Monument

In tijden van démarches allerhande, vroege jaarwendeblues en jammerlijke hoeveelheden Ilja-verdriet, zal niemand mij er vandaag van weerhouden om in stilte mee te vieren. In Herentals en elders. Het staal zat ‘m als gegoten. Pokkenweer liet hem koud. Hij won vierhonderddrieënnegentig wedstrijden en nog steekt ie in de fleur van zijn leven. In elk Bitossihart vind je op vandaag nog wel een plaats om een klein maar zeer schoon “Monument pour un empereur” op te trekken. Meer dan genoeg in elk geval om er vandaag op particuliere plaatsen als deze, ‘ns hard en uitgebreid bij stil te staan: Rik Van Looy, de enige en laatste keizer, wordt 75 vandaag! Mag ik mijn gelukwensen delen met die van jou? Dat mag ik!

Teveel

Mannen als Ben Krabbé mogen dan al eeuwen aan hun jaartje teveel bezig zijn, als er één iemand is waarvoor we geen greintje angst hebben dat het in 2009 wel ‘ns zijn jaar en plus zou kunnen worden dan is het good old Rambo wel. Topsport Vlaanderen vond dat er voor een Ancien als Niko Eeckhout geen plaats meer in de rangen was. Bij de Kelly’s weten ze gelukkig beter. Al zal de broederliefde waarmee Tom en Bruno Eeckhout als sponsors mee in het An Team Sean Kelly-project stappen, aldaar wel voor een bijkomende win-win-glimlach op de gezichten zorgen. In elk geval, we duimen nu al - maanden op voorhand - op een mooi en vooral waardig afscheidsjaar, Niko. Een jaar zonder veel duikelingen in de graskant en af en toe, zonder het met zoveel woorden te vragen, een kleine stunt!

Flandrien 2008

In het voorbije wielerjaar wonnen drie van “onze jongens” een klassieker. Hoelang was dat al niet geleden? En uitgerekend in zo’n jaar gaat de Flandrien-trofee van het jaar niet eens naar één van de drie. Niet naar Stijn Devolder. Niet naar Tom Boonen of Philippe Gilbert. Maar wel naar Greg Van Avermaet. Straf is dat! Van Avermaet belooft natuurlijk ook niks dan goeds. Velen voorspellen dat een carrière à la … pakweg die van Rik Van Looy zomaar op hem te wachten ligt. Het is zonneklaar dat Van Avermaet inderdaad het potentieel heeft om zowel de Vlaamse als de Waalse klassiekers te winnen. Alleen hoop ik dat men nog wat geduld wil oefenen. Laat die jongen met die schabouwelijke Serge Baguet-tongval eerst nog maar wat doorgroeien… Tot ie een echte Flandrien geworden is. Dat Van Avermaet de trofee nu al won zegt veel over de gekleurdheid van zo’n referendum. Voor het eerst stemden de coureurs zelf één van hun collega’s tot renner van het jaar. Ze deden dat duidelijk vooral met het hart. En vanuit de buik. Da’s hun goed recht, maar dat het jaar 2008 van Stijn Devolder of dat van Boonen en Gilbert qua resultaten zou onderdoen voor dat van Van Avermaet gaat er bij ons maar heel moeilijk in. Misschien moeten ze bij de organisatie van de Flandrien ook voor de profs maar ‘ns met zo’n wekelijkse puntentelling beginnen zoals dat nu al in de jeugdcategorieën het geval is. Bij de toekenning van de trofeeën van de jonge Flandrien voor beloften, junioren en nieuwelingen die respectievelijk Jan Bakelants, Nicolas Vereecken en Jasper Stuyven te beurt vielen, leek veel meer logica te zijn gehanteerd. Maar zo’n logica ook bij de profs invoeren zou natuurlijk een zoveelste mediashow als die van zaterdagavond in de Gentse opera totaal overbodig maken. En daar, vrezen we, hebben ze bij Het Nieuwsblad-Sportwereld én de Vrt, gezien het mediasucces van zaterdagavond, ondertussen allang geen oren meer naar.

Karikatuur

Of de Prins van de Vete nu tot inkeer gekomen is of niet, grappig is het alleszins wel: Pat McQuaid die er na jaren zelf een groteske - lees een soepje - van te hebben gemaakt nu plots het woord karikatuur in de mond durft te nemen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit!

Bernie

It’s hard to be a saint in the city. Het is waar. Vraag dat maar sinds deze week aan De hamster van Wolkersdorf, wielrenner Bernard Kohl. Als een levenloos knaagdiertje schoof ie de voorbije dagen voor de camera’s en bekende. Zonder veel weerstand ging ie voor de bijl, die kleine hamster van ons. Geveld. Wollig en wel. Uitgeteld zagen we hoe zijn hoofd minutenlang op zijn armen bleef liggen. Bijna hadden we met hem te doen, hij die voor zijn vrienden zo graag die goeie ouwe Bernie was gebleven. Kohl gaf dan wel toe maar haastte zich om iedereen uit zijn entourage netjes buiten schot te houden. Nee, zijn ploeg Gerolsteiner had niets met de zaak vandoen. Het was puur zijn eigen domme initiatief geweest om naar die vervloekte Cera te grijpen. En het was ook de eerste, echt waar de allereerste keer dat hij had toegegeven aan de verleiding van het spul. Omdat de druk zo groot was geworden, mijnheer, en omdat hij in de Dauphiné zoveel tegenslag had gekend. De persoonlijke biecht van Kohl maakt uiteindelijk niet zoveel uit. In Duitsland en Oostenrijk hebben ze het immers al een tijdje met de koers gehad. Daar slaat de wielerbalans nu wel helemaal door. Geen live-uitzendingen meer van de Tour, geen Ronde van Duitsland meer, geen Zesdaagse van Stuttgart… De Duitsers lijken in een puriteinse vlaag van heiligheid wel alles weg te willen gooien. Als ze zo doorgaan sluiten ze straks nog hun eigen apotheken. Dat Gerolsteiner eind dit jaar uit de pelotons verdween was allanger bekend. Wegens, wat dacht je, het niet vinden van een nieuwe hoofdsponsor. Daar hebben de affaires Schumacher en Kohl niet meteen rechtstreeks iets mee vandoen... Minstens één man uit de Gerolsteiner-rangen heeft dit alles niet verdiend. Davide Rebellin is, zo lezen we, door de gebeurtenissen woedend gestemd. En terecht! Door de affaires wordt hem vandaag in Lombardije immers de start ontzegd tot zijn lievelingsklassieker. Dat is jammer want als er één man tussen alle dopingstormen door recht blijft staan dan is het toch wel Rebellin. Zevendertig intussen en op kousenvoeten is Rebellin op de wielerranglijst aller tijden al doorgeschoven naar de 17° plaats. Het gaat verbazend snel vooruit. En het lijkt er op dat hij nog jaren door kan gaan. Als een dief in de nacht zien we het hem niet, zoals Polleke Bettini laatst, plotseling voor bekeken houden. Volgend jaar vinden we hem alvast bij een nieuwe ploeg terug. ISD-Danielli is de naam. Rebellin mag dan wat saai ogen, maar de enige echte pater uit Bonifacio, is, voor zover we weten, wel helemaal onbesproken. Bijna een uitzondering is en blijft Davide Rebellin tot nader order een broos en breekbaar voorbeeld voor op onze wielerkast!

Vandaag en op steeds minder zenders: de Ronde van Lombardije. Wat ons betreft misschien de mooiste wielerklassieker van allemaal. Maar vandaag helaas zonder Davide Rebellin.



Update:
Tot ook dit ouwe-paters-sprookje de wereld werd uitgeholpen...
Zie oa. deze link.

Eindelijk!

Men zal geen wielergeneraties met elkaar vergelijken! Noch coureurs! Toch durven we wel ‘ns nadenken over wat het resultaat zou zijn geweest als op het lichaam van Frank – VDB - Vandenbroucke het hoofd van Philippe Gilbert had gestaan? Het is een nodeloze vraag want laten we Gilbert maar zijn wie hij is.
Laten we hem maar in zijn eigen branderige lichaam zitten. Dat is allang voldoende. Wie gisteren, kort na vijf uur in de namiddag, niet van het veldrijden in Ruddervoorde – de eerste grote cyclocross van het seizoen was om vijf uur begonnen - durfde weg te zappen, heeft wat gemist. Eindelijk! Eindelijk was, wie er van overtuigd was dat het vroeg of laat ook een keer zou gebeuren, er ook getuige van! Dat Philippe Gilbert aan het eind van een grote klassieker eindelijk ‘ns van iedereen de maat zou nemen! Als Flandrien per ongeluk in een Waalse verpakking terechtgekomen levert de ijzervreter uit de Ardennen in elke koers spektakel. Van Down Under op Willunga Hill, over de Poggio, in de finale van Gent-Wevelgem, op weg naar Luik tot helemaal op de Avenue Grammont in Tours. Aan Philippe Gilbert valt een vol wielerjaar plezier te beleven. De man uit Havelange (en Monaco straks) leeft zich elk jaar uit in bijna netzoveel Chasse Patat-achtige ondernemingen als er wedstrijden zijn. Dat zo’n jongen dan ook eindelijk ‘ns op het hoogste podium van een wereldbekerwedstrijd mag staan, kunnen we enkel maar als een erg verstandig gebaar van de wielergoden interpreteren. Philippe Gilbert kan niet alle grote klassiekers winnen. Neen. Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije zullen allicht altijd, zelfs mét Dirk De Wolf, wat te hoog gegrepen zijn maar de meeste andere grote wedstrijden - WK incluis Rodrigo! - vallen perfect binnen zijn mogelijkheden. Op de wielerranglijst aller tijden is onze man uit de Ardennen met zijn 26 nu al voorbij een respectabel man met een volle wielercarriëre achter de rug als Marc Wauters geschoven. Het wil wat zeggen!

Varese

Vandaag... Vandaag gaan we, alweer drie jaar na datum, in "een pure Varese-state-of-mind" helemaal voor het voorbarig grote gelijk van ... Rodrigo Beenkens.

Hotton

Gisteren ging in Hotton met de Gp Joseph Bruyère de laatste manche van de Topcompetitie U27-2008 voor beloften en E.zc door. Na 170 km spurtte een heel mooi duo voor de overwinning. Thomas De Gendt won voor … Thomas Degand. Of hoe twee talentvolle beloften met nét niet dezelfde naam over de taalgrenzen heen een ontsnapping tot een goed einde kunnen brengen. Misschien moeten die intriest-verscheurde inlandse politici van ons daar maar ‘ns een voorbeeld aan nemen.

De tricolore trui

Rustdag in de tour vandaag én 21 juli. Tot nader order en tot spijt van een aantal geblutste zielen onder ons van het genre Wever, Decker en Winter, nog altijd onze nationale feestdag. Dit gegeven en het kwakkelweer dat ons vandaag, en eigenlijk al het hele voorgeborchte van deze zomer parten speelt, joeg ons deze namiddag – heel hard in afwachting van Andere Oorden - de leeshoek in. Mét een boek dat veel meer is dan waar het op lijkt. De tricolore trui, 125 jaar Belgische kampioenschappen is immers veel meer dan een schitterend uitgegeven koffietafelboek. De auteurs Herman Laitem en Jozef Hamels, beiden op wielervlak in geen geval onbeslagen heerschappen te noemen, hebben van dit boek dat in de periode 1882 tot en met 2007 een overzicht biedt van alle Belgische kampioenschappen wielrennen, een schitterend naslagwerk gemaakt. In acht hoofdstukken - tussen Vélocepaard en Globalisering - passeren welgeteld 97 kampioenen (“vrije amateurs” en profs) de tricolore revue. Jurgen Roelandts, onze huidige kampioen die straks in Tour 2008 bij Karl Vannieuwkerke zit, kan daar uiteraard nog niet bij zijn. Het boek dateert immers van juni laatstleden. Erelijsten, uitslagen, wedstrijdverslagen, citaten en portretten van de winnaars, niets ontbreekt. Al zijn het evenwel vooral de historische kanttekeningen bij elk hoofdstuk en de sponsorverhalen (Poeders Mann!) waarin de hand van Laitem op zijn best is, die van dit boek een must voor elke (wieler-)lezer maken. Over slagers met pit, hemelbestormers en droge demarrages. Over patenten op pech, dakwerkers en stoorzenders gaat dit rijk geïllustreerde boek. De tricolore trui is niet alleen een boek voor nationale feestdagen maar voor alle feestdagen. Niet voor één kwakkelzomer maar voor alle zomers!

De tricolore trui – 125 jaar Belgische kampioenschappen wielrennen van Herman Laitem en Jozef Hamels is een uitgave van Pinguin Productions in samenwerking met uitgeverij Lannoo.
België: € 39,50 inclusief port- en verzendkosten
Nederland: € 39,50 + € 10,- port- en verzendkosten = € 49,50

Fossiel

Met zorg genoteerd:

“Het fossiel is van even onschatbare waarde als de typmachine van Gianni Murro”

Carl Berteele over zijn fichebak die hij al zestienjaar lang meesleept naar allerhande perszalen van internationale wielerwedstrijden.

(Bitossi/vrijdag 11 juli 2008)
(Bron: Sportwereld, Vr 11/7/2008)

Jongenstijd

Al de namen… Daar zijn ze weer! Op Super Besse of Hautacam. In Brest, op weg naar Foix, in Nîmes en in Saint Amand Montrond. Of Evans zichzelf van zijn ouwe eigen sokkensaaiheid redt. En Valverde, wordt ie beter met het dunnen van het haar. Rijdt hij voor zichzelf of enkel maar een zachte vernieling bij elkaar. Wat Kim Kirchen kan? Allitereren, zeker wel. En keer op keer naar de bodem van zijn krachten gaan. Zoals in de Waalse Pijl slakken zoekend voor al zijn zout. Is hij het of een ander op de Alp? Wie telefoneert zijn sprong, wie gaat er al van in de zesde bocht… Luiden de klokken nu al voor Soler (de gems). Devolder uit Sellewie, kraakt hij of kraakt hij niet. Cunego? Menchov, Kohl en Fothen! Lovkvist, Kreuziger en Vaughrenard. Zubeldia, Ricco en Brutus Fabian, de laatste Cro Magnon. Kuschynski, Nibali... De Schleck’s en de Sanchez-sen. Samuel en Luis Léon, geen familie van elkaar. Amaël Moinard! De ouwe Sastre, op de leeftijd van het kruis. Pereiro Sio, Ludovic Turpin, Popo Popovych... Mijn fort: Frederik Willems en Maxime Monfort! Marsio Bruseghin en Sylvester Szmyd, de Pool. Konstantin Siutsou, Amets Txurruka Ansola, Inigo Landaluze Intxaurraga… Dmitriy Fofonov, Giampaolo Cheula, Martijn Maaskant, rocking on the bike...
Vansummeren op de kop, voor eeuwig en een dag. Burghardt hersteld en wel. Man-bewoner Cavendisch, Freire voor het volle groen. Mc Ewen, Haussler, Chavanel, see you later Ciolek. Geef de laatste achthonderd voor één keer, voor die ene keer maar aan Gilbert... Efimkin, Clement en Posthuma... Al de namen!

Maar wel geen Dekker en geen Klöden. Geen Gesink en geen Gerdemann, Geen Leipheimer, geen Boonen, geen Contador. Wie dit jaar wint zal maar beter niet afwezig zijn. Iemand moet ons toch ‘ns redden van die Bobo’s van het Aso en hun halfslachtigheid! Geef ons zelf maar liever die Myoto-lift of wat ouwe Cohenkoorts... Hoewel... drie weken Frankrijk. Altijd zal het sterker zijn: drie weken lang alle mappen, al die mooie namen ingeruild voor die ene zoekterm “Jongenstijd”.

Vanaf vandaag overal en op alle zenders, van Brest tot in Parijs, versie 95 van de Tour de France.

Illustratie: "de Mateloze blik van Hilaire Couvreur"

Afdeling: Het hart van Bitossi.

De kleine koningin

De Franse krant Le Vélo, drijvende kracht achter de wielerwedstrijden van het eerste uur, haalt in 1901 de Afro-Amerikaanse wielrenner Major Taylor naar Europa als ‘redder van de wielersport’. Taylor, die furore heeft gemaakt met een onorthodoxe rijstijl en in eigen land bijna onverslaanbaar is, moet het afhakende publiek weer en masse naar de wielerbaan lokken. En dat lukt. De vliegende neger, zoals Taylors bijnaam luidt, groeit uit tot een enorme hype. Het duel met de Franse wereldkampioen Jacquelin moet een antwoord geven op de vraag welk ‘ras’ superieur is, wit of zwart. De wielersport, liefkozend ‘de kleine koningin’ genoemd, leeft weer als nooit tevoren en Le Vélo verkoopt een recordaantal kranten. Maar dan komt L’Auto, de concurrerende krant, met een tegenzet die de loop van de wielergeschiedenis voorgoed verandert: de Tour de France.

Over dit en andere zaken leest u zo goed alles in De vliegende neger en de kleine koningin. Dit is het boek waarmee Jan Boesman, tevens medewerker van het Nederlandse wielertijdschrift de Muur, zijn met de Vlaamse scriptieprijs gelauwerde scriptie uit 2006, volgende week in de boekhandel brengt.

Het boek wordt feestelijk voorgesteld op 14 juni 2008 om 15:00 u in Boekhandel Limerick, Koningin Elisabethlaan 142, B-9000 Gent.

Als dat – voor de onverbiddellijke Bitossi-freak in ons - geen boek naar onze tand belooft te worden!

© Ill. en meer info bij Uitg. LJ Veen

Zie ook elders, dit blogbericht en mijn zeer geliefkoosde afdeling Het grote grandioze feest van de covers (13)

Nekvel

Eindelijk tijd om hier nog ‘ns die lange lome stilte te doorbreken. Nog maar goed en wel bekomen van een mooi én klassiek voorseizoen of we vinden onszelf alweer van onze mooiste kant terug. De Italiaanse met name. Dat roze mag ons dan staan als een tang op een varken (una pinzette op een porco) het rittenschema van de Giro d’Italia 2008 maakt wel alles goed. Begonnen op Sicilië. Over Palermo en Agrigento via Tivoli en Urbino (dé Venus!) naar Cesena… Van Marmolada over Locarna en Varese tot in Milaan. Eén voor één oorden zijn het waarbij we niet veel van onze verbeelding hoeven aan te spreken om ons al in een roes van lichte gelukzaligheid te wanen. Zeg nu zelf, die Italiaanse plaatsjes en plaatsen, ze klinken net nog iets anders, net nog iets feller door dan die dingen van bij ons. Dingen die luisteren naar namen als pakweg Schuiferskapelle, Wakkerzeel of Betekom. Italië en de Giro d’Italia. Elk jaar weer laten we ons rijden. Via kaart en krant komen we moeiteloos in het volle spoor terecht van de coureurs zonder één keer hun geur ook in het echt op te moeten snuiven. Neem nu gisteren. De eerste bergrit. Helemaal naar Pescocostanzo in de Abruzzen. Pescocostanzo! Het vergt een hele hap adem om de naam van het plaatsje in één keer uit te kunnen spreken. Zo’n eerste bergrit, denk je dan, ach, die is toch maar tot niet veel meer in staat dan om een muis te baren. Maar nee hoor, ook de Giro maakt geen uitzondering op wat we al eerder dit jaar mochten meemaken. Mooie wedstrijden met een aardig gekruide finale. Een pittig ritje zei ons komisch Vrt-duo van de week Schotte en Vannieuwkerke achteraf. Ik kon hen niet tegenspreken. Nog geen week ver en we zagen de Giro al ontploffen. Het werk van o.a. Ricco de Cobra. Die pakte ons gisteren al meteen waar we het hebben wilden, bij het nekvel. Blufpoker spelend met Di Luca. Niemand minder dan ene Contador achteraf de levieten lezend omdat die naar zijn gevoel niet genoeg de kop had willen pakken. Geen gewone die Ricco. Al zit ie nog lang niet in dat schabouwelijke varkensroze, er lijkt gisteren in Italië wel een kleine leider te zijn opgestaan. In een onooglijk plaatsje met een naam dat klinkt als een klok. Pescocostanzo! Het galmt in onze oren.

Spelletjes

Ik heb het nog altijd een beetje moeilijk met het fameuze leenwoord maar een goeie “quote” kan er bij de Bitossi’s altijd wel in. Deze van ouwe gabber Philip Hoorne bijvoorbeeld:

'Ik ben gefascineerd door iedereen en alles wat een middelvinger opsteekt naar de ernst van het leven. Mannen (of vrouwen) die om het snelst van punt A naar punt B fietsen, da's toch schitterend onbeduidend. En daar heeft zich dus een hele cultus rond gevormd, rond iets wat eigenlijk een spelletje is: hard op de trappers duwen. Die renners leven in hun eigen minimaatschappij en het publiek is dol op dat brood en die spelen. Anderzijds ben ik ook van mening dat wie het spelletje saboteert, door bijvoorbeeld doping te nemen, er onverbiddelijk uit moet. Wat in de atletiekwereld is geschied met Marion Jones, namelijk dat ze in alle erelijsten werd gewist en haar medailles moest inleveren, juich ik alleen maar toe. Spelletjes zijn niet om te lachen.'

Uit een Interview van David Troch met Philip Hoorne - Humor is een raar ding – Meandermagazine. Philip Hoorne is ook medewerker aan het eerste nummer van Het Buitenblad dat onlangs bij Roularta-books is verschenen.

De koorts die komt

Dat we Flandriens zijn, dat willen we hier geweten hebben! Al mag Lichtvoetigheid (merk die Mooie hoofdletter!) ons af en toe ook wel parten spelen. Niettemin is het ons hier niet ontgaan dat – nu dankzij een Flandrien die per ongeluk diep in de Ardennen woont, de kop er helemaal af is - de Ronde-koorts alweer danig aan het stijgen is. We zien dat ze hier in de buurt - vergeef het hen - al aan het aftellen zijn! Nog exact dertig dagen en we zitten in de vroege ochtend op het terras van Craenenburg alweer naar een glimp van de Ronde van Vlaanderen-strijders te speuren… Zo vlug gaat dat in zijn werk, dat voorjaar. Laten we maar niets aan het toeval overlaten en er elk moment van genieten, moeten ze ook op de Nacht der Flandriens hebben gedacht. De Ronde van Vlaanderen-site werd dan ook grondig herwerkt en bevat niet minder dan vier sites ineen. De Ronde-site geeft alle informatie over parcours, erelijst, historiek enz. van de Ronde. De CRVV-site biedt alles over het Centrum Ronde van Vlaanderen. De Rondeshop-site dient dan weer als heuse internetwinkel en op de RondeToerisme-site kan Michel Wuyts alle informatie voor dooie momenten opsnorren dat het niet mooi meer is. Het is niet niks. Vier sites ineen! Voor wie nu al niet genoeg koude washandjes voorhanden heeft om De Koorts Die Komt te bestrijden!

Extern: Ronde van Vlaanderen-site nieuwe stijl.

Kleeft de aarde

Elk jaar merk ik, zo rond dit tijdstip, dat aan hele happen van mijn particulier gedachtengoed niet veel meer valt te tornen. Voetbal is een spel(letje), maar de koers, ha mijne jongemannen en heren, da’s toch nog wat anders. Ondanks alle domme (en af en toe ook pijnlijk terechte) extra-sportieve commotie van de voorbije jaren, is en blijft de koers van een andere orde. De nacht lijkt op een dag. Ontij geselt de ramen. In Haaghoek, Donderij en Lippenhove, op Trieu en Eikenberg kleeft de aarde aan de hemel... Er zullen lijken aan de finish komen. De woorden vatten exact samen wat we bij het begin van elk nieuw wielerseizoen in de kranten willen lezen. Wat we willen zien, wat we willen horen… Voor het eerst sinds twaalf jaar komt de Omloop Het Volk weer thuis, heet het. Als vanouds gaat het weer van Gent naar Gent. Ach, alles lijkt tegenwoordig gerestyled te moeten worden. Is het de radio niet dan zijn het wel de televisiestudios... Is het Martine Tanghe niet, dan is het wel Kobe Ilsen... De Omloop het Volk ontsnapt niet aan de trend. Misschien is dat (en de lieve centen) ook de echte uitleg waarom men tegenwoordig van mening is dat elke wielerkoers op de Ronde van Vlaanderen moet gaat lijken... Maar laat ik vandaag over dit en andere dingen die mijn geliefde sport steeds weer in nesten weten te werken, maar niet teveel prakkiseren. Het heeft weinig zin het om het met pakken goeie wil over nieuwe bezems te hebben als die gedateerde dingen toch maar gedoemd zijn om weg te kwijnen in fel-gescleroseerde handen... Laat ik vandaag – en het mag voor de gelegenheid best wat harder klinken - met jou maar hopen op een knaller van een wegseizoen. Ik ben er nog niet helemaal uit over wat mij dit jaar nog het meeste plezier zou doen… Een glanzende toptienplaats in de Tour voor Stijn Devolder. De overwinning in Milaan San Remo van Philippe Gilbert of die van Nick Nuyens in de Ronde Vlaanderen. De E3-prijs in de pocket van Bert Dewaele of Gorik Gardeyn die eindelijk zijn eerste semiklassieker binnenrijft… En de rest, o ja, verdeel die maar met gerust gemoed tussen Tom Boonen, Pippo Pozzato en... Maxime Monfort!

Vandaag, vlak bij het Smak en aan de poorten van het Hisk – nooit kwam de Koers dichter bij de Kunst – en ook, hier en op alle zenders: de Omloop Het Volk, editie 2008.

Megabike - De ploeg, editie 2008

Megabikelijstje : "Daar gaan we weer":

"8000 punten en géén ééntje minder..."

Inschrijvingsdatum: 25/02/2008, Geldig vanaf: Omloop Het Volk

Renners (code,naam(ploeg),waarde):
541 - Philippe GILBERT (Française des Jeux) - 1.515
101 - Tom BOONEN (Quick-Step - Innergetic)- 2.505
511 - Nick NUYENS (Cofidis) - 705
302 - Filippo POZZATO (Liquigas) - 1.390
334 - Luca PAOLINI (Acqua et Sapone - C. Mokambo) - 665
191 - Bert DE WAELE (Landbouwkrediet – Tonissteiner) - 560
155 - Dries DEVENYNS (Silence-Lotto) - 30
205 - Bert SCHEIRLINCKX (Landbouwkrediet – Tonissteiner) - 25
287 - Gorazd STANGELJ (Lampre - Fondital) - 40
552 - Jelle VANENDERT (Française des Jeux) -150
544 - Gianni MEERSMAN (Française des Jeux) - 385
126 - Dymytriy GRABOVSKIY (Quick-Step – Innergetic) - 30

Totaalwaarde: 8.000 punten


Extern:
Megabike
Het nieuwe wielerseizoen 2008

Sjas Patat

Gisteren, zelfs op Valentijn, mezelf als eeuwige Bitossifreak vermomd! Wielerjaar 2007 van Karl Vannieuwkerke en Les Supappes gezien in de Verrekijker. Na “Surplas” nu "Sjas Patat", het tweede programma op rij al dat bij de Diksmuidse wielerjournalist ongetwijfeld voor veel boter bij de vis moet zorgen. Ik had de indruk dat Les Supappes de vorige keer net iets voller klonken al blijft Kathleen Vandenhoudt op zo'n avond moeiteloos alle Laura Lynn’s van Vlaanderen in haar binnenzak stoppen. Het is en blijft natuurlijk wél de gezamenlijke liefde voor de koers die Vannieuwkerke én zijn publiek (een bende wat oenig ogende wielerliefhebbers zoals ik er zelf ook één moet zijn) staande houdt. En de filmpjes dankzij het recente Vrt-archief. Ik weet nog altijd niet goed wat ik moet denken van het gegeven dat wie met zijn gezicht op televisie komt, blijkbaar alleen al per definitie daardoor volle zalen lokt. Wat niet betekent dat ik niet op bepaalde momenten erg genietend op mijn wankel Verrekijker-stoeltje bij deze voorstelling heb zitten grinniken. Een paar mopjes van Karl hadden weliswaar een baard van meerdere dagen, maar ze werkten wel. (Alluderend bijvoorbeeld op het eindejaarsvakantielief van Tom Boonen van zestien jaar: "Ha ja, da’s heel logisch met Tom, zo’n jong lief. Het is een sprinter hé. En sprinters hebben maar een heel klein gaatje nodig…"). Je kunt met behoorlijk wat gemengde gevoelens van Sjas Patat - Wielerjaar 2007 vandaan komen maar het mag gezegd: Karl Vannieuwkerke weet ook nu weer de ambitieuze ondertitel van zijn voorstelling toch maar mooi waar te maken. Sjas Patat is "Een absolute aanrader voor wie van wielrennen houdt en voor wie er een hekel aan heeft".

Karl Vannieuwkerke & Les supappes – Wielerjaar 2007 (intussen volledig uitverkocht)
Surplas en Sjas Patat, de boeken bij Lannoo

Het Buitenblad-nummer 1

Op maandag 18/2/2008 wordt in het Roeselaarse Wielermuseum het allereerste nummer van “Het Buitenblad” voorgesteld. “Het Buitenblad”, een uitgave van Roularta-Books, is het nieuwste literaire wielerblad dat hardop op de pedalen loopt om op termijn een volwaardig Vlaams broertje van het onvolprezen Nederlandse “De Muur” te worden. Voorstelling op 18/2/2008 in het Wielermuseum om 19:00 u. U komt toch ook!

Beest

Terwijl ons Justine straks in Melbourne tegen Maria van de Opperste Glamour dé vooruitgeschoven finale van de Australian Open speelt, kunnen we hier al terugblikken op de eerste rit van de Tour Down Under. Die blijkt in een massaspurt te zijn gewonnen door thuissprinter Mark Renshaw van Crédit Agricole. Er zijn geen seizoenen meer in het wielrennen! Nog is niet eens uitgemaakt wie in Treviso wereldkampioen Cyclo-cross geworden is (hij die Lars Boom klopt, tiens) of in Adelaide is het nieuwe wegseizoen al van start gegaan. Zomer in Australië! Het is niet de echte reden waarom een aantal renners de lange jetlag hebben getrotseerd. Enkel en alleen omdat ie sinds dit jaar bij de Protour hoort is de Tour Down Under voor een aantal profploegen een verplicht nummer. De Australische organisatoren sparen kosten noch moeite om iedereen in de watten te leggen maar helemaal aantikken wil deze Tour van ginderachter nog altijd niet. Het kroonstuk van de race, de beklimming van Willunga Hill in rit 5 , is een helling die in de Ronde van Vlaanderen wellicht niet eens op de wedstrijdkaart staat. Eén en ander bewijst al helemaal vooraan het nieuwe wegseizoen wat er met de Pro Tour aan de hand is. Wie maar even richting nieuwe kalender kijkt weet hoe droef het intussen met het ouwe geesteskind van pronkjonker Hein Verbruggen is gesteld. Niks geen Tour, Giro of Vuelta meer. Weg Milaan-San Remo, La Doyenne, Parijs-Nice... Maar wel, tja wel de Tour Down Under. Het zegt alles over hoe het tegenwoordig ook op bestuurlijk vlak met het hedendaagse internationale wielrennen is gesteld. Al hopen we uiteraard wel met jou dat het in 2008 een beest van een koersjaar wordt.