Détour van Hans Bayer

Hans Bayer schreef met 'Détour' zijn tweede roman. En die gaat over wielrennen! Mooi toch: "In zijn tuinhuis, voor de thuisquarantaine momenteel ingericht als miniatuur dealing room, werkt Bayer aan zijn boeken." We zien het zo voor ons. 

Het boek dat zich beweegt op het 'ritme van de Tour de France' van 1995 en uitgegeven wordt door Brave New Books, is bovendien te winnen als je een simpel vraagje oplost en het (juiste) antwoord naar de redactie van Touretappe.nl stuurt!

#hansbayer #uitgeverijdebezigebij #détour #wielerboeken #touretappe

Hans Bayer schreef met 'Détour' zijn tweede roman. En die gaat over wielrennen! Mooi toch: "In zijn tuinhuis, voor de...

Geplaatst door Het hart van Bitossi op Vrijdag 27 november 2020

 

Wie staat er straks in het Vermiljoen?

De Ronde van Toekan – Uit het boek van mijn virtuele koersavonturen.
Vooruitblik Etappe 9 in de Ronde van Toekan – van Hot naar Her.

Daags na de rustdag start de 9° etappe van de Ronde van Toekan vandaag in Hot en eindigt 193 kilometer verderop in het lieflijke historische stadje Her. De laatste dertig kilometer zijn een felle opeenvolging van ‘Muren’, de bekende korte steile klimmetjes van het Aartshertogdom Toekan.
 
Het lijkt wel een sprookje soms, de koers. Vandaag rijden we in de Ronde van Toekan van Hot naar Her. Hot is een idyllisch stadje op een heuvel, niet ver van de Arbiotische kust. De renners rijden in het eerste uur wellicht in eerder gezapige draf richting zee. Daar zullen de namen van de eerste vluchters zich ongetwijfeld al prijsgeven. Maar het eerste vuur blijkt wel vaker niet veel meer dan strovuur. Het laat zich raden, met alles wat de renners vandaag nog voor de boeg hebben, en rekening houdend met de faam van de legendarische aankomst in Her waar iedereen die zich coureur noemt ooit wel ’s wil winnen, dat het peloton niemand heel ver vooruit zal laten rijden. Wellicht blijft het peloton voltallig richting binnenland om dan via een lange loper van een klim, de eerste noemenswaardige hindernis van de dag, doorheen het stadje Sper te rijden. Sper is een adelaarsnest. Dat betekent terugschakelen en hopen dat je niet vroegtijdig op je adem trapt. Het laatste deel van de etappe is evenwel héél andere koek. Op weg naar de plaatsjes Vier en Luren ("je zal er maar bij gaan liggen, in Luren") komen er ‘Muren’ aan met een stijgingspercentage tot 20 procent. Dat wordt hijgen en harken. En voor velen voorgoed afhaken. Reddeloos alleen achter te blijven, het is in deze heroïsche Ronde van Toekan helaas het lot van velen! De finale klim die vandaag naar de alombekende aankomst in Her leidt is een eerder gelijkmatige maar wél lastige beklimming van zo’n 7,3 procent gemiddeld. Hier en daar vallen er bovendien pieken te noteren tot 16 procent. 

Deze negende rit oogt dus biezonder veelbelovend. Alle verwachtingen laten trouwens voorzien dat er vanavond een nieuwe leider in het Vermiljoen zal staan. Ook benieuwd wie dat zal zijn?

"Days of tennis!"

Roland Garros in Coronatijd! Ook en zelfs nu blijft tennis in deze gecrispeerde omstandigheden een mooi en 'bipolair' spelletje om naar te kijken. De langoureuze stapvoetse beweging tegenover het flukse huppelpasje... De mateloze drang naar voor, in fel contrast met het ingekeerde voetenwerk op de baseline. Glijden op gemalen baksteen, wissen wat de voeten hebben uitgetekend. Tennis, als het niet bestond, ik vond het uit! In zijn betere momenten blijft deze sport (nee, het is echt géén spel!) een puur gevecht waarbij intense emotie het maar zelden haalt van ingehouden branie. Sonya Kenin vs Iga Świątek ... "Twee meisjes op de baan, een zaterdagnamiddag in Parijs". En af en toe worden wetten waar en legt het favoriete pittbullmeisje het wel ’s af tegen 'de underdog', in dit geval ‘the coolest new girl on the block’.
Sta mij toe dat ik lyrisch word: Iga is here to stay!!!

#daysoftennis #rolandgarros2020 #igaswiatek #sofiakenin

"Days of tennis!" Roland Garros in Coronatijd! Ook en zelfs nu blijft tennis in deze gecrispeerde omstandigheden een...

Geplaatst door Paul Rigolle op Zaterdag 10 oktober 2020

Met een Pinkslag. Vai vai Amanuel!

"Af en toe met een Pinkslag!"

Wat een wielerjaar toch! Vandaag start - in volle herfst waar het mei had moeten zijn - in Monreale de 103de editie van de Giro d’Italia. We zullen de Giro net als Giro- en Italiëvreter Woud Demasure van Vai vai Mauro met de nodige, zij het wat gefragmenteerde aandacht volgen! En af en toe met een pinkslag!

Om te beginnen rijden we vandaag met een rotvaart Palermo binnen! Come on Victor! Hopelijk komt niemand aldaar, en zeker hij niet, in botsing met de kathedraal!

Enfin, voor de rest van deze Giro - hopelijk is er géén Covid-sores op komst - richten we onze eigen ogen (met een pinkslag dus!) al een beetje (en zeer particulier) op mannen als Stefano Oldani, Harm Vanhoucke, Matteo Fabbro, Andrea Vendrame, Jay Hindley, Sam Oomen (!), Jacopo Mosca, Aurélien Paret-Peintre, Slavatore Puccio, en niet te vergeten onze donkere vriend Amanuel Ghebreigzabhier !!! Vai Vai Amanuel!

Meer info op o.a. Touretappe.

Ik had een droom

Vandaag werd de biografie van en over Bjorg Lambrecht voorgesteld. "Ik had een droom" is een boek dat geen enkele wielerfan onberoerd zal laten. AVS maakte een sfeerverslag.



Zie ook dit bericht op de Cyclingsite.be-site.

In gesprek met Franco Bitossi

Tachtig! Maar je zou het onze man uit Empoli wel niet aangeven!



Link bij ClivoTV

Meisjes in de mist

BK Junioren in Koksijde - Het podium

#BKJuniorenKoksijde2020

1. Dries Depooter
2. Ramses Debruyne
3. Siebe Deweirdt

De volledige uitslag op Procyclingsstats

BK Junioren in Koksijde - Corona-Editie 2020

Wat blij dat er af en toe ook nog ’s bij de junioren op niveau gekoerst mag én kan worden! Vandaag gaat in Koksijde het Kampioenschap van België voor junioren door, zowat onze lievelingscategorie bij de jongeren. De lichting 2002-2003 belooft nu al een grand cru te worden. Er zijn dan ook favorieten zat om straks de ‘Hoge Blekker’ op te jassen. Benieuwd of de sprinters als Noah Vandenbranden, Gianluca Pollefliet, Robin Orins, Michiel Lambrecht, Arnaud Delie… kunnen optornen en standhouden tegen gepatenteerde aanvallers als Cian Uijtebroeks, Ramses Debruyne, Alec Segaert en andere Lars Van Rijckegem’s…). Er wordt in Koksijde om 16 uur gestart voor 11 ronden van 11,1 km . Voordien rijden de dames-nieuwelingen en junioren hun kampioenschap.

De wedstrijd is voor de thuisblijvers (zoals de meesten onder ons zwichtend onder het juk van Tante Corona) te volgen via de Belgian Cycling-App.

Een pdf-bestand van de deelnemers vind je hier:
http://uitslagen.kbwb-rlvb.com/uitslagen/2020/20200088-D.pdf

#BKJuniorenKoksijde

Op naar Mont Aigouial

Vandaag brengt de zesde rit van de Corona-tour 2020 ons van Le Teil naar de top van de Mont Aigouial. Onmogelijk om daarbij niet aan Tim Krabbé en zijn onmisbare boek "De Renner" te denken! Alleen de openingszin is zo goed als 'onsterfelijk'. In zoverre je dat van openingszinnen kunt zeggen, natuurlijk... 

 

"Meyrueis, Lozère, 26 juni 1977. Warm, bewolkt weer. Ik pak mijn spullen uit mijn auto en zet mijn fiets in elkaar. Vanaf terrasjes kijken toeristen en inwoners toe. Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me.' 

 

Tim Krabbé, in 1977 nog zwaarbesnord en als amateur-wielrenner meestal verblijvend op een fiets (of achter een schaakbord) zet in 'De renner' met bravoure en in schoonheid zijn persoonlijk verhaal over zijn deelname aan de Tour du Mont Aigoual, een zware klimkoers in Zuid-Frankrijk, neer. 

 

Mede dankzij 'De renner' werd Tim niet langer beschouwd als "de broer van" Jeroen Krabbé maar werd hij stilaan wat hij van meetaf beloofde te worden: een auteur van aanzien. 

 

Het beste sportboek uit de Nederlandse literatuur? Als het dat niet is, komt het zeker dicht in de buurt! 

 

 

Meer info over Tim Krabbé:

Wikipedia-pagina Tim Krabbé
Thuissite Tim Krabbé
Interview bij NRC met Tim Krabbé
De Renner

Rit 6-Tour 2020-Le Teil-Mont Aiguoual

 

Heel erg gelukgewenst, Old Champ!

Vandaag, op deze eerste schooldag, wordt Franco Bitossi, de naamgever van mijn 'Hart van Bitossi'-wielerblog, tachtig jaar. (80!). Heel erg gelukgewenst zou ik zeggen, Old Champ. 

En meteen dwaal ik graag en onwillekeurig weer even af naar die mooie dinsdagavond van 30 mei 2006 waarop ik jou samen met Dirk van ‘I Fiamminghi’ vanuit Montaione in Empoli mocht komen opzoeken… 

Daar moet ik - hier of elders - later toch nog ’s uitvoerig op terugkomen. Veel kans dat je vandaag de dag met jouw ‘cuore matto’, dat onregelmatige sprongenmakende hart van jou, na intense hart-screens, niet eens meer zou mogen koersen… Maar da’s dan weer een totaal ander verhaal. 

Voor vandaag alvast deze wens: Dat dat ‘ouwe’ hart van jou nog lang mag kloppen, mijn beste Franco!!!

Climbing with 'Crazy Heart' - Eurosport-Story
Franco Bitossi bij Cyclingstats

 

Vandaag, op deze eerste schooldag, wordt Franco Bitossi, de naamgever van mijn 'Hart van Bitossi'-wielerblog, tachtig...

Geplaatst door Het hart van Bitossi op Maandag 31 augustus 2020

De jongen met de blauwe Canyon

Of Giacomo Nizzolo behalve zijn handtekening ooit een letter op papier zet kunnen we van hieruit niet beoordelen. Zijn naam heeft niettemin

meer iets van een Italiaans dichter dan van een wielrenner die zonet in Bretagne ietwat verrassend Europees kampioen geworden is. Al ligt dat eerder aan die voornaam van hem dan aan zijn familienaam. Giacomo is immers ook de voornaam van ene Giacomo Leopardi, een klassiek Italiaans dichter uit de eerste helft van de negentiende eeuw. In Recanati, een charmant stadje in Le Marche, de Italiaanse Marken, bezocht ik ooit met veel genoegen Casa Leopardi dat zijn fantastische bibliotheek huisvest.

Maar vandaag ging de eer dus volledig naar die andere Giacomo, Nizzolo, die in dit korte rare wielerseizoen aan zijn beste seizoen ooit toe is. Zondag laatst werd hij al Italiaans kampioen en in Milaan-San Remo sprintte hij, weliswaar ver achter Wouter van Aert, naar de vijfde plaats. Een échte klassieker zien we de eenendertigjarige Milanees niet (meer) winnen. Nizzolo, wat ligt die naam mooi in de mond, is én blijft gewoon een steengoed renner die, zo vrezen wij, zijn hele carrière tevreden zal moeten zijn met overwinningen in Italiaanse en andere semi-klassiekers. Iemand uit het rijtje waarin ook verdienstelijke mannen als Sacha Modolo, Fabio Felline, Andrea Vendrame, Davide Cimolai, en andere Kristian Sbaragli thuishoren. 

Wie ongetwijfeld wél, en eerder vroeg dan laat, een echte klassieker aan zijn scalp zal hangen is Mathieu Van der Poel. Ook vandaag had "de jongen met de blauwe canyon" mits wat beter geplaatst en niet twee keer vol in de remmen, met lengten voorsprong kunnen winnen. Moéten winnen. De Europese sterren lagen voor hem als het ware voor het grijpen. Onderweg was Mathieu al zowat de enige geweest die in Plouay op de Côte du Lozet voor wat beroering en afscheiding kon zorgen. Zondag laatst al zat elke hongerige wielerliefhebber met grote ogen te kijken naar het Kunststukje dat Matje tijdens het Nederlands Kampioenschap op het canvas van de Col du Vam neerpenseelde. Mathieu is na een wat mindere start nu wel helemaal op dreef. Jammer dat hij de Tour niet rijdt maar we zien hem later dit jaar ahTCb ('als het Tante Corona belieft') nog minstens één keer helemaal bovenaan op het podium van een klassieker staan. De Greg's, de Oliver's en de Wout-jes hoeven allang niet meer gewaarschuwd te worden. Ze weten al héél lang waar ze met 'die jongen met zijn blauwe canyon' aan toe zijn!

Extern:
Touretappe: Nizzolo sprint naar Europese titel
Verslag EK bij Sporza
Giacomo Nizzolo bij PCS
Col du Vam bij Grinta
Wikipedia-pagina Giacomo Leopardi
Edward Hoornaert over L'Infinito van Leopardi
Recanati in Le Marche en het huis van Leopardi

De stilte van een fiets

Hoeveel wielerharten moeten er gisteren niet hebben stilgestaan! Nooit stond een fiets onheilspellender en stiller tegen een muurtje dan die van Remco Evenepoel gisteren in de afdaling van de 'Muro di Sormano' in de Ronde van Lombardije van dit arglistige Coronajaar... En wat een geluk bij een ongeluk... Herstel voorspoedig Remco!

Verslag Il Lombardia bij Touretappe
Toeschouwer filmde toevallig de val van Remco

En dan vallen plots de bladeren in augustus!

Vandaag vallen voor een keer de 'foglie morte' in... Augustus. Een vreemd gevoel de enige echte 'Il Lombardia' verreden te zien in de drukkende hitte van deze Corona-zomer van jewelste. 

En misschien nog vreemder voor ons: voor het eerst sinds lang en misschien wel sinds 'de tijd van Roger' is er maar één topfavoriet en het is een jonge Belg van twintig: Remco Evenepoel de man die in de nabije én verre toekomst meermaals Jempie (even) zal doen vergeten! Dat is nu al zeker! 

Al hoop ik voor Remco en voor zijn intussen talloze supporters dat niet ene Aleksandr Vlasov, een jonge Rus, vandaag met de superbe en uitzonderlijke kroon van de 'dooie blaren in Augustus' gaat lopen...  

Vai vai Mauro!!! En voor vandaag: Vai vai Remco!!!

Ward maakt zijn punt!

(En hij heeft, wat ons betreft, hélemaal gelijk!)



Ward Rigole op Facebook:

Eigenlijk ben ik een fiere Belg. Onze wielrenners behoren tot de absolute top. Onze frieten en ons bier zijn ongeëvenaard en naar onze taalvaardigheid wordt in het buitenland steevast bewonderend

gekeken. Toch, af en toe neemt de schaamte over. Ons politiek systeem bijvoorbeeld. De blunders van onze politici, hun loon en vooral hun talrijkheid krijg je in andere landen niet uitgelegd. Doch, hoe relevant ook, daar gaat het vandaag even niet over. Vandaag schaam ik mij vooral voor onze aangeboren negativiteit en afgunst. Ik maak er mij zeker ook weleens schuldig aan. Vaker dan mij lief is zelfs, maar toch las ik vol ongeloof de reacties op de overwinning van Remco Evenepoel in de Ronde van Burgos gisteren. De zoveelste ongelooflijke krachttoer van deze 20-jarige jongen die al sinds hij één jaar als junior op de fiets zat, de loodzware druk op de schouders kreeg om de eerste Belgische winnaar van een grote ronde te worden sinds Johan De Muynck in 1978 de Giro won. 

Waar in andere landen, iedereen dolenthousiast is over het zoveelste exploot van deze ‘machine’ -getuige het bijbehorende artikel- las je bij ons heel wat negatieve reacties. Hij zou te arrogant zijn. Zijn zegegebaar getuigt van streken. Wat is dat toch met Belgen? Als Philippe Gilbert zijn haar blond verfde was dat om doping te verbergen. Als Tom Boonen dure sportwagens kocht, liep hij naast zijn schoenen. En Frank Vandenbroucke… U snapt het. Aan een cultuurhistorische verklaring om ons Calimero gedrag te verklaren durf ik niet beginnen, maar een kleine bedenking wou ik toch kwijt. Remco Evenepoel is een jongen van 20 jaar. Een talent zonder weerga. Zelfverzekerd, bewust, vol branie en vooral ook nog speels. 

Hij amuseert zich als een kind bij Lefevere's ‘Wolfpack’. Hij staat ondanks alle druk stevig met de voeten op de grond en bedankt na elke overwinning oprecht zijn ploegmaats. Hij doet al eens een speels gebaar als hij weer eens iedereen weggeblazen heeft. Dat maakt hem niet arrogant. Dat maakt hem interessant. Het getuigt van een grote persoonlijkheid. Het wielrennen heeft persoonlijkheden nodig. Geen verstoppertje spelen achter valse bescheidenheid en mediatraining. Remco zegt wat hij denkt. Hij meent het en hij kan het. Dat demonstreert hij en dat viert hij zoals hij bestaat. Speels en met allure. De koers bestaat bij gratie van grote persoonlijkheden. Merci Remco. Leve de koers!

© Ward Rigole

Evenepoel siert cover van Marca

Aubel-Thimister-Stavelot: de 54° editie!

Dit, mijn beste wieler- en Bitossi-vrienden, is pas "een koersje" om met hernieuwde honger naar uit te kijken! De 54° editie (en de eerste Corona-editie) van Aubel-Thimister-Stavelot voor junioren... "Vaut absolument le détour!!!"

Van Vr 7/8/2020 t.e.m. Zo 9/8/2020!


https://www.facebook.com/events/278392573501210/

Dag Jan! Een decennium later.

Vandaag is het alweer tien jaar geleden dat radioreporter en legende Jan Wauters overleed. En wat heb ik Jan, “onze legendarische man op de motor”, in dat voorbije decennium een flink aantal keren gemist. In een heel mooi recent interview in Humo herinnert zoon Benno – zelf journalist en in zijn jeugd een zeer getalenteerd wielrenner – zijn vader als “de man die al zijn Latijn in zijn Nederlands had gestoken”.

Ontmoeting met Jan Wauters-Tour de France-Huy-9/7/1995

In de rubriek ‘Wat is er van de sport” maakte Jan Wauters jarenlang kritische kanttekeningen bij de sport, die hij wel ‘s de belangrijkste bijzaak van het leven noemde. Maar netzogoed kon hij zich op het randje van het dweperige bewegen. Eigen aan de sportman in hart en nieren die hij altijd – ook als kritisch journalist – is gebleven. Met zijn voormalige spitsbroer Herman de Coninck maakte hij voor Humo talloze interviews die lang nadat ze geschreven waren bleven nazinderen.

Zelf mocht ik Jan Wauters een aantal keren persoonlijk ontmoeten. Het waren telkens gedenkwaardige ontmoetingen die ik mij moeiteloos en levendig herinner. Na het verschijnen van mijn dichtbundel “De Hel van het Noorden” (geen toevallige titel natuurlijk) kreeg ik een mooie brief van hem. Het A4-tje van toen is een kleinood geworden dat ik blijf koesteren zoals je enkel in het mailtijdperk een brief kunt koesteren.

Hoewel Jan Wauters een aantal boeken schreef bleef hij zichzelf ‘ten eeuwigen dage’ zien (én horen) als een man van de Radio. Het gesproken woord was hem meer dan wat anders lief. En terecht want wie luisterde hoorde in de beste momenten van zijn stem bergriviertjes in heldere stroompjes naar beneden klateren. Andere keren klonk er trommelvuur in de verte...

Ik kan het, als ik dat maar wil, elk moment opnieuw horen. Fabulerend, vloeiend, authentiek… Met al het radiofonisch talent dat hem gegeven was. Alles samenballend in, alles neerleggend, fijngeborsteld of ruw schetsend met die fabuleuze stem van hem!

Extern:

"Een  duim omhoog, een hand die in mijn hand kneep, en dan zijn allerlaatste woorden"

(Humo-Interview 26/5/2020)

Dag Jan. Cd & Boek

Peter Mangelschots in gesprek met Benno Wauters. (Sportmagazine/Knack 22/12/2010 - Bijgewerkt 10/4/2020)

Bij de foto: Ontmoeting met Jan Wauters. (Huy, 9/7/1995)

Zullen we ze even laten rinkelen vandaag!

Vandaag is het Wereldfietsdag van de Verenigde Naties. Of wat internationaler klinkend: “World Bicycle Day”. Er zijn immers – zoals de Verenigde Naties terecht met recht en reden stelt – talloze redenen te verzinnen waarom het goed is om vandaag, maar ook alle andere dagen, het bestaan van de fiets te vieren. “Why to celebrate the bike”.

En waarom ’s voor de gelegenheid geen ouwe verroeste fietskraker uit het verleden oprakelen? “Bicycle Race” van Queen is daarvoor uitstekend geschikt. Perfect passend in Alle Oortjes. Freddie Mercury en Co zetten met deze song, voor wie écht ’s goed naar het nummer luistert, een fameus kunststukje in het zadel. Bij elke beluistering registreer je wel iets, een snufje, een rinkelklankje of een biepje, dat je niet eerder hoorde. Wat een feest van een “Bicyle Race” dit!

Mercury schreef de song in de zomer van 1978 toen de Tour voorbij Montreux trok waar hij met zijn trawanten van Queen op dat ogenblik de plaat “Jazz” aan het opnemen was. 
De 65 fietsende naakte dames die later de videoclip gingen bevolken die bij het nummer hoorde werden naderhand jammerlijk ‘onherkenbaar’ gemaakt.

Laat ze maar rinkelen vandaag, die bellen! Maar nog veel beter

is het om gewoon 's wat te gaan fietsen, vandaag.

Dat Mercury er ook als tekstschrijver al in 1978 wat van kon bewijst
alleen al dit uittreksel uit de song:

You say coke, I say 'caine
You say John, I say Wayne
Hot dog, I say cool it man
I don't wanna be the President of America

You say smile, I say cheese
Cartier, I say please
Income tax, I say Jesus
I don't wanna be a candidate
For Vietnam or Watergate
'Cause all I want to do is

Bicycle, bicycle, bicycle
I want to ride my bicycle, bicycle (c'mon), bicycle
I want to ride my bicycle
I want to ride my bike
I want to ride my bicycle
I want to ride it where I like

What do you want to do ?

New mail

Roger Decock is niet meer

Roger Decock is vanmorgenvroeg, op Pinksterzondag, op 93-jarige leeftijd in zijn huis in Aarsele, overleden. Er zijn wel duizend manieren waarop wij Roger, de winnaar van de Ronde van Vlaanderen van 1952, zullen herinneren. En evenveel mogelijkheden om hem te blijven gedenken. "Ten eeuwigen dage".

We hadden zelf het genoegen om hem van nabij te leren kennen. Aimabele man. Schitterend leven! RIP Roger.

"Sommige mensen zijn minder dood dan de anderen..."

Roger Decock wint de Scheldeprijs - 1954

Overlijdensbericht op Sporza
Frederik Backelandt herdenkt 'Cockske' bij Grinta

Merkteken - I.M. Gustaaf Desmet

Via een aantal berichten op Facebook vernemen we vanmorgen het overlijden

'Kauwgomplaatje'

van oud-wielrenner Gustaaf “Staf” Desmet (°15/5/1935). De geboren Mariakerke-naar die overleed in Oostakker was begin van de jaren zestig een van de allersnelste sprinters uit het (kermiskoers-)peloton. Zo won hij in 1964 de 4-daagse van Duinkerke en het Kampioenschap van Vlaanderen en in 1966 Kuurne-Brussel-Kuurne. In het allergrootste internationale werk kon Staf zijn intrinsieke basissnelheid evenwel niet ten volle aanwenden. Verder dan een derde plaats in Parijs-Roubaix van 1966, vijfde plaatsen in Parijs-Brussel en Parijs-Tours en twee achtste plaatsen in de Ronde van Vlaanderen kwam hij niet. In 1956 had hij vooraf wel op een veelbelovende manier de Ronde van Vlaanderen voor Beloften gewonnen.

Gustaaf lag ons persoonlijk nauw aan het hart omdat hij in mijn geboortedorp tekende voor een van dé Merktekens in ons eigen wielersupportersbestaan. In de editie 49 van Koolskamp-Koers op 17 september 1964 – een van de eerste wielerwedsdtrijden die wij live mochten en konden meemaken – hield hij in een pelotonsprint verrassend knap de gedoodverfde favoriet Rik van Looy achter zich. Zo zagen we het als jonge jongen met eigen ogen gebeuren dat elke koers én ook elke sprint moet gereden worden. Een glasheldere illustratie van het gegeven waar we al snel achter kwamen: dat wielrennen lang géén exacte wetenschap is waarvan de uitkomst, hoewel voorspelbaar, af en toe heel veel onvoorspelbare elementen bevat. We zijn er Gustaaf Desmet nog altijd dankbaar voor.

RIP Staf Desmet.
Veel sterkte aan familie en vrienden!

Extern:
Overview carrière Gustaaf Desmet op Procyclingsstats

Koolskamp Koers - 1964

Boek Koolskamp Koers - Patrick Cornillie - Jan David

Jacques Sys - Top 1000 Belgische Wielrenners

Geen Puivelde-Koerse vandaag! :(

Het facebook-bericht van de dag:

Paul Rigolle voelt zich hoopvol met Norbert de Beule en 5 anderen.
13 mei om 15:25 ·

Wat mis ik vandaag onder meer dit dichterlijk gezelschap op onze jaarlijkse afspraak op 'Puivelde Koerse':
Frank Pollet, Norbert de Beule en Karel Declercq.
En daarbij zeker ook niet te vergeten: Patrick Cornillie, Bert Bevers, Moniek Vermeulen, Beatrix Venken en ons aller Fleur De Meyer!!!

Graag volgend jaar opnieuw! En geheel en al Coronavrij! Mét échte renners én onvervalste dichters en cabaretiers. En nog veel meer mooi volk! Mag het?

#PuiveldeKoerse #KoersinCoronatijden #koersloosheid

Een jaar geleden - Waalse Pijl 2019

Vandaag precies een jaar geleden reisde ik met de supportersbus van Bjorg Lambrecht naar de Muur van Hoei voor de aankomst van de Waalse Pijl.

Het blijft een bijzonder mooie herinnering die helaas voor altijd een donker randje heeft meegekregen. Bjorg eindigde er immers als jong klimtalent op een fantastische vierde plaats. Waarmee hij met het afgeven van dit knappe visitekaartje meteen bewees dat hij deze wielerklassieker minstens een keer in zijn pas begonnen loopbaan zou winnen.

Het heeft vanwege de bekende dramatische omstandigheden, later in dat vermaledijde jaar, niet mogen zijn!

#forever143 #writingforbjorg #bjorglambrecht


Nummer 143

Bijenkorf

Er kan nog steeds niet op de weg gekoerst worden en het ziet er niet naar uit dat dat heel snel zal veranderen. Voor velen onder ons is dit een gedachte waarmee het niet makkelijk leven is... Maar wachtend op betere en 'ongebreidelde' tijden is het altijd goed om 's stil te staan bij al die mooie wieleranekdotes die in de bijenkorf van een peloton verzameld zitten.

Ook Philippe Gilbert​ kijkt af en toe achterom en doet dat altijd op zijn eigen orignele manier. In zijn dream-team - hij mocht daarvoor uit zijn lange carrière slechts zeven ploegmaats kiezen - zit verrassend genoeg ook Bradley Wiggins. Ze reden ooit, als jonge debuterende profs, in 2002 en 2003 samen bij FDJeux.com. Over "Mister Bakkebaard" (annex rock-ster) heeft Gilbert overigens nog een mooie anekdote in petto... Voorts zitten met Wiggins ook nog André Greipel, Cadel Evans, Jelle Vanendert, Iljo Keisse, Mario Aerts en Christophe Detilloux in de masterploeg van Gilbert. Allemaal, en een voor een voortreffelijke lieden!

Extern:
Philippe Gilbert's cycling dream team (Bericht Cyclingnews.com)
De droomploeg van Philippe Gilbert (Nieuwsblad-bericht)

De dag van Sint-Jozef

Vandaag 19 maart, "de dag van Sint-Jozef" is de dag waarop eertijds zonder uitzondering Milaan - San Remo werd verreden. Vandaar ook de vroegere naam die de koers lang met zich meedroeg: de Sint-Jozefsklassieker.

Dit jaar is er - hoe vreemd is dat! - vanwege de bekende Corona-verwikkelingen evenwel geen sprake dat er maar ergens in de wereld kan worden gekoerst. Laat staan in Italië dat in Europa nog het zwaarst van al door het vermaledijde virus getroffen lijkt...

Milaan-San Remo is niet meteen mijn lievelingsklassieker. Dat liet ik vijftien jaar geleden al duidelijk verstaan in een weinig flatterend blogbericht. ("Aardbeienprinses"). Toch zou ik er dit jaar veel voor over hebben om, al was het maar even, naar de Italiaanse drafkoers te kunnen kijken...

Buiten wordt het stilaan lente. "La Primavera" wordt wakker, maar bij wie binnen moet blijven gaat vandaag alles aan het broeien... Ook Marec weet waarom!

#laprimavera #milaansanremo #SintJozefsklassieker #hetklassiekewerk

Het gouden gala van Koers

Vanavond wordt in Koers-Het museum van de wielersport in Roeselare het nieuwe museumjaar voorgesteld. En nog wel met een feestelijk gouden randje!

Een jongeman van zevenendertig

Laat ik, bij het begin van het nieuwe Belgische wegseizoen, maar 's

een erg subjectieve uitspraak doen en zeggen dat de 'Grootste Flandrien van zijn generatie... een Waal is!'. Dat ik daarmee niet eens zo ver naast de waarheid zit, bewijst ook het nieuwe Titanennummer#6 dat helemaal aan Philippe Gilbert is gewijd.
Natuurlijk ben ik zelf ook altijd al een 'Gilbert-adept' van het eerste uur geweest, maar staat dat enige objectiviteit in de weg? Neen toch, dacht ik zo. In het Titanennummer ("Magazine over de Reuzen van onze tijd") staat een fors en openhartig interview met de Waalse Flandrien numéro uno van Frederik Backelandt die ook voor de eindredactie van dit zesde nummer tekende. Voorts zijn er sterke bijdragen, behalve van Frederik Backelandt, ook van Steven Verniers ('Op de koffie in Philippe-ville ') en Raf Liekens ('Het wonderjaar' en 'Orgelpunt'). De foto's zijn van Roel Meertens, Marco Mertens, Michaël Salens en David Stockman.  Het geheel is een mooie en voortreffelijke hommage aan een persoonlijkheid die met Ardeense hardheid een monumentale wielercarrière heeft uitgebouwd en toch altijd voor iedereen "Phil" is gebleven.

Ik stel voor dat we met zijn allen nog drie jaar lang intens genieten van de coureur die Philippe Gilbert heet. Hij heeft nog altijd grote honger en kent qua goesting nauwelijks zijn gelijke. Réken maar dat 'het eeuwige Heilige Vuur' bij deze jongeman van 37 nog lang niet is uitgeblust.

Er hoeft, wat ons betreft, in de komende drie jaar niet eens zoveel meer bij te komen!

#GilbertAdept #Titanenwerk #dekoersisvaniedereen #writingforBjorg #PhilippeGilbert

Vandaag overal en op alle zenders: De Omloop Het Nieuwsblad
Meer Titanenwerk op: www.titanen.be
Thuissite Philippe Gilbert

Ik had een droom - Bjorg forever

Bjorg forever! Het boek is op komst. Uiteraard hebben we hier al ingetekend!

Nummer 143 voor altijd.

Zevenenvijftig jaar later

Ooit kocht mijn vader zijn allereerste televisie in functie van... de koers. 

Weliswaar na fors en aanhoudend gezaag en gezeur van zijn zoontjes die toen al op de een of andere manier door de wielermicrobe - ook een soort virus maar dan toch eerder goedaardig - besmet geraakt waren...

De uitzending van de 'Omloop Het Volk' anno het gezegende jaar 1963 was de eerste wielerkoers die we in zwart-wit te zien kregen op televisie. Mét de onvergetelijke Fred De Bruyne als commentator. Indringende Momenten in de tijd die je niet zomaar vergeet. René Van Meenen (89 ondertussen en zeer kras nog zoals uit bijgaande video blijkt) won toen die editie van de Omloop Het Volk. Het ook al onvergetelijke gifgroen van die Wiel's Groene Leeuw-trui van toen waarin ie reed ontdekten we pas later.

Hopelijk komen we morgen, 57 jaar later allemaal gezond en wel, én vooral Corona-vrij in Gent aan de start. Als je ziet wat de UAE-tour met de (terechte) stopzetting vanwege het wereldwijde Corona-virus overkomt, dan begint een mens toch stilaan zijn hart vast te houden...

Morgen op alle zenders: de Omloop Het Nieuwsblad
De Omloop Het Nieuwsblad bij Touretappe

#OmloopHetNieuwsblad #Dekoersisvaniedereen

René Van Meenen
"kauwgomprentje"

De koers is van iedereen!

"De koers is van ons", het klinkt nog steeds fel gezwollen. De koers is van iedereen, quoi? Ook van de Colombianen, de Ecuadorianen, de Slovenen... Van de Spanjaarden, de Nederlanders, de Fransen... Van de Noren en de Guatemalteken. Van de Eritreeërs en noem maar alle landen op waar ze ook nog ietofwat met de fiets kunnen rijden. Toch kan ik af en toe het Nieuwsblad-Sportwereld niet missen. En al zeker niet vandaag!

#dekoersisvaniedereen #dekoersisvanons #sportwereld #Wiel2020 #writingforBjorg

Au bout de la route

Vijf jaar geleden overleed Claude Criquielion

Vandaag 18 februari 2020 is het alweer vijf jaar geleden dat oud-wereldkampioen  Claude Criquielion (°11/01/1957) volkomen onverwacht overleed aan de gevolgen van een CVA. Een hersenbloeding rukte hem - totaal kansloos - brutaal en bruusk weg uit het vertrouwde midden dat hem lief was.

Foto-© Paul Rigolle

Claudy, zoals we de aimabele inwoner van Deux-Acren, een kleine deelgemeente van Lessines van net over de taalgrens, mochten noemen, won in zijn wielercarriëre ondermeer de Brabantse Pijl (1982), de Classica San Sebastian (1983), de Ronde van Romandië (1986), de Ronde van Vlaanderen (1987) en tweemaal de Waalse Pijl (1985 en 1989). Als één van de laatste grote Belgische ronderenners eindigde hij tussen 1979 en 1990 vijf keer in de toptien van de Tour de France. Zijn allergrootste overwinning behaalde hij op de hellende en iconische omloop van Montjuic nabij Barcelona. Daar werd hij in 1984, zo goed als vanuit het niets - de positie van waaruit hij bij voorkeur opereerde - zowaar wereldkampioen. Maar nog sprekender in het geheugen blijft Criquielion voortleven als de onfortuinlijke anti-held van het WK 1988 in Ronse. Zegezeker op weg naar een tweede wereldtitel werd hij daar in de laatste hectometers door de Canadees Steve Bauer onderuit gereden. Bauer werd gedeclasseerd en Maurizio Fondriest, die in het tumult als eerste over de streep was gekomen, was wereldkampioen. Claude Criquielion stapte achteraf, terecht zwaar verbolgen, naar de rechter. Die zag uiteindelijk geen uitkomst en enkele jaren later werd de zaak geseponeerd, zeer tot blijvend ongenoegen van de morele winnaar van Ronse die hij voor altijd zou blijven.

Claude Criquielion was een man die hield van de schaduw. Té aimabel eigenlijk om de politicus te zijn die hij later als schepen voor de MR in Lessines werd. In de periode 1989-1990 had ik zelf het grote

Paul Rigolle en Claude Criquielion
Voorstelling 'Op de helling' - 1990

genoegen om de mens Claude Criquielion van heel nabij te leren kennen. In het boek Op de helling tekende ik in 1990 in opdracht van Uitgeverij Grafikon (geassisteerd door Eric de Falleur die instond voor de simultane Franstalige versie) zijn wielerherinneringen op. Het was een inspirerende en dankbare opdracht. Bij talloze gelegenheden sprak ik de man. Maar heel zelden kreeg Claudy daarbij een onvertogen woord over de lippen; hij die in die dertien jaar dat hij profwielrenner was, wel een en ander had meegemaakt. Op winterstage met de Lotto-ploeg in Combloux interviewde ik mensen en zelfs aan de vooravond van de Omloop Het Volk (zoals de Omloop Het Nieuwsblad toen nog heette) stond Claudy ons zonder dralen te woord. Die bereidwilligheid en dienstbaarheid tekenden hem ten voeten uit. Als renner en als mens.

Een week na zijn overlijden, namen we op woensdag 25 februari 2015 in Deux-Acren afscheid van de grote simpele seigneur die hij was geweest. Het dorp - eigenlijk altijd ook al wat gelegen "au bout de la route" - was meer nog dan gewoonlijk ingenomen door algehele somberheid. Omdat ik 's morgens heel vroeg vertrokken was had ik net nog een plaatsje bemachtigd in de kleine kerk. Ik zat naast Luc De Keyser, een oud-ploegmakker van bij de amateurs. Hij had Criq mee 'Vlaams met haar op' geleerd, vertelde hij... Samen zaten wij met zoveel anderen sprakeloos te zijn. Getroffen door het vroege onheil dat Claudy getroffen had.

"Tu pars pour la dernière étape, bien trop vite, bien trop tôt. Mais au bout de la route, nous nous retrouverons", staat er op zijn afscheidsprentje. Misschien is dit wel waar want een coureur als Claudy Criquielion - dé Waalse Flandrien par excellence - blijft voor eeuwig en een dag in alle wielerharten staan.

Velomediane Claude Criquielion
Claude Criquielion - Wikipedia-pagina
Op de helling - info op de wielerboekensite

Afscheidsprentje Claudy Criquielion - Foto-© Paul Rigolle

Deux-Acren, 25/2/2015 -Foto-© Paul Rigolle

Deux-Acren, 25/2/2015 - Foto-© Paul Rigolle

Cover - Op de helling

Op de helling - info op de wielerboekensite