La Doyenne voor Pen & Pedaal

Voor mijn laatste Pen&Pedaal-opdracht van het klassieke voorjaar, de Ardennen in voor La Doyenne

Toch maar weer een bloedstollende laatste kilometer... #LBL "La Doyenne blijft tot nader order de allermooiste!" http://t.co/Ll4oudiDns

— Paul Rigolle (@paulrigolle) April 26, 2015

La Doyenne - Editie 2015

In Luik gestart kan enkel kalmte
ons tot aan het keerpunt redden.
Bastogne here we come in vele,
vele talen. En dan mag het beginnen!
De souffleurs scherpen al hun kelen.

Dorpen liggen in zichzelf verloren.
Amper één keer per jaar worden ze
teruggevonden. In snel tempo dagen
nu de heuvels op en bijten in de kuiten,
zeuren en zagen, trekken aan
de wielen, morren, muiten.

Op La Redoute zal men smeken
om een duwtje in de rug. Pousse! Pousse!
Wie mee kan, kan mee, wie niet
meer bijkomt is reddeloos verloren.

Rest ons La Roche aux Faucons. Rest
ons Saint-Nicolas, de klim naar Ans.

Het rumoer zwelt aan. Wat in de lucht
hangt, heet valk en buizerd, en laat
zich niets aan een karavaan gelegen.

Liège – Bastogne - Liège, La Doyenne,
zou ze zelf wel weten dat ze
van elk voorjaar de allermooiste is!
 

© Paul Rigolle


Na afloop van de editie 2015 gepubliceerd op de Pen & Pedaal-website.


 

Een ding dat vleugels krijgt

Uiteindelijk is het zowaar nog "Een ding dat vleugels krijgt" geworden! http://t.co/WGapecKy8V #WaalsePijl #FlecheWallonne

— Paul Rigolle (@paulrigolle) April 22, 2015

(notitie bij de Waalse Pijl - woensdag 22/4/2015)

De ochtend van zo’n dag gaat snel voorbij.
Een bord vol pasta. Mineralen, granen, fruit
en tonus op de spieren die je voor uren later spaart.

De aanloop belooft niet veel. Maar het hoofd
loopt langzaam vol met de dingen langs de weg.
De verbeelding slaat als een motor aan voor wie weet

wat er nog te wachten staat. Vergeet de maand,
vergeet het jaar. Vergeet de fabel van de wezel,
de hinde en de adelaar in het grote Waalse Wielerbos.

Wie naar boven klimt zoekt vaak in zichzelf
naar iets wat niet meer te vinden is.
Of je uit harken gaat; of je parkeert of niet

de uitkomst is een muur met een streep erop.
Volle bak, alles open. Kraakt het niet, dan buigt
het wel. Langzaam ga je dood ook al leef je nog.

Wielewaal, fabeldier Gilbert smakt neer.
Rugnummer 51 brengt hem net als in San Remo
geen zier geluk. Roux komt bij, Poels kruipt

uit de gracht en Tsatevich taxeert de pijn.
Vanendert wacht op niets. En dan komt na
de Ereffe en de Cherave finaal de laatste klim.

Alaphilippe stormt vooruit. Albesini springt hem bij
maar Valverde metamorfoseert in een ding
dat vleugels krijgt en glinstert in de zon.


© Paul Rigolle


Zie ook: "Pen & Pedaal"