Elke koers heeft zijn “momentum”. En sommige wedstrijden hebben er veel meer nog dan andere meer dan één. Eén van dé ogenblikken van de Amstel Gold Race van zondag was ongetwijfeld het ogenblik wanneer Philppe Gilbert weet wat hij moet doen om zeker te zijn dat de overwinning in zijn eerste grote voorjaarsklassieker hem niet meer kan ontsnappen. Tweehonderd meter voor de streep op de Cauberg kijkt hij – hij die al zo vaak spurten heeft verloren omdat hij onderweg te gul met zijn krachten is omgesprongen - achter zich en ziet… dat het goed is. Dat, als hij vol doortrekt, niemand nog in staat is om hem nog terug te halen. Het momentum dat ik daarbij onthou en dat je zo van het televiesiebeeld ziet spatten is het ogenblik waarop de grinta in zijn blik omslaat in de opperste gelukzaligheid van de winnaar van een voorjaarsklassieker.
Zie ook: "Philippe Gilbert raced his heart out in the Amstel Gold Race".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten