt-Teletekst pag. 430 )

Zo’n mooie poëtische Smeets-analyse kunnen we hier heel regelmatig niet over onze kant laten gaan, vraag is alleen wat doe je ermee als je in het holst van de finale van een wielerklassieker niet in Smeets geïnteresseerd bent maar in… die ordinaire coureurs zelf.


Morgen op alle zenders: de Amstel-Gold-Race. En mijn favoriet… Dat zou wel ‘ns een andere dan die op Ariealt.net kunnen zijn… Ene Thomas Dekker (nummer 174!) bijvoorbeeld als ie costaud en Smeets genoeg is om zich op de hellingen niet meteen vooraan weg te laten babbelen… Al verwacht ik, jaja, ook wel iets van het nummer 124 en vrees ik evenwel dat er straks doodgewoon geen maat staat op het unieke nummer 47!

De kleine hel

Drie herinneringen aan Parijs-Roubaix 2006 voor... junioren.
zondag 9/4/2006 – St. Amand les Eaux



Zwitsers, maar ook degelijk?



Tim Declercq en de andere costauds van Avia



Ex-drummer I presume

La dure des dures

In april leven sommigen onder ons in de voluit vergrotende trap van een Jongensboek. De koers en de coureurs! Verleden week kwam de nauwelijks nog te vermommen jongen in mij thuis met godbetertnogaantoe “de Rondezak”… Benieuwd wat we vandaag niet allemaal vanuit de Hel van het Noorden hierheen zullen sleuren. En o ja… Wil er vandaag iemand voor alle veiligheid maar ‘ns voor mij de finale van Parijs-Roubaix (La dure des dures) op video of op dvd gaan vastleggen... Men weet maar nooit waarvoor zoiets goed kan zijn.

Origineel gepost bij "Arcadim in Arcadië" - Jongensboek

Wit

“Ik ging gisteren met mijn zoon schoenen gaan kopen. Welke wou hij per se hebben? Le Coq Sportif van Tom Boonen en dat mannetje is nog maar 10 jaar hé. Hij heeft ze niet gekregen, hoor… Niet omdat ze van Boonen waren. Néén, omdat ze wit waren. Dan mag je ze na drie weken weggooien…”

Eddy Bosberg Van Hooydonk, in het Nieuwsblad-Sportwereld – Za 1 en zo 2 april 2006.

Morgen op alle zenders de Ronde van Vlaanderen:
“Alleen een ploegmaat kan Tom Boonen kloppen”