vrijdag, juli 22, 2005
Waaierloos
Mijn wegen zijn niet waaierloos en op weg naar het alomvattend heldendom koffiemolen ik nog lang geen rolbrug op... Het kon dus niet uitblijven... In het wiel van het erg mooie tour-weblog van de Volkskrant (dat ik straks en volgende week misschien wel - net als de Tour zelf - uitgebreid weer ga missen) kan wat mij betreft ook in Arcadië een Flandrien-gedicht als dat wat hieronder staat niet ontbreken. Spaak!
Spaak
De renner is zijn pijn
(I.M. Paul Haghedooren)
Niets loopt spaak als hij rijdt en op dun metaal
zijn wereld bouwt. Hij waagt en woedt,
schiet als een bebrilde duivel kurkdroog
van zijn belagers weg. Opstand snijdt hij
met het grootste mes. Achter hem vloekt het,
draait het vierkant als de wereld. Men schuift
het decorum in, men brandt en sterft voortdurend
in het wiel. Wat in hem herkenbaar wordt:
Elke ren is een soloren en voorbij de pijn
haalt hij ultiem de weelde in en lijdt alleen.
Zo total-lossgelaten jongleert de renner met zijn pijn.
Als een dichter over de kinderkoppen van het blad.
Steeds is er wel iemand die, in zijn spoor geklit,
in het zicht van de aankomst daaruit te voorschijn komt.
Zodat hij zich opricht reeds, zich opmaakt om
zijn overwinnaar alleen en verloren achter
te laten met meisjes en schaamte in ruikervorm.
© Paul Rigolle, Spaak, Vr 22/07/2005
(I.M. Paul Haghedooren)
Niets loopt spaak als hij rijdt en op dun metaal
zijn wereld bouwt. Hij waagt en woedt,
schiet als een bebrilde duivel kurkdroog
van zijn belagers weg. Opstand snijdt hij
met het grootste mes. Achter hem vloekt het,
draait het vierkant als de wereld. Men schuift
het decorum in, men brandt en sterft voortdurend
in het wiel. Wat in hem herkenbaar wordt:
Elke ren is een soloren en voorbij de pijn
haalt hij ultiem de weelde in en lijdt alleen.
Zo total-lossgelaten jongleert de renner met zijn pijn.
Als een dichter over de kinderkoppen van het blad.
Steeds is er wel iemand die, in zijn spoor geklit,
in het zicht van de aankomst daaruit te voorschijn komt.
Zodat hij zich opricht reeds, zich opmaakt om
zijn overwinnaar alleen en verloren achter
te laten met meisjes en schaamte in ruikervorm.
© Paul Rigolle, Spaak, Vr 22/07/2005
zaterdag, juli 16, 2005
Droogvis en Algipan
Ook deze Tour lijkt uiteindelijk uit te willen draaien op theater dat te voorzien en te verwachten was. De Amerikaanse vogelspin heeft alles in haar greep. Na afloop van de eerste Pyreneeënrit zijn het optimistische enkelingen die de handdoek nog niet hebben gegooid. Een uitstekend moment, lijkt mij, om nu al verder te kijken dan onze tourneus lang is. Graag mag ik dan ook elke poëtische fietser uitnodigen voor het 1° Natourcriterium in Diksmuide op dinsdag 26 juli 2005. Met herstelde knieën: Boonen versus Mc Ewen op de keien van Diksmuide. Di Luca versus Van Petegem. En vele Farazijntjes om voorafgaand aan een koninklijke sprint de Mattan uit te hangen.
Even belangwekkend lijkt het mij evenwel te vermelden dat eerder op de middag in het Diksmuide van al mijn plaatsen in 4AD ook de allereerste editie van "Droogvis en Algipan" doorgaat. Een slaatje gemengd samengesteld en gelardeerd met wielerpoëzie en kabaret. Koers en karamel verzameld in een project van Stad Onderstroom. Geven om 13.00 u. in 4AD ondermeer present: Willie Verhegghe, Patrick Cornillie, De Koereurs, Hans Roelens, Henk Knockaert, Paul Rigolle en andere D.A.C.D. 's.
Het spreekt dat ook jij - doodrijder uit Lichtervelde of elders - bent uitgenodigd! De ingang is zelfs gratis.
Even belangwekkend lijkt het mij evenwel te vermelden dat eerder op de middag in het Diksmuide van al mijn plaatsen in 4AD ook de allereerste editie van "Droogvis en Algipan" doorgaat. Een slaatje gemengd samengesteld en gelardeerd met wielerpoëzie en kabaret. Koers en karamel verzameld in een project van Stad Onderstroom. Geven om 13.00 u. in 4AD ondermeer present: Willie Verhegghe, Patrick Cornillie, De Koereurs, Hans Roelens, Henk Knockaert, Paul Rigolle en andere D.A.C.D. 's.Het spreekt dat ook jij - doodrijder uit Lichtervelde of elders - bent uitgenodigd! De ingang is zelfs gratis.
zaterdag, juli 02, 2005
De buik vol bollen
Wat kan het leven simpel zijn. Simple comme bonjour. Er zijn voorwaar nog zekerheden in dit leven. Vooraan in juli ontsteekt ergens op een plek, meestal in een zachter streepje Frankrijk, telkens weer het grote vlammende vuurwerk van de Tour. Dé enige echte Tour de France. Spektakelstuk dat naar de grenzen tast. Megalomanie voor jongens. En meisjes. Zweet- en armbandjes voor het goede doel. De heroiek van cols en valse platten bij de vleet. Kleurtjes en kleertjes als vanouds: geel, groen, wit, de buik vol bollen... Ook dit jaar rijdt de leider in het geel. 
En de lijder die meestal wat later komt, tja, die rijdt - al zie je dat vaak niet eens op zijn gezicht - in het rood... Simple comme bonjour, die Tour. Ondertussen blijft het wielrennen, wat mij als Vélodromer van het eerste uur uiteraard in geen geval verbaast, de literaire kolommen halen. Vanavond gaat in Tivoli in Utrecht "Le Soir du Tour" door. En ook in log- en letterland dringt de Tour zich op als een dwingend onderwerp. De Volkskrant wijdt er een weblog aan. En ook hier bij ons in het Vlaanderen van de Boonens, de Vansummerens en de ... Gilberts (Rit 9, 12 of 16 Philippe?) frist het Nieuwsblad-Sportwereld onze koppen op. Over Geelzucht en Zadelpijn heet het daar. Ook zijn we benieuwd naar de columns van Chrétien Breukers en zijn wielerlogvrienden. Ik heb het hier al eerder gezegd en ik hou het graag nog even zo : L'amour est un esclavage, quoi...
(Song van de dag: Edith Piaf, Simple comme bonjour. Paroles: Roméo Carlès. Musique: Louiguy 1936)
En de lijder die meestal wat later komt, tja, die rijdt - al zie je dat vaak niet eens op zijn gezicht - in het rood... Simple comme bonjour, die Tour. Ondertussen blijft het wielrennen, wat mij als Vélodromer van het eerste uur uiteraard in geen geval verbaast, de literaire kolommen halen. Vanavond gaat in Tivoli in Utrecht "Le Soir du Tour" door. En ook in log- en letterland dringt de Tour zich op als een dwingend onderwerp. De Volkskrant wijdt er een weblog aan. En ook hier bij ons in het Vlaanderen van de Boonens, de Vansummerens en de ... Gilberts (Rit 9, 12 of 16 Philippe?) frist het Nieuwsblad-Sportwereld onze koppen op. Over Geelzucht en Zadelpijn heet het daar. Ook zijn we benieuwd naar de columns van Chrétien Breukers en zijn wielerlogvrienden. Ik heb het hier al eerder gezegd en ik hou het graag nog even zo : L'amour est un esclavage, quoi...(Song van de dag: Edith Piaf, Simple comme bonjour. Paroles: Roméo Carlès. Musique: Louiguy 1936)
Abonneren op:
Posts (Atom)