Eén dag na Albert Heijn moet Nederland nu ook afscheid nemen van Peter Post. Een Kruidenier en een Seigneur. Nederland is onthoofd! In 1964 was ik nog geen elf maar ik herinner mij wel hoe Peter Post er die zondag van 19/4/1964 op de piste
in Roubaix niet minder dan drie Belgen van langs gaf. Benoni Beheyt, Yvo Molenaers en zijn jonge ploegmaat Willy Bocklant waren er met enkele forse Post-iaanse lendenrukken aan voor de moeite. Dat een pistier-pur-sang een monument als Roubaix kon winnen, het kon er bij mijn vader niet in. Maar later bleek dat Peter Post, wat in Roubaix trouwens al bewezen was, misschien wel de intelligentste van allemaal was. Bijna in zijn eentje zou de rijzige snelprater uit Amstelveen het wielrennen later een nieuwe dimensie geven. Als ploegleider én manager-avant la lettre wist hij zijn Raleigh-, Panasonic- en Histor-teams telkens weer om te smeden tot squadra’s van je welste. Van mannen op een fiets maakte hij stylisten met zonnebril en maatpak. Van alle (ex-)renners die na hun carrière ooit iets voor zichzelf begonnen was Peter Post wellicht ook de grootste zakenman. Maar het mag gezegd: gewiekst en sluw, thuishorend in het rijtje van pure klassefiguren als Gimondi, Anquetil en Adorni, gaf hij in de jaren tachtig een nieuw gezicht aan de koers. Meteen een ware facelift was het. Na Peter Post zou het wielrennen er nooit meer uitzien als voorheen. En zonder hem kan de bres in de ouwe heroiëk van de koers alleen maar groter zijn.
Extern:
Peter Post overleden (Bron: De Standaard)
Peter Post overleden (Bron: de Telegraaf)
Peter Post en het nieuwe wielrennen
Peter Post in de kolommen van de Wielersite
Geen opmerkingen:
Een reactie posten