Goed gesproken (2)

"Ik koers als een amateur. Ik koers op emoties, wil strijd zien. Zoals in Luik: volle bak vanaf de Wanne. De Amstel was wat dat betreft een wansmakelijke vertoning. Na de Keutenberg reed ik nog met een groepje vooruit maar niemand wilde rijden! Ik moest iedereen constant aanporren. Op 5 km van het einde reden we 25 km per uur. En dat in één van de mooiste koersen van het jaar! Er wordt tegenwoordig gewoon laf gekoerst en dat is allemaal de schuld van die vervloekte oortjes. Ook Marc Lotz, in de week mijn vaste trainingsgezel, bleef passief. (schuddebollend) Onbegrijpelijk. Ik verklaarde hem hartstikke gek . Maandag bij het losrijden vond hij zichzelf nog heel slim, dinsdag was het al minder en woensdag gaf hij zijn fout toe. Maar, zoals ze in Drente zeggen, achteraf kijk je een koe in zijn hol. (zucht) ''

Karsten Kroon. Opgetekend in Het Nieuwsblad-Sportwereld door Frederik Backelandt - Za 30/04/2005

(Zo 1/5/2005: de Rund um den Henninger Turm in Frankfurt. En mijn favoriet? Let maar 'ns op: Vermits het nog iet of te vroeg is voor Jukka Vastraranta tip ik doodleuk op Karsten Kroon die zichzelf op volgt...)
Zie ook: "'Amokmaker' Karsten Kroon gaat voor tweede zege op rij in Frankfurt"

Wie is (1)

Wie is Jan Pockrandt? Zijn naam brengt een mens terug, meer dan een stap terug... De naam? Die doet denken aan de tijd dat een man als Willy Bocklant zaliger nog reed en warempel, schitterend, in 1964 La Doyenne op zijn naam wist te schrijven. Dat de anderen daar toen konden naar fluiten. Toen! En daar! Zou die Pockrandt met wat goeie wil daar een soort 'familie' van kunnen zijn?

(Jan Pockrandt staat ingeschreven onder nummer 145 voor de 44° editie van Rund Um den Henninger Turm, morgen in en rond Frankfurt... Ploeg RSH...).

Ooit

Slechts nieuws voor het leeuwendeel van onze wielerminnende hofdames en jongens-lovers. The one and only Adonis van het internationale wielrennen, Il Magnifico, de Leeuwenkoning, kapt er mee. Na 17 seizoenen als beroepsmodel op de fiets houdt de enige echte 'SuperMario' het voor bekeken. De podia zullen nooit meer zijn wat ze op de hoogdagen van Mario Cipollini zijn geweest. En de camera, die jankt ontroostbaar om het verlies van alweer één van zijn allergrootste liefdes ooit.

Schoon volk

Nu we onze voorjaarsklassiekers alweer bijna zo goed als volledig uit het hoofd kennen, begint het, ook voor wie alsnog één van de tentoonstellingen van Marc Steculorum wil zien, te dringen! Net als bij het echte Wielervolk! Haasten maar! En ook voor de tentoonstelling Kunst & Sport zal men zich moeten reppen. Nog tot 1/5 e.k. in het Centrum van de Ronde van Vlaanderen!

Pasolini & Caruso

Het ziet er naar uit dat er bij ons alweer een nieuwe sterke juniorenlichting zit aan te komen. Nadat één van mijn eigen buurmannen Jan Ghyselinck de eerste rit van de Giro Ciclistico della Toscana had gewonnen haalde Frederik Nolf gisteren vakkundig het groene Toscaanse laken naar zich toe. Voortreffelijk is dat! Maar ook in de Italiaanse ploegen zitten beeld én muziek verenigd. Gisteren was ene Simone Pasolini (rugnummer 111, van de ploeg Emilia Romagna) 15°. En dat was dan net voor ene Damiano ... Caruso (rugnummer 158 en van Berti Mobili Benass). Dat ik dat nog mag meemaken. Caruso en Pasolini samen op de fiets in één en hetzelfde peloton zien zitten!

Goed gesproken

"Het gegeven dat jonge renners met talent onmiddellijk doorbreken is een hint dat er zuiver wordt gereden. Midden jaren '90 werden veel talenten kapotgereden..."

(Johan Vansummeren, dokterszoon én 1 van de grootste Belgische wielertalenten voor de nabije toekomst. Aan de vooravond van de Amstel Gold Race 2005 opgetekend door Hugo Coorevits in Het Nieuwsblad, Za 16/4/2005.)(Al mag die site van jou, Johan, wel 'ns een keer worden bijgewerkt!)

Als dat niet goed gesproken is! Een mens zou opgewekt en wel, heel binnenkort weer 'ns zijn hand in het vuur gaan steken!

PS: Volgens ons wordt de A.G.R. morgen ("dag 1 na Boonen") niettemin gewonnen door niemand minder dan Alejandro Valverde Belmonte die er net - je gelooft je ogen niet - nog in slaagt om de jonge Thomas Dekker (Nummer 178!) van zijn eerste fantastische overwinning te houden...

De hel van het Noorden

De hel van het Noorden


Van tuin en tijd genoeg voltrekt het wonder zich.
Het landschap scheurt. Een dag knapt uit de kom.
Het land wordt opgepoetst, herschikt, herstreken:
Vlaggen, stemmen. Free-Jazz. Heksenkring en -ketel
smakt elk juk in het volle huis der velden neer.
Het landschap scheurt. Een dag knapt uit de kom.

Niet van de lucht: een vreemde zon die vloeibaar
in de v-vorm van de vogels openvlucht.
Zodat ineens de hel losbreekt, geplaveid als alleen
in verloren gelegde albums een laatste hel kan zijn.
Gezichten wolken op, een karavaan ontstaat uit stof.

Heroïsch! Driemaal heroïsch - engel van modder
en vlees - stottert reeds de eerste renner door de vlakte.
Hakt zich hakkelend een baan doorheen hagen,
gaat door schroot. Metaalbewerker tegen de elementen in,
lijdend aan zichzelf en niets dan zichzelf.

In echo’s. Honderdvoudig gaat met hem de vloek gepaard.
Graag ziet men zichzelf in hem weerspiegeld staan:
Hoe hij de zelfkant zoekt van elke weg, zich doorheen
de werkelijkheid werkt als door een hel en de kroon
van de verbeelding onder de werken van de hemel zet.

Leven wordt een hechter avontuur. Met een vuist
die elk ogenblik als een beslijkte hamer
warme wakken in een droom van lucht kan slaan.




© Paul Rigolle - uit 'De Hel van het Noorden', dichtbundel, Vers, 1982


(P.R. - Zo 10/04/2005)

Mendelejev

"Die Boonen, wordt dat ooit wel wat?" vroeg mijn nederlandse confrater Chrétien Breukers mij nog op 10 maart... De vraag klonk toen nog logisch, Milaan-San Remo moest nog gereden worden. Maar een kleine maand later, weten we met zijn allen wel beter. Tom Boonen staat nu al waar wij hem pas binnen twee jaar hadden verwacht. Wat goed is komt dit keer wel heel erg snel! En Boonen is niet alleen. Ook dat weten we al een tijdje. Hij topt bij ons een tabel van mendelejev waarvan we nog lang niet alle elementen hebben gezien. Maar niet alleen in deze contreien is een totaal nieuwe wind aan het opsteken. Ook bij onze Nederlandse vrienden komt het talent nu met een fameuze rotvaart op ons afgestevend. Eerder al viel mijn mond zowat open toen ik die Thomas Dekker zijn ding zag doen. In het Lentecriterium, naam en plaats alleen al zeggen genoeg. Die dekselse dekker blijkt in tegenstelling tot zijn naamgenoot, Engels dramaturg uit de 16° eeuw, ("wat is in een toeval?"), anno vandaag meer dan springlevend te zijn... En wat ik donderdag laatst alweer zag was zowat van dezelfde orde. In de Grand prix de Wasmuel (toch niet de allerzachtste voorjaarswedstrijd) zette ook die andere jonge jongen, Kai Reus, iets recht wat ik nog maar weinig twintigjarigen heb zien doen. Zomaar Bert Dewaele, een doorgewinterde en zwaar onderschatte prof die de voorbije weken bovendien al erg goed bezig was, opzij zetten, het is om lichtjes perplex van te staan. Jong én vooral genereus die Reus! Ik wil niet al te hard van stapel lopen maar volgens mij staan die Thomas Dekker en die Kai Reus ooit nog 'ns - tot slot van de Tourdebatten - op een mooie dag in juli op een podium in Parijs in één of ander helkleurig truitje met de bloemen te zwaaien. En of daar - ondanks onze nouvelle vague - ooit een Belg kan tussen staan is nu nog zeer de vraag.

Gezegd

Gehoord en gezegd:

"Die Kai Reus, dat wordt geen Klier. Nee. Dat wordt een Reus!"

In de reeks 'Een quote (kwoot?) voor elke dag'

Elf voor oranje!

Als je't ons vraagt is er ook in Nederland een meer dan fikse storm van jong wielergeweld in de maak. Er zijn er meer maar we beginnen met elf. Elf voor Oranje. Het lijstje!

Thomas Dekker
Koen De Kort
Mark De Maar
Theo Eltink
Bastiaan Giling
Joost Posthuma
Kai Reus
Niels Scheunemann
Tom Stamsnijder
Tom Veelers
Pieter Weening

Klier

Geen mooier ritueel op de voorposten van april dan die ochtendlijke koffie in Craenenburg morgen. Sinds enkele jaren wil ik die voor geen geld meer missen. Om een uur of zeven terwijl de volle drukte nog niet als een vuist in je gezicht is neergekomen en het startpodium alsnog de finishing touch moet krijgen... Dat... Dat is naar mijn gevoel hét perfecte moment om zelf ook in Brugge neer te strijken. In de ochtend is het er fijntjes uitkijken naar het gedoe dat komt. Hoe alles in enkele uren weet aan te zwellen! In de ban raakt van de koorts, de Koorts van de Koers. De meute die een keel opzet... Jongetjes die, schooiend om wielerprullen, hopeloos verloren lopen. Het duizendvoudig schouwen van de lelijkste plastieken vestjes die er op het Westelijke halfrond ooit zijn gemaakt. Gekkenwerk. Circus van stemmen. Ambtenbekleders, de bisschop, de burgemeester en joelend om hen, en om hen heen, de jongens van het volk. Maar alles is mij lief morgen! Op die ene dag, die ene, enkele keer per jaar dat de Ronde van Vlaanderen verreden wordt mag er veel van mij. Al slaat af en toe wel de twijfel toe en rijst aan de einder al de vraag of er ook hier geen grenzen zijn aan de groei... Maar voorlopig mag het nog. Al is het drummen, er is nog plaats genoeg, plaats voor heel veel soorten Vlamingen onder ons. Ruimte voor veel zielen in dezelfde borst. De verzamelaar en de bierviltjestekenaar. De tifosi en de cijferaars. De amateur en de beroepsartiest. Meester-tacticus, reporter en prozaïst... Hij die alleen kasseien vreet... En hij die eerst het bord van de ander leeg eet en pas daarna aan zijn eigen bord begint... We zullen er zijn morgen. Met zijn allen! Alleen die éne liet ik liever thuis. Die vendelzwaaier met zijn geel geval. Verleden jaar liep het in de Hel al bijna fout. Dus misschien blijft die morgen maar beter weg... Want morgen wil ik met jou op het Wielerfeest Van Alle Talen geen stokken zien. Nog in geen wiel!

En wie er morgen mag winnen, vraagt u, tot slot van de debattten, nog fijntjes. Wel... Ik hoop, al is dat voor hem nog veel te vroeg, op Nick Nuyens ("Liever 10 keer door mijn kader kruipen dan lossen") maar ik denk... Andreas Klier... Het zou echt wel de eerste keer zijn dat een Klier (van een Vent) de Ronde van Vlaanderen wint...

De Koorts

De koorts van de koers! Het kan niet op dit weekend. Vandaag houdt men in het Hooglede van al mijn plaatsen al volop wielerbeurs. Verzamelen geblazen! Morgen zondag, maken we op de hoogdag van de Ronde de ene volksverhuizing na de andere mee. En maandag wordt in Kanegem een Briek Schotte-herdenking gehouden die wij ook al niet willen missen. Willie Verhegghe leest in de Kathedraal van Kanegem gedichten en Willem Vermandere zal er bewijzen dat er diep in zijn maag ook nog een wiel verscholen zit. Wie had dat ooit kunnen denken!