The life of Brian

Brian Ligneel is in Gent vorig weekend geen wereldkampioen Scratch geworden bij de junioren. Dat hoefde ook niet. Brian (°12/11/1989) moet nog altijd zeventien worden en maakt pas dit jaar zijn eerste jaar bij de junioren vol. Het zegt veel dat hij al van bij het begin van het seizoen zijn plaats heeft in een juniorengeneratie die - laat ik mij vandaag alleen nog beperken tot de achtentachtigers - met telgen als Fabrice Naert, Sven Vandousselaere, Gert Dockx, Jan Ghyselinck, Gregory Joseph, Sven Nooytens, David Piva, Sim Steyvers, Ward Van de Kerckhove, Klaas Lodewijck, Sam Maertens, Joris Wagemans, Tom Reweghs, Willem Dendooven, Jochen Engelen, Dennis Vanendert, Sep Vanmarcke, Michael Van Staeyen en andere Jochen Van Kerckhoven’s op zijn zachtst gezegd biezonder veelbelovend oogt. Brian Ligneel kiest gedeeltelijk ook voor de piste en zegt dat hij dankzij de piste souplesse en ervaring verwerft die hem ook op de weg een flink eind vooruit helpen. Geheel en al terecht. Wat ons betreft zou er aan elke wielerlicentie die aan jongeren wordt afgeleverd een verplichting vast moeten zitten om jaarlijks ook aan een aantal pistemeetings deel te nemen. Brian Ligneel is me d’er in elk geval één. Laatst zag ik hem in Kanegem (of all places) zowat in zijn eentje de verenigde tegenstand uit Litouwen oprollen. Je zag het zo gebeuren. Hij dichtte het gat op de ontsnapte Edvinas Katkevicius met in zijn spoor Paulius Kazlauskas en Gediminas Kaupas, twee andere Litouwers, om ze in de spurt fijntjes af te drogen. Zo simpel lijkt het, dat “Life of Brian”. Toch moet de man uit Kaster die nu al het flegma en de looks van de pure winnaar heeft nog wat schaven aan de basis van zijn aardrijkskundig vermogen. Tijdens het obligate praatje van de overwinnaar had hij het constant over die Letten die om beurten hadden geprobeerd om er hem af te rijden. Ach Letland of Litouwen, Riga of Vilnius, Brian heeft nog een vol leven om er op een dag voorgoed achter te komen waar al die landen en plaatsen zich nu precies bevinden.