Alweer iets bouds

Na het openingsweekend las ik ergens dat Michael Boogerd - met dat voetbreukje zelf erg onfortuinlijk dit voorjaar - nog niet helemaal door het kunnen van de jonge Belgen was overtuigd. Dat die van Nederland, zo dacht Boogerd, voor de toekomst nog uit een veel bredere basis aan talent konden putten... Ik wil hierbij ruiterlijk toegeven dat de reeks jonge namen in Nederland stilaan helemaal indrukwekkend wordt. Eerlang moet ik nog meer namen toevoegen aan de “elf voor oranje” die ik al eerder heb opgeschreven. En toch geef ik jullie hier alweer graag één van mijn eerder boude voorspellingen (°) op een blaadje. Die goedlachse Boogerd van ons zal straks - verstoorde voorbereiding of niet - samen met heel veel anderen nogal staan kijken als hij in La Doyenne – nog meer pech - zijn tanden stuk zal bijten op de eindelijk helemaal verrijzende Renner die al jaren Björn Leukemans heet. Benieuwd of we daar vannamiddag op de ouwe Alsemberg, in de finale op de Brabantse Pijl nu al niet zo’n heel piepklein voorsmaakje van zullen krijgen. Was getekend: mét de Z van Zorro...

(°) boud: 1. vol vertrouwen, syn. stoutmoedig, onvervaard, onversaagd. 2. (ongunstig) met te veel zelfverzekerdheid, syn. Driest, boud spreken, het te boud maken… (Bron van Dale)

Lapzwans (Woord 385)

lapzwans

In de eerste ronde graaide ik een premie mee, maar het was wachten tot op het einde van de 3e ronde voor het eerste echte wapenfeit. 10 man trok in de aanval met onder hen 4 Litouwers. Ik wist dat dit een gevaarlijke ontsnapping kon zijn en op de klim wipte ik in 1 sprong naar de leiders, met Gieljan Engelrelst in mijn zog. Na even doorbijten konden we aansluiten en zo waren we met 12, waaronder geen enkele lapzwans. We draaiden hard rond (42.5 km/u gemiddeld) en ploegmaat Jarl Salomein en ik deden toch wel het meeste kopwerk...

Vindplaats: Koersverslag – Tim Declercq – Klerken, 25 maart

Voor wie nog meer woorden wil: "Van de dagen, het woord"

Choco

In onze reeks: "En ondertussen in de Noorderkempen..."








Om een gevleugelde uitdrukking meer of minder zitten die coureurs van ons tegenwoordig niet langer verlegen. Nick Nuyens zei het na afloop van Kuurne-Brussel-Kuurne met evenveel woorden: “Ik was niet echt super maar ik wou vooral die ijzersterke Gert Steegmans choco rijden…” En bij Kevin Van Impe – die Quick Step-ploeg kent er wat van – noteerde men na de finale van Dwars door Vlaanderen in Waregem: “Die van Davitamon-Lotto,dat zijn geen pannenkoeken, hé." Overigens heet de onverwachte winnaar van Waregem, Frederik Veuchelen, een koene krijger uit de… Chocolade Jacques-ploeg.

Pannenkoeken, choco en chocolade. Het is niet de eerste keer dat het peloton wel een halve bollenwinkel vol zoete dingen lijkt te zijn geworden. Al had iemand Dave Bruylandts toch wel ‘ns moeten zeggen dat hij dat van al die snoep nu ook weer niet voor de zoveelste keer zo letterlijk hoefde te nemen.


Extern:
Nieuwe dopingzaak in het wielrennen
Advocaat Bruylandts bevestigt vondst producten

Het is me wat

In de aanloop naar de klassiekers heb ik zelden iemand zo het hele veld zien domineren als Tom Boonen! Al van in Qatar staat hij er. In Het Volk en Waregem spatte de kracht er in vonken van af. Van enige vloek van de regenboog kan bij Boonen absoluut geen sprake zijn, dat is nu al duidelijk. Wel integendeel. Campagnola en het mysterie van de Elf, las ik laatst in de Morgen. Niet de zoveelste overbodige misdaadroman of de titel van een jongensboek. Het ging wel degelijk over de koers. Meer bepaald over de ketting van Boonen die in de sprint op de Via Roma onder al zijn kracht niet onmiddellijk op de elf wou springen. Om die reden had men voor Tom trouwens al in de Tour van 2004 het carbontrapsel moeten vervangen door een ding in aluminium. Vanwege teveel aan power. Vijftienhonderd (1500) watt, het is me wat. O nee, over spek en Boonen zal ik het hier niet hebben. De woordspeling is er net iets over maar toch weet ik dat ik niet eens zal balen straks als ik het breed en uitgesmeerd in een krantenkop zie staan: Boonen steekt ze één voor één in… balen.

Extern: Boonen, Boonen en nog ‘ns Boonen.

Ogen hebben en kijken

Over passie en liefde valt niet veel te prakkiseren. Van de dingen waar ik warm voor loop ga jij op je achterste ongeschoren benen staan. En/of omgekeerd. Zo zien we het graag. Zo mogen we het hebben want voor de rest is het ogen hebben en kijken.







Hier maken wij ons in het Arcadië van al onze plaatsen alweer op voor de jaarlijkse hoogmis, de komst, de kunde en de kennis van onze klassiekers. Voor wielerliefhebbers heet dit de sacred week te zijn, wij weten beter. Dit is geen Vlaamse Wielerweek met kostelijke hoofdletters vol commercie, nee dit is gewoon voor wie wil dat het elk jaar opnieuw weer voorjaar wordt: de holy month. Tussen Harelbeke en La Doyenne – tel het na - liggen exact dertig dagen. Dertig dagen van verschil. Of je een kei bent of eerder een klimmer, een grote motor hebt of een Bitossihart, het maakt niet uit. Ik zie jou de komende weken wel ergens onderweg. Op een heuvel. In Brugge en Arenberg of in de scharnieren van de Ardennen op een strook vals plat… Het schreeuwt zich nu al schor: Hier met dat vehikel! Hier met dat wonderlijk geschenk, een stuurlint met wielen dat alleen met benen aangedreven wordt!

En o ja willen die brave vlaamsche jongens en meisjes met hun vlaggen dit jaar voor één keer hun stokken thuis laten. Of er zal tegen het soort beeld- en luchtvervuiling waarin ze zich nu al sterker dan in hun schoonste gedachten wanen, vroeg of laat wel wat moeten zwaaien!

Op

Van vier tot en met tien juni: Op naar de Cevennen voor de vierde editie van de Ronde van Tim Krabbé!

Erik!

Wat soms mijn mailbox moet verlaten:


Chrétien,

Alles kits aldaar in de contreien van koers en kalmte?

Ik heb een vreemd gevoel bij die flapdrol van een klassieker van Sint-Jozef.
Hoe schitterend die kleine Dekker daar nu al aan het firmament staat te pronken (veel meer nog dan al die jonge Belgische leeuwen die in de schaduw van de nieuwe VanLooy, die Boonen heet, moeten leren leven)(nu al veel meer een Tourwinnaar dan Pieter Weening...), toch denk ik aan de oude die nog lang niet is versleten:
Zal ik het zeggen, mijn favoriet voor de Primavera heet Erik!

Mhg,

Paul