"Isn't it a pity? Yes it is!”
En dan is het zo ver. Achtendertig (38!) jaar na Merckx zitten we opnieuw in Mendrisio. Geprangd in het grote niemandsland tussen Lugano en Como. Mendrisio 2009! Het jaarlijkse Kampioenschap van de Wereld zou voor het wielrennen een feest moeten zijn. Het bijzetten van alle zeilen… Het vieren van de mondialiteit van het moderne wielrennen! Dat is en blijft het natuurlijk ook. Alleen rijdt er met Alejandro Valverde dit jaar al een tijdje een schaduw door het peloton waarvan de wielerbonzen zich, hoe graag ze dat met al hun geklungel ook zouden willen, maar niet kunnen ontdoen. Met dank aan de Spaanse bond alweer die in de nasleep van de Fuentes-affaire nog altijd niet de volle medewerking aan het Uci-onderzoek wenst te verlenen. Het verhaal van “bloedzak nr. 18” is ondertussen genoegzaam bekend. De hond van Valverde, Piti, is een beest dat niet vlug het loodje lijkt te willen leggen. En Valverde is zich van geen kwaad bewust. Onverstoorbaar als altijd, in zijn “El Imbatible-status” de arrogantie nabij, lijkt hij zich geen bal van de hele heisa aan te trekken. De Caribinieri op de loer? Dan maar, hup, een ander én Zwitsers hotel ingetrokken. Ook dat zal voor de Spanjaarden dan weer worden uitgelegd als een uiting van een ijzersterke winnaarsdrang zeker? Eén ding is als je’t ons vraagt zeker, als het in de zaak Fuentes om Gilbert, Boonen of een andere Belg was gegaan dan was ie allang voor een paar jaar op non-actief gezet. Door zijn eigen federatie! De Spanjaarden hebben met één en ander duidelijk minder moeite. Eerst mocht Valverde op een zuinig drafje de ronde van zijn eigen land winnen, nu hopen ze de kalende kruin van hun vale koning nog mee in de wereldkampioentrui te hijsen ook. Niet vaak vertoond een dergelijk verregaande en malafide vorm van chauvinisme. En dat in een jaar waarin een aantal toppers uit het verleden onverbiddellijk door het dopingspook werden neergesabeld. Wie had vorig jaar in Varese immers voorspeld dat mannen als Thomas Dekker, Nuno Ribeiro, Danilo Di Luca, Davide Rebellin en Mikel Astarloza er vanwege snoepen van het Cera-spul er dit jaar niet eens meer zouden bij zijn? Wij niet. Vooral van die ouwe vos van een Rebellin hadden we niet verwacht wat toch nog is uitgekomen. Wie had gedacht dat die ouwe pater toch nog aan al te sterk vuurwater ten onder zou gaan? Geen Rebellin of Di Luca meer om Valverde uit die vermaledijde regenboogtrui te houden. Wie dan wel? Er blijven er eerlijk gezegd maar een handvolletje meer over van wie we durven hopen dat ze Valverde in Mendrisio het nakijken kunnen geven. Al ons geld staat morgen dus op die ene kleine reiger uit Verona, Damiano Cunego. Tot dusver een witte ridder die, we geven het voor wat het is, nog nooit in opspraak is geraakt. En verder? Matti Breschel, de Deen, misschien. De jonge nieuwe god Edvald Boasson Hagen, Robert Gesink als ie hersteld is, Andy Schleck, Cadel Evans, Pipo Pozzato, Simon Gerrans, Thomas Voeckler en vooral, zo mogen we het hopen, ook, Samuel “Sammie” Sanchez… Wie het lijstje overloopt stelt met mij vast dat de kandidaat-wereldkampioenen bijna allen één voor één de kandidaat-winnaars zijn van een heuse bergetappe in de Tour. De kans – laten we wel wezen - dat een Belg het morgen haalt is dus eerder onbestaande. Voor onze Belgische sterkhouder, Philippe Gilbert, zal het gezien zijn eerder begrensde mogelijkheden als klimmer – it’s a pity, maar het is niet anders - ook voor dit jaar niet zijn. Voor onze Waalse vriend is het nog even wachten. Tot de editie van 2012, en hij dan, net dertig geworden, in ware Briek Schotte-stijl als de held van de Cauberg zal worden ingehaald. Al hoop ik natuurlijk wel dat ik mij – als één van de Gilbert-adepten van het eerste uur - morgen voor één keer wel heel schromelijk mag vergissen.
Vandaag en morgen op alle zenders: Het Wereldkampioenschap wielrennen op de weg in Mendrisio.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten