Laten we hem maar in zijn eigen branderige lichaam zitten. Dat is allang voldoende. Wie gisteren, kort na vijf uur in de namiddag, niet van het veldrijden in Ruddervoorde – de eerste grote cyclocross van het seizoen was om vijf uur begonnen - durfde weg te zappen, heeft wat gemist. Eindelijk! Eindelijk was, wie er van overtuigd was dat het vroeg of laat ook een keer zou gebeuren, er ook getuige van! Dat Philippe Gilbert aan het eind van een grote klassieker eindelijk ‘ns van iedereen de maat zou nemen! Als Flandrien per ongeluk in een Waalse verpakking terechtgekomen levert de ijzervreter uit de Ardennen in elke koers spektakel. Van Down Under op Willunga Hill, over de Poggio, in de finale van Gent-Wevelgem, op weg naar Luik tot helemaal op de Avenue Grammont in Tours. Aan Philippe Gilbert valt een vol wielerjaar plezier te beleven. De man uit Havelange (en Monaco straks) leeft zich elk jaar uit in bijna netzoveel Chasse Patat-achtige ondernemingen als er wedstrijden zijn. Dat zo’n jongen dan ook eindelijk ‘ns op het hoogste podium van een wereldbekerwedstrijd mag staan, kunnen we enkel maar als een erg verstandig gebaar van de wielergoden interpreteren. Philippe Gilbert kan niet alle grote klassiekers winnen. Neen. Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije zullen allicht altijd, zelfs mét Dirk De Wolf, wat te hoog gegrepen zijn maar de meeste andere grote wedstrijden - WK incluis Rodrigo! - vallen perfect binnen zijn mogelijkheden. Op de wielerranglijst aller tijden is onze man uit de Ardennen met zijn 26 nu al voorbij een respectabel man met een volle wielercarriëre achter de rug als Marc Wauters geschoven. Het wil wat zeggen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten