Vanuit het totale ongerijmde

Zelden zo’n spannende ontknoping van een wielerwedstrijd meegemaakt als die van gisteren in de Gold Race. Een scenario met een plot als dit wordt maar zelden geschreven in Wielerland. Het ziet er naar uit dat deze editie

van de Gold Race zal worden bijgezet in de Galerij van de tien meest iconische koersen ooit.
Julian Alaphillippe en Jacob Fuglsang leken in Berg en Terblijt, na wat voorafging, zeker van de twee hoogste podiumplaatsen en Julian Alaphilippe zou na de schitterende zege van Philippe Gilbert in Parijs-Roubaix een nieuwe glinsterende parel aan de voorjaarskroon van Deceuninck-Quick Step toevoegen. Zoveel was voor iedereen zeker. Tot plots vanuit de achtergrond eerst Michal Kwiatkowski en daarna nog een elitegroepje met onder meer Mathieu van der Poel, Valentin Madouas (!), Bjorg Lambrecht (!!!), Bauke Mollema, Maximilian Schachmann (!) en Romain Bardet terugkwam. Als vanuit het niets en het totale ongerijmde!

De leiders werden letterlijk op de nek gevallen in de ultieme 600 meter. Het was de alweer verbluffende Mathieu van der Poel die het groepje tot op de hielen van de koplopers bracht en het daarna nog ‘s met bravoure afmaakte in de sprint. Ongezien. Du jamais vu. Mathieu is na zeges in de Brabantse Pijl en de Amstel dezer dagen in Nederland en verre omstreken gewoon ‘Dieu’…

De nieuwe VDB zal duizend keer beter zijn dan de vorige!