Gijs!

Dat we van onze Gijs nog veel en vaak zullen horen, dat konden we allang vermoeden... Gijs is helemaal geen "Bolle Gijs"... Maar evenmin blijkt ie nu een "gewone smurf" te zijn! Och, Gijs is gewoon Gijs, en daar zullen we nog vaak van mogen genieten! En... o ja, laat ook voor hem Londen nu maar komen!

Vindplaats: "Gijs Van Hoecke is geen gewone smurf".

Wielerjaarboek, de blogversie!

Heb ik hier al ’s het betere blogwerk gesignaleerd van Bernard Callens? Neen? Nu dus wel! Blankenberge-naar (Blankenberge! Blankenberge! Parel aan de kust!) Callens is met zijn jaarlijkse Wielerjaarboek al sedert enkele decennia één van de Wielerarchivarissen par exellence! Dat hij sinds enkele maanden (opnieuw) verwoed aan het bloggen geslagen is, mag hier niet onvermeld blijven! Te nemen of te laten, dat is onze Bernard helemaal ten voeten uit! In zijn jaarboeken heeft Callens in het verleden nooit een blaadje voor de mond genomen. Dat was voor veel bonzen af en toe wel ’s slikken. Maar de oprechte ‘bezorgdheid’ die vaak aan de polemische stukjes van Callens ten grondslag ligt is bij hem uit het hart gegrepen. Dezelfde stichtende attitude vormt nu ook de basis (en zorgt ook vaak voor de nodige adrenaline) voor de (mooie) teksten die Callens met een bewonderenswaardige regelmaat op het adres wielerjaarboek.blogspot.com weet te publiceren. Op vandaag – de dag dat het Kampioenschap van België verreden wordt! – refereer ik ter illustratie graag naar het stukje waarin Callens donderdag laatst op een mooie manier hulde bracht aan Jef Planckaert, 50 jaar geleden al "de ideale kampioen van België". Hopelijk krijgen we er vandaag in Geel ook zo eentje. En o ja, maak van dat blogadres wielerjaarboek.blogspot.com meteen maar één van jouw favorieten zou ik zeggen!

Extern:
Bernard Callens en de Wielerjaarboeken op wielersportboeken.nl
http://wielerjaarboek.blogspot.com
het Kampioenschap van België op Wikipedia

Een Fraai boek!

"Een bijzonder boek!" laat Geert Vandenbon, zanger bij het leven en Pinguin-uitgever ons weten over "Odiel Defraeye. Fenomeen.". En dat is het ook, de nieuwste Pinguin-productie. Een Fraai boek, zeggen we hier. De auteur Herman Laitem is één van onze meest getalenteerde sportschrijvers en in deze nog nauwer dan anders bij het onderwerp betrokken want Odiel Defraeye, de eerste Belgische tourwinnaar van 1912 was ook de broer van de grootvader van de echtgenote van de auteur. Odiel Defraeye, Van borstelmaker tot kampioen! Geen hagiografie zoals vaak met dit soort boeken, eerder geschiedenis zoals geschiedenis beschreven moet worden. Lees maar wat er staat. En vooral ook wat er niet staat.

Meer info en bestellen via: www.fenomeendefraeye.be

En nu de nieuwste Tour-tijden stilaan aanbreken misschien in dat zomerboek van jou ook maar noteren dat Herman Laitem op 17 juli e.k. te gast zal zijn bij Karl Vannieuwkerke in "Vive le Vélo".

Andrea en Jacopo

De namen veranderen vlug in zo'n peloton! Voor je het weet vloeit een hele generatie in bijna gewijde stilte af terwijl er alweer een klasje jonge jongens zonder pardon komt opzetten. De namen zijn daarbij soms moeilijk uit elkaar te houden. Neem nu de Italiaanse tandem Guardini/Guarnieri. Andrea Guardini (°12/06/1989) die vandaag jarig is en voor Farnese Vini - Selle Italia rijdt, is natuurlijk nu al onsterfelijk. Dat hameren we ons bij het uitspreken van zijn naam constant in. Met die schitterende ritwinst in de Giro van laatst tegen een verbouwereerde en zegmaar redelijk onsportieve Mark Cavendish heeft ie zich bij ons (hier bij de Bitossi's), al een flinke naam gemaakt. Van Jacopo Guarnieri, (°14/08/1987) weliswaar toch al bijna vijfentwintig en die uitkomt voor Astana weten we minder! Ook Jacopo blijkt evenwel niet traag te zijn. In de rit van de Ronde van België moest ie enkel Greipel en Napolitano laten voorgaan en gisteren snelde hij in Zwitserland in de brede slipstream van de ongenaakbare Peter Sagan alweer naar een 4° plaats. Maar zijn 23° plaats in Parijs-Roubaix van dit jaar belooft wellicht nog iets meer. Enthousiasme zat in elk geval bij de Italiaan. Zijn persoonlijke website verwelkomt ons met meer dan wat zacht gefluister: Hey! Oh! en Let's go! klinkt het. Met daarbovenop ook de nodige modieuze Facebook & Twitter-toeters en bellen. Benieuwd hoe snel die we die Guarnieri ooit nog zien gaan. En hoe lang het duurt vooraleer we ze op ons televisiescherm tegen elkaar zien sprinten. Guardini en Guarnieri... Andrea en Jacopo... Er komt een dag dat we er in slagen om ze probleemloos uit elkaar te halen!

Nostalgie

Een Facebook-bericht: "Jean-Claude Marcheau heeft je verzoek om lid te worden van "FRANCO BITOSSI (le coureur au Coeur Fou) Photos Nostalgie" geaccepteerd.

Waarvan blijde akte!
Bereikbaar via deze facebook-link.

Mike en Roger

Gisteren werd Roger Kluge (°1986), Argos-Shimano-renner, vierde in de massaspurt van de derde rit van de Dauphiné. En meteen moet je natuurlijk aan de gewezen veldrijder Mike Kluge (°1962) denken. Hoe zou het daar nog mee zijn? Te oordelen op de foto's die op zijn website staan oogt Mike Kluge nog steeds voortreffelijk. Scherp. Afgetraind. Alive and well. Maar of Mike de vader van Roger zou zijn daar geeft geen enkele site een antwoord op. Op de Wikipedia-pagina van de Duitse wielrenners staan ze netjes onder elkaar tussen Andreas Klöden en Christian Knees... Ook Roger, eigenlijk een baanrenner die in zijn nog jonge carrière al zilver haalde op de Olympische spelen van Bejing (2008), met Robert Bartko de zesdaagse van Amsterdam won en ook al Europees kampioen omnium werd ("Wat klinkt dat Duitse Meister mooi als ze gewoon kampioen bedoelen"), is een man met niet onaardige looks. Zo te zien zou hij perfect "de zoon van" kunnen zijn. Van de modder naar de baan in één en dezelfde familie, het moet kunnen. Maar blijkbaar neem ik wensen voor werkelijkheid en stammen Mike en Roger bij nader inzien niet eens uit dezelfde familie. Tenzij iemand mij zou tegenspreken natuurlijk...

Tarief

Zo’n kroniek van een aangekondigde sprint! Je weet dat er niet aan te ontkomen valt. Maatwerk! Zeg mij wanneer en hoe dit soort maatwerk zijn intrede in het wielrennen heeft gedaan. Eén minuut per tien kilometer, da’s het tarief, dat is wat het peloton terug moet nemen om de vluchters tijdig terug te zien. Je ziet het zo: dit wordt een sprint van het volledige peloton. Un sprint massif want we zitten in de Dauphiné… En wie haalt het straks? Op Frankrijk Drie weegt men de kansen af. Nacer Bouhami, Edvald Boasson Hagen, Kenny De Haes, Brice Feillu of toch maar, robuust en Duits, gedoodverfde winnaar voor vandaag Johnnie Degenkolb. Of kan het bij verrassing? Davide Cimolai, jong en onbekend. En verlies ook maar niet dat lichtblauwe Omega-shirtje van Gerald Ciolek uit het oog. Want kijk wat Chavanel daar voor zijn maatje doet. Straf! Hij neemt de kop en kijkt niet meer om. Wat een gemier... Een zottenkraam! Wie doet de sprint en wie trekt hem aan? En voor wie? Waar blijft Team Sky… (Een flits: die moeten toch oefenen voor Cav en de Tour van straks?). In extremis een aanval nog. Philippe Gilbert! Links van de weg, maar zoals verwacht vergeefs. Daar komt de pletwals al, de golf. De voorwacht van de groep rolt zonder pardon over alles heen. Een fiets gaat het luchtruim in, stuitert drie, vier, vijf keer na elkaar. Stuitend zo’n fiets maar de massale doodsmak blijft ons gelukkig wel bespaard. En dan komt in de laatste honderd Eddie helemaal naar voor. Edvald Boasson Hagen strikes again! Het lijkt alweer op het Lisieux van toen. Op deze Viking staat op dagen als vandaag voorwaar geen maat. Jong en rozig prikt hij zijn glimlach nog maar ’s een keer als een Team Sky-logo tegen de hemel vast. Niet voor het eerst. En zeker niet voor het laatst!

Extern: Dauphiné-Libéré – Editie 2012 – Rit 3 - Givors - La Clayette 167km