Alweer iets bouds

Na het openingsweekend las ik ergens dat Michael Boogerd - met dat voetbreukje zelf erg onfortuinlijk dit voorjaar - nog niet helemaal door het kunnen van de jonge Belgen was overtuigd. Dat die van Nederland, zo dacht Boogerd, voor de toekomst nog uit een veel bredere basis aan talent konden putten... Ik wil hierbij ruiterlijk toegeven dat de reeks jonge namen in Nederland stilaan helemaal indrukwekkend wordt. Eerlang moet ik nog meer namen toevoegen aan de “elf voor oranje” die ik al eerder heb opgeschreven. En toch geef ik jullie hier alweer graag één van mijn eerder boude voorspellingen (°) op een blaadje. Die goedlachse Boogerd van ons zal straks - verstoorde voorbereiding of niet - samen met heel veel anderen nogal staan kijken als hij in La Doyenne – nog meer pech - zijn tanden stuk zal bijten op de eindelijk helemaal verrijzende Renner die al jaren Björn Leukemans heet. Benieuwd of we daar vannamiddag op de ouwe Alsemberg, in de finale op de Brabantse Pijl nu al niet zo’n heel piepklein voorsmaakje van zullen krijgen. Was getekend: mét de Z van Zorro...

(°) boud: 1. vol vertrouwen, syn. stoutmoedig, onvervaard, onversaagd. 2. (ongunstig) met te veel zelfverzekerdheid, syn. Driest, boud spreken, het te boud maken… (Bron van Dale)