La Redoute!

Bosberg. Arenberg. Cauberg?

La Redoute!




Vandaag, overal en op alle zenders: La Doyenne - Editie nr.95 - 2009

Genieten

"Ach, zo is sport, en zeker het wielrennen. Het is een intensere vorm van het leven zelf. Ik draai het zelfs om. wie niet van wielrennen houdt, heeft niet ten volle leren genieten van het leven zelf. En omdat het leven niet saai hoeft te zijn, maar best spannend mag wezen, moet sport dat ook zijn. Zeker de wielersport. Geef mij dus maar de Gotthard in de Ronde van Zwitserland, waar de renners niet alleen tussen de sneeuw, maar ook nog over kasseien moeten. Geef mij maar de Angliru, die onmenselijke steile Spaanse berg. Maar je doet mij geen lol met downhillracen: zo snel het kan de berg af. Dat is geen verhevigd leven, maar circus."

Wilfried de Jong in een interview met Walter Pauli (de Morgen - Uitgelezen - Woensdag 8 april 2009)

Niet te missen:
Wilfried de Jong: De man en zijn fiets. Uitgeverij Podium.
Lees hier een recensie over het boek bij Nrc

Kling

De Amstel Gold Race is en blijft een koers vol trillend spektakel waar kop noch staart aan te krijgen is. Om duizelig van te worden, die opeenvolging van vlucht- en andere heuvels. Oergevaarlijk ook. In een komplete wirwar van je welste jaagt men de coureurs over de kling en de Limburgse hellingen op. Die onthutsend mooie streek moeten we echt ‘ns op een andere keer gaan bezoeken. De gedachte schiet ons telkens weer door het hoofd. Wanneer het koerscircus voorbij getrokken is. In alle rust en in andere Fietsvarianten. Wanneer de bloesems vruchten dragen. En de meisjes door de oranjehemden tot hun mooiste zomerlieven zijn verheven. Toch heeft Sergej Ivanov die enkele jaren geleden al van deze draf- en drijfkoers zijn levensdoel heeft gemaakt, de zege gisteren niet gestolen. Enkel en alleen… omdat hij zo graag wilde! Van de Belgen niks dan goeds dit voorjaar. Ze zetten in het verlengde van die fantastische prestaties in de Ronde en Parijs-Roubaix ook in de Amstel het beste resultaat neer sinds jaren. Silence Lotto voor één keer wel héél sterk in de breedte. Met Johan Van Summeren die alweer dik in de verf zet dat ie de meest onderschatte coureur is van het hedendaagse wielerpeloton en Philippe Gilbert die zijn criticasters, de Bernard Callens en de Karl Vannieuwkerke’s van deze wereld op kop, lik op stuk geeft als zou ie met laag verbruik en hoog rendement en riant boven zijn status levend enkel de 220 km aankunnen. Graag ook nog deze persoonlijke opmerking in de rand. Iedereen heeft dezer dagen de mond vol van de rijke mogelijkheden van Jan Bakelants. Geheel en al terecht. Als het goed en veelbelovend is, als het spannend is, mogen we het zeggen. De boog van de verwachtingen mag best wat gespannen staan bij getalenteerde knapen als Bakelants. Maar toch mag er ook ‘ns gewezen worden op de mooie mogelijkheden van die andere generatiegenoot die net als Jan Bakelants, Thomas De Gendt, Kevin Seeldraeyers, Klaas Sys, Nikolas Maes, Maxime Vantomme en andere Klaas Lodewyck'sen 1986 als bouwjaar heeft: Ben Hermans. Al de uitslag van de Amstel ‘ns overlopen? Ben Hermans werd gisteren 44° op amper 4’30 en dat in zijn allereerste Amstel ooit. Een jongen om in de toekomst nog met meer overtuiging, en op termijn met niet geringe kans op succes in te zetten in de ellendige loopgravenoorlog, die wervelende klim(k)loterij van Nederlands-Limburg.

Extern: Ben Hermans - www.benhermans.be
Amstel Gold Race – Editie 44

Curiosum

Alfa en Omega… Het marsmannetje. De bolide van Man. De kleine cowboy… Men blijft Mark Cavendish met al die belachelijke bijnamen veel onrecht aandoen. Ook na zijn sublieme sprintoverwinning in Milaan-Sanremo behandelt men hem nog altijd als… een curiosum. Niets is nochtans minder waar. Niets is minder op Cavendish van toepassing dan het begrip curiosum. Is men dan glad vergeten dat, als het verleden jaar aan hem gelegen had, hij na de Giro ook nog de Tour zou hebben uitgereden. Men moest hem bijna van zijn fiets afhalen, want opgeven staat niet in de man zijn Manx-woordenboek. Het is niet helemaal realistisch, ik weet het, maar eigenlijk had men hem komende zondag ook al moeten afzetten. Nee, nog niet aan de laatste flauwe 200meter-bocht in Meerbeke, da’s pas voor binnen enkele jaren, maar gewoon daar op het startpodium in Brugge. Hij zou er fantastisch hebben op gepast, onze Cav, op dat podium. Nu zal hij, zo stel ik mij voor, ergens noodgedwongen handenwringend bij het televisietoestel achterblijven… Op één of andere anonieme hotelkamer. Wachtend om dan maar van lieverlede midden volgende week zijn gram te halen in Gent-Wevelgem. Mark Cavendish hoort nochtans thuis in de Ronde van Vlaanderen zoals - kat zonder staart - een motorrijder op Man. Té jong? Niks te jong! Liet hij woensdag na zijn sprintzege in de tweede rit van De Panne in Sportwereld immers zelf ook al niet de navolgende mooie (én stichtende) zinsnede noteren:

"Dit was de gevaarlijkste spurt die ik ooit reed'... 'Werkelijk iedereen dacht vandaag te kunnen winnen. Die jonge gasten verslonden zoveel energie om juist geplaatst te raken dat ze daarna doodvielen. Ach, eigenlijk kan ik ze niets verwijten. Toen ik jong was, reageerde ik net zo."

En dan te beseffen dat Mark Cavendish, straks op 21 mei... zelf al 23 wordt. Dé wonderlijke snotneus!

Extern:
Thuissite Mark Cavendish en Cavendish-ipedia
Citaat: Sportwereld – Do 2/4/2009 - Mark Cavendish snapt Boonen en Bennati niet