Na de voorstelling...

Na de voorstelling van de film "Coureur", het regiedebuut van Kenneth Mercken, ex-wielrenner maar nu vooral filmmaker. Een uitstapje van de "Jempi's", de vrienden van KOERS, het Roeselaarse Wielermuseum. #vanrsl #Coureurdefilm

Coureur in première op het Film Fest Gent

The life of Phil-The comeback

George en de jongen

Het blijft te mooi om het ook een kleine maand na datum niet te delen... George Bennett bezorgt tijdens de laatste editie van de Vuelta een kleine jongen de dag van zijn leven...

¡Gestos como estos los hacen grandes! Seguramente ese niño no olvidará jamás el regalo de @GeorgeNBennett (@LottoJumbo_road) #LaVuelta18

📹@Furgen_ pic.twitter.com/itzRzAUANH

— CiclismoInternacinal (@CiclismoInter) 17 september 2018

Was getekend: Remco Evenepoel!

Was getekend: @EvenepoelRemco !!! Ongezien! #nognietvaakvertoond @BELCyclingTeam #InnsbruckTirol2018 #REV1703 pic.twitter.com/cuVOBDDWwM

— Het hart van Bitossi (@HetHartisHier) 25 september 2018

Niet eens meer in zwart-wit. Over Bjorg en Remco.

Ik droomde vannacht dat ik op het WK Wielrennen in Innsbruck bij de laatste training mee in de volgwagen van de Belgische ploeg zat! De selectie van de junioren en die van de beloften waren samen op pad.

Ook enkele profs als Tiesj en Tim hadden zich bij het trainingsgroepje aangesloten. Een laatste training met het oog op de wereldkampioenschappen op de weg bij de junioren (donderdag 27/9) en bij de beloften U23 (vrijdag 28/9). De beste Belgische jongeren van het moment reden er in een mooi gezellig pakketje bij elkaar.

De omloop in Innsbruck heet zwaar te zijn. Eerder geschikt voor een Colombiaanse klimmer dan voor een ranke flyer uit de lage landen. Dan weet je met zekerheid dat ons land maar weinig kandidaat-wereldkampioenen in de rangen telt. Ook niet bij de profs.

Behalve die twee jonge jongens dan die eigenlijk alles nog moeten bewijzen hebben we niemand, zo heet het. Volgens insiders zal het immers vooral van Remco Evenepoel, in zijn categorie bij de junioren bijna de Merckx-iaanse sensatie van het jaar en van de kleine Knesselaarse springveer die bij de beloften Bjorg Lambrecht heet, moeten komen. Zij maken volgens de kenners een reële kans om op het einde nog mee te kunnen met de Colombiaanse en andere hoogrendementsketeltjes uit de hoogvlaktes van de koers.

Hoewel ik - temperend temperament - vooraf de hoeraberichten rondom Remco Evenepoel met veel korrels zout nam keek ik tijdens die laatste trainingssessie van mijn droom wel even heel hard mijn ogen uit. Op de lastigste klim uit het parcours – die naar Igls - buffelden de profs even door maar werden niet zo heel veel later prompt door Remco en Bjorg uit het wiel gefietst. Achtergelaten! En ook Bjorg moest er uiteindelijk af… Daar ging ie, die gestroomlijnde Evenepoel. Alleen en zonder omzien. In de volgwagen keken we naar elkaar. Wat was dat? Maar toen werd ik wel wakker. Zover is het dus al gekomen met dat steile én verraderlijke verwachtingspatroon van de wielerfan rondom die nieuwe jonge god van het Belgische wielrennen Je gaat ervan dromen. Niet eens in zwart-wit. Nee, meteen maar in volle gloed en in alle kleuren van de regenboog.

Straks rijdt Remco Evenepoel als topfavoriet de ITT bij de junioren en donderdag rijdt hij de wegwedstrijd. Het WK bij de beloften wordt vrijdag gereden, dat van de dames op zaterdag en dat van de profs traditioneel op zondag.

Meer info:
Thuissite WK Wielrennen Innsbruck
WK op Procyclingsstats
Column Thomas De Gendt: “Evenepoel gaat verschieten”

Onpeilbaar

Waar was jij op die vervloekte hete dinsdag 24 juli 2018? Ik herinner mij dat ik op weg was richting Brugge, en vooraf even halt zou houden in de Bib van

Beernem, toen nog tijdens de verbouwing in een pop-up-fase. Ik parkeerde mijn auto in de Bloemendalestraat. Het was bloedheet buiten zoals zowat die hele zomer van 2018. De laatste mussen hapten naar adem. En plots was er op de radio die stem van Carl Berteele, de man, de radiocommentator die er vanop de motor in slaagt om heel regelmatig Jan Wauters te doen vergeten. En dat wil wat zeggen. Zinderend, bibberend in volle zomer, in het ongewisse verkerend… Die dodelijke onzekerheid die plots in die vertrouwde stem ging doorklinken: Philippe Gilbert was, alleen op kop in de zestiende rit van de Tour, even daarvoor in een radeloos ogenblik van onoplettendheid, in de afdaling van de Portet d’Aspet over een muurtje gedoken. Onpeilbaar de dieperik in... De tijd stond ettelijke minuten stil. Het drama van drieëntwintig jaar eerder waarbij Fabio Casartelli in de Tour van 1995 het leven liet, ook al in de afdaling van de Portet d’Aspet, werd wel héél érg tastbaar. En toen, minuten later kwam dan toch de bevrijdende mededeling van Carl. Philippe Gilbert kroop vanuit de afgrond naar boven, herstelde zich van de schrik, stak zijn duim op en reed met de moed der wanhoop naar het eindpunt van zijn dramatische rit in Bagnères de Luchon…

Daar stelde men bij de onfortuinlijke Quick-Stepper een breuk van de knieschijf vast… Maar Philippe Gilbert is altijd al een harde Ardennees geweest. Enkele dagen later begon hij alweer aan de weg terug te werken. Een mens zou zich bij een coureur in zijn nadagen afvragen waartoe en waarom. Niet zo bij Philippe Gilbert…

En kijk, welgeteld 61 dagen later komt Philippe Gilbert, na een dappere en harde revalidatie, opnieuw aan de start van een wielerwedstrijd. In het Noorden van Frankrijk staat vandaag de Grand Prix d'Isbergues - Pas de Calais op het programma. Philippe Gilbert draagt rugnummer 11! Raar volkje die coureurs! Straf en onpeilbaar karakter die Philippe Gilbert! Maar dat heb je nu eenmaal met kampioenen!

Update:
En als 'klap op de Vuurpijl' wint Philippe Gilbert bij zijn rentrée doodleuk de GP d'Isbergues! Wat een comeback!

Het zadel van Louis Mottiat

Het internet blijft voor eeuwig en een dag een ware schatkamer om dingen op de kop te tikken die je niet eens hebt gezocht. Serendipiteit heet het fenomeen met een blinkend woord en het bestaat gewis en zeker ook in wielerzaken. Op de foto: het zadel van Louis Mottiat, volgens Wikipedia bijgenaamd 'De man van ijzer'. Vindplaats: een oude blog “Verder dan Rome loopt de weg” van Wilfried Journée die zijn “Ervaringen van een pelgrim” in de periode 27/3/2008 en 26/8/2012 neerschreef en bijhield in een seniorennet-blog. Het blogbericht waarin Louis Mottiat (én zijn zadel) voorkomen dateert van 1/9/2011 en is na te lezen via deze link: "Toen er in Wallonië veel wielerkampioenen waren". Voorwaar een mooi stukje wielergeschiedenis dat de Heer Journée hier voor ons bewaart!

Mooi weer met Jasper Stuyven

Stilaan, en elk jaar wat nadrukkelijker, fietst Jasper Stuyven zich de definitieve wielergalerijen binnen. Nadat ie laatst in juni in Binche al had beslist dat Yves Lampaert kampioen van België zou worden en niet Philippe Gilbert, deed ie er gisteren nog ’s een kabinetstukje bovenop.

Het is weinigen gegeven om in de huidige wielertijden van secuur afgemeten lead-outs in de laatste kilometers van een koers, een sprintend peloton

van zich af te houden… Stuyven deed het gisteren, in de mooiste Willy Teirlinck-traditie, met meer dan gewone bravoure. Een half feestvierend en Bockorminded Ardooie lustte er voorwaar Stuyven-chocolade van. Handig gebruik makend van de Ardooise kerkchicane en gesteund door zijn Trek-Segofredo-ploegmaats bleef Stuyven doodleuk voorop. Alsof het niets was. De ontlading van de ranke man uit Heverlee was groot. De ietwat nare herinnering aan Mende waar ie helemaal op het einde van de veertiende rit van de Tour nog door Fraile en Alaphilippe werd geremonteerd kan meteen het plakboek van de grote net-niet-dingen in.

Het was trouwens niet de eerste keer dat Stuyven een hongerige meute achter zich hield. Remember de editie van 2016 van Kuurne-Brussel-Kuurne waar hij in een rechtstreeks gevecht met een aanrazend peloton aan het langste eindje trok. Die prestatie was wellicht nog straffer dan die van gisteren. Schrijf het nog maar 's op: vroeg of laat wint die Jasper Stuyven, nog altijd maar 26 (en zelfs nog 1 jaar jonger dan die andere klasbak van zijn generatie, Yves Lampaert), minstens een van de allergrootste klassiekers! Maar veel verdienste heeft een Bitossi-mens natuurlijk niet aan zo'n allesbehalve boude voorspelling. Je kunt net zo goed voorspellen dat het mooi weer wordt in de zomer.

Jasper Stuyven is overigens een van de laatste wielrenners die behalve, zoals zowat de hele halve wereld actief te zijn op en in de Sociale Media, ook nog een bijzonder boeiende thuissite blijft onderhouden. Ook dat is klassewerk van een geboren Classicus!

Thuissite Jasper Stuyven
Twitter-account Jasper Stuyven
Facebook-pagina Jasper Stuyven
 

Zonder woorden!

Het spreken van boekdelen. Sport vs Spel? Courage Lawson Craddock die met rugnummer... 13 crashte tijdens Rit 1 van de Tour-Editie2018 en met een breuk van het schouderblad doodgewoon verder reed... Arme NeymarJr

Zonder woorden! Courage, Lawson Craddock!!!#neymarjr #WK2018 #lawsoncraddock @lawsoncraddock #letour #TDF2018 pic.twitter.com/Jw77K54MGH

— Het hart van Bitossi (@HetHartisHier) 8 juli 2018