Van de dagen: het woord!

jachtrijder

Misschien is niet iedereen het met me eens, maar Roy Schuiten is voor mij een van de grootste talenten die we ooit in Nederland hebben gehad. Een fantastische jachtrijder, die twee maal de wereldtitel achtervolging behaalde. Aan de andere kant vind ik dat Roy het karakter niet had om een echte grote te worden. Ik heb hem een paar jaar geleden gesproken en toen was hij dat niet met me eens. Hij noemde zijn overwinningen op en die zijn indrukwekkend. Maar hij heeft me toch niet overtuigd. Hij woont al jaren in Portugal en hij staat natuurlijk ook uitgebreid in Wielerhelden van Oranje

Vindplaats: 16 december de geboortedag van Roy Schuiten (bij wielrennen.blog)

Woord 288 bij Van de dagen: Het woord! - jachtrijder - ma 19/12/2005

Gestroomlijnde

Wat doen we? Wat nu te doen. Met het hooggebergte... Nu de Engel er niet meer is. L'ange de la montagne. De klimmer zonder vrees. De gestroomlijnde in de regen? Tussen 1958 en 1987 hield ie de koord en - als ik het goed heb - moeiteloos het record van de beklimming van de Mont Ventoux (1:02:09). Iets voor de annalen. Iets voor freaks . Voor tijd die verstrijkt. Lang wou ik geloven dat ook het lot van uitzonderingen houdt. Nu weet ik weer beter en moet ik onthouden wat ik vergeten was. Dat ook engelen sterven. Net zo hard als kluizenaars en gewone mensen. Zelfs al komen ze uit Luxemburg en mogen ze tot in de eeuwen der eeuwigheid luisteren naar de lichtjes onsterfelijke naam Charly Gaul.

© foto: De Wielersite

Wie is (2)

Wie is Kevin Sluimer?

Soms komen ze uit het niets die jonge jongens. En ken je ze niet als je voor het eerst hun naam hoort vallen. (Wat overigens logisch is nietwaar...). Zo las ik donderdag laatst in het programmaboekje van de Gentse Toekomstz6sdaagse voor het eerst zijn naam: Sluimer... De ene helft van het Nederlandse koppel Jonkman-Sluimer. En meteen ging, met het lezen van de naam alleen al, een heel systeempje aan het rollen. Je denkt aan sluipschutters... Aan gesluimer. Iets dat nog niet helemaal wakker is. Valse traagheid... Pierre Carteus zaliger maar dan in rennersversie. Iets dat nauwelijks te horen op zijn sokken naderbijsluipt en dan de doodsteek geeft... Aan zoiets moet je denken bij de naam Sluimer. Wel een beetje jammer van die wat ordinaire voornaam ("Kevin") die een leven lang aan die mooie familienaam vooraf zal moeten gaan, maar alla je kunt niet alles hebben. Na wat gegoochel met google blijkt Kevin Sluimer overigens niet de eerste de beste te zijn. Een jongen met talent, zo blijkt, die alsnog de baan met de weg probeert te combineren. Sluimer, een man voor achter de brommers, heet het. Voor bijvoorbeeld achter zijne eminentie Joop Zijlaard. Heel erg benieuwd wat er nog allemaal uit die Sluimertoestand vandaan zal sluipen. Sluimer? Wie in wielerland wakker is weet dat we daar nog veel en vaak van gaan horen!


(Echo van de Gentse Z6sdaagse, P.R., do 24/11/2005)


Update (Zo 4/12/2005)

"Hallo Kevin,
Je vraagt me mailsgewijze waar het stukje dat hierboven staat eigenlijk op slaat. Ach Kevin, het Sluimer-stukje is geheel en al bedoeld om een ode te zijn aan die schitterende familienaam van jou. Je zult het aan de vooravond van een veelbelovende wielercarrière immers maar meemaken om met de wat ordinaire naam Hulsmans of De Weerdt of Van Impe door het leven te moeten gaan. Het spreekt dus vanzelf dat het stukje in geen enkel geval een uitspraak wenst te doen over de renner, laat staan over de mens Kevin Sluimer. Dat heeft de goede wielerverstaander ongetwijfeld wel begrepen. Overigens wensen we jou van hieruit het allerbeste met jouw wielercarrière. Meer nog, als we jou binnen enkele jaren in Gent in navolging van het koningskoppel Slippens-Stam in de profzesdaagse met de zegebloemen zullen zien pronken (werkwoord dat dan weer niks met Matthé Pronk vandoen heeft) zullen we bij de eersten zijn om op het binnenplein te staan juichen. Overigens is, als je wat dieper afzakt naar het Zuiden, niet altijd alles even ernstig als het er uit ziet. Met hartelijke wielergroet. Paul R."

Winnaars. Ook wij.

Op deze wijdvertakte sportzondag die ondertussen - Chrono des Herbiers of geen Chrono des Herbiers - traagzaam naar zijn einde loopt, wil ik niet nalaten om u graag het fonkelnieuwe bestaan te melden van Ook wij waren winnaars. Het boek (dat ik zelf nog niet in handen heb mogen houden) is een bloemlezing van 150 sportgedichten uit Nederland en Vlaanderen die werd samengesteld door Pascal Delheye en Willie Verhegghe en is een coproductie van het poëziecentrum en uitgeverij De Geus. Behalve poëzie van onder meer Tom Lanoye, Anna Enquist, Jules Deelder, Herman de Coninck , Gerrit Komrij, John Schoorl en Fred Papenhove bevat Ook wij waren winnaars mijn 'sportgedichten' De hel van het Noorden en Krijger. Aan de mooie smaak van de heren Delheye en Verhegghe valt, als u het ons vraagt, mede daarmee nooit meer te twijfelen.

(Via ondermeer: de contrabas)

Cinema

Al zal dat Bitossihart van mij er wel bij zijn, zelf moet ik vandaag vanwege allerhande openbedrijven- en oktoberbesogenes verstek laten gaan, daar in Roeselare. In het Nationaal Wielermuseum komt geregeld wel meer schoon volk opdagen, maar vandaag oogt het bezoek wel biezonder kwiek en monter. Levende klimlegende Federico Bahamontes, 77 ondertussen, maar nog altijd dé enige echte Adelaar van Toledo is er op staatsiebezoek. Jammer dat te moeten missen! Bahamontes lijkt Anno Nu nog altijd bijzonder goed in zijn vel te zitten. En het is altijd goed om naar enkele van zijn gevleugelde uitspraken te luisteren. Zo mag Frederik Backelandt in de zondageditie van Het Nieuwsblad vandaag nog het volgende noteren:

"Ach, het is allemaal zo ingewikkeld geworden. Vroeger was het niet beter. Het was anders. Vroeger meed ik de koersen in Vlaanderen als de pest vanwege al jullie kasseien. (lacht). Maar nu zijn er haast geen meer! De wielersport is één grote cinema geworden met ploegleiders die vanachter het stuur en met een tv-schermpje naast zich directieven rondsturen. Vroeger was het de renner die als eerste voor bataille, voor strijd zorgde."

Tja, Féderico, gelijk heb je natuurlijk maar "had mijn tante wielen gehad dan was het een autobus"...

Leuk

Mailtje gekregen van Miel V. En het is nog waar ook: Op het Fietsvarianten-weblog wordt het steeds leuker!

Maar wat ook leuk is, is dat, let op mijn woorden, bij de beloften vandaag in Madrid Pieter Jacobs wereldkampioen wordt! Of hij zou op de meet geklopt moeten worden door Gianni Meersman...

Op onze beide oren

Wie zich mocht afvragen of Vlaanderen nog altijd bestaat kan op zijn beide oren slapen. Het bestaat! Gisteren heb ik het gezien. Of toch alleszins een soort Vlaanderen dat amechtig de jaren lijkt te overleven. Koolskamp Koers, intussen opgeklommen naar de Uci-categorie 1.1, was gisteren al aan de negentigste editie toe. Vijftien ronden, 182 deelnemers voor 183 kilometer. Als vanouds begon het plaatselijke wielerplezier in Koolskamp met de rituele verorbering van ettelijke porties friet en de allesverterende geur van braadworst. Ook de al even onvermijdelijke bookmakers ontbraken niet. Met zijn achten bleven ze gisteren de hele namiddag in de weer om ons met onze verdwaalde euro's uit de tent te lokken en waar nodig de koers (en hun koersen) bij te sturen. Onmiddellijk na de start volgde er een optreden van het Vlaamse Cultuurproduct dat de voorbije maanden, joostmagwetenwaarom, als een komeetachtige sierkool uit de Vlaamse bodem is geschoten: ene Laura Lynn mocht in Koolskamp volmondig van het thuisvoordeel staan genieten. Verderop kon ook dit jaar weer het standje van de gerimpelde man met zijn leeuwenvlaggen niet ontbreken. Het oubollige geelzwarte gedachtengoed stond de brave man in de ogen terwijl wij ons intussen moeiteloos konden voorstellen hoe zijn kleinkinderen 's avonds al chattend over de hele wereld zwermden. Daarmee was het decor wel helemaal klaar voor de nieuwe hoogdag die ons onder de bewolkte Koolskampse hemel te wachten stond. De wedstrijd zelf groeide uit tot een snel gereden vluchtkoers waarin de ene renner na de andere de rol moest lossen. Enige hilariteit ontstond al na enkele ronden toen bleek dat een groepje professionals dat letterlijk de start had gemist er niet meer in slaagde om het gat op het peloton alsnog opnieuw te dichten. Na minder dan een uur koers zat hun koers er al op. Met hangende pootjes terug naar af. In dat keurgroepje zat helaas ook - zonde voor zijn vele supporters - de plaatselijke jonge god en gedoodverfde favoriet voor de leeuwentrui Gorik Gardeyn. Hoe in de slotfaze Nico Mattan en Kevin Van Impe samen met Andy De Smet hun klauwen nog mochten scherpen, op het einde schoten ze duidelijk te kort tegen Sergey Lagutin, een man die met zijn vierentwintig de volle toekomst voor zich heeft. Geen pannenkoek overigens die Lagutin uit de Landbouwkrediet-formatie. In 2003 werd hij wereldkampioen bij de beloften in Hamilton nadat ie eerder dat jaar al Parijs-Roubaix had gewonnen. En zo gaf de wieleractualiteit gisteren in Koolskamp de wielergeschiedenis lik op stuk. De wereld is allang zoveel groter geworden dan enkele vage provinciale grenzen. Daar kan geen gele vlag iets aan verhelpen. Geen Vlaming maar een pure Oezbeek werd gisteren Kampioen van Vlaanderen. En het was volkomen terecht!

Gotha

Eén van de wielerbijbels bij uitstek is en blijft het naslagwerk "VELO GOTHA". Het boek van 800 bladzijden biedt een overzicht van de belangrijkste wielrenners uit de gehele wielergeschiedenis en beweegt zich in het verlengde van de bekende Velo-jaarboeken. Naar aanleiding van de 50ste verjaardag van Velo ligt nu een nieuwe versie van GOTHA voor ons klaar. De vorige editie dateerde inmiddels al van het jaar 1984 zodat een actualisatie zich opdrong. GOTHA is een indrukwekkend wielerboek dat geen enkele wielerliefhebber onberoerd kan laten.
Het boek is beschikbaar in drie talen (Nederlands, Frans en Engels) en kost 45 € voor België en 56 € voor andere landen in Europa.
Meer inlichtingen over Gotha bij de uitgever: Travelmarketing.

Waaierloos

Mijn wegen zijn niet waaierloos en op weg naar het alomvattend heldendom koffiemolen ik nog lang geen rolbrug op... Het kon dus niet uitblijven... In het wiel van het erg mooie tour-weblog van de Volkskrant (dat ik straks en volgende week misschien wel - net als de Tour zelf - uitgebreid weer ga missen) kan wat mij betreft ook in Arcadië een Flandrien-gedicht als dat wat hieronder staat niet ontbreken. Spaak!

Spaak

De renner is zijn pijn
(I.M. Paul Haghedooren)


Niets loopt spaak als hij rijdt en op dun metaal
zijn wereld bouwt. Hij waagt en woedt,
schiet als een bebrilde duivel kurkdroog
van zijn belagers weg. Opstand snijdt hij
met het grootste mes. Achter hem vloekt het,

draait het vierkant als de wereld. Men schuift
het decorum in, men brandt en sterft voortdurend
in het wiel. Wat in hem herkenbaar wordt:
Elke ren is een soloren en voorbij de pijn
haalt hij ultiem de weelde in en lijdt alleen.

Zo total-lossgelaten jongleert de renner met zijn pijn.
Als een dichter over de kinderkoppen van het blad.
Steeds is er wel iemand die, in zijn spoor geklit,
in het zicht van de aankomst daaruit te voorschijn komt.
Zodat hij zich opricht reeds, zich opmaakt om

zijn overwinnaar alleen en verloren achter
te laten met meisjes en schaamte in ruikervorm.



© Paul Rigolle, Spaak, Vr 22/07/2005

Droogvis en Algipan

Ook deze Tour lijkt uiteindelijk uit te willen draaien op theater dat te voorzien en te verwachten was. De Amerikaanse vogelspin heeft alles in haar greep. Na afloop van de eerste Pyreneeënrit zijn het optimistische enkelingen die de handdoek nog niet hebben gegooid. Een uitstekend moment, lijkt mij, om nu al verder te kijken dan onze tourneus lang is. Graag mag ik dan ook elke poëtische fietser uitnodigen voor het 1° Natourcriterium in Diksmuide op dinsdag 26 juli 2005. Met herstelde knieën: Boonen versus Mc Ewen op de keien van Diksmuide. Di Luca versus Van Petegem. En vele Farazijntjes om voorafgaand aan een koninklijke sprint de Mattan uit te hangen.
Even belangwekkend lijkt het mij evenwel te vermelden dat eerder op de middag in het Diksmuide van al mijn plaatsen in 4AD ook de allereerste editie van "Droogvis en Algipan" doorgaat. Een slaatje gemengd samengesteld en gelardeerd met wielerpoëzie en kabaret. Koers en karamel verzameld in een project van Stad Onderstroom. Geven om 13.00 u. in 4AD ondermeer present: Willie Verhegghe, Patrick Cornillie, De Koereurs, Hans Roelens, Henk Knockaert, Paul Rigolle en andere D.A.C.D. 's.
Het spreekt dat ook jij - doodrijder uit Lichtervelde of elders - bent uitgenodigd! De ingang is zelfs gratis.

De buik vol bollen

Wat kan het leven simpel zijn. Simple comme bonjour. Er zijn voorwaar nog zekerheden in dit leven. Vooraan in juli ontsteekt ergens op een plek, meestal in een zachter streepje Frankrijk, telkens weer het grote vlammende vuurwerk van de Tour. Dé enige echte Tour de France. Spektakelstuk dat naar de grenzen tast. Megalomanie voor jongens. En meisjes. Zweet- en armbandjes voor het goede doel. De heroiek van cols en valse platten bij de vleet. Kleurtjes en kleertjes als vanouds: geel, groen, wit, de buik vol bollen... Ook dit jaar rijdt de leider in het geel. En de lijder die meestal wat later komt, tja, die rijdt - al zie je dat vaak niet eens op zijn gezicht - in het rood... Simple comme bonjour, die Tour. Ondertussen blijft het wielrennen, wat mij als Vélodromer van het eerste uur uiteraard in geen geval verbaast, de literaire kolommen halen. Vanavond gaat in Tivoli in Utrecht "Le Soir du Tour" door. En ook in log- en letterland dringt de Tour zich op als een dwingend onderwerp. De Volkskrant wijdt er een weblog aan. En ook hier bij ons in het Vlaanderen van de Boonens, de Vansummerens en de ... Gilberts (Rit 9, 12 of 16 Philippe?) frist het Nieuwsblad-Sportwereld onze koppen op. Over Geelzucht en Zadelpijn heet het daar. Ook zijn we benieuwd naar de columns van Chrétien Breukers en zijn wielerlogvrienden. Ik heb het hier al eerder gezegd en ik hou het graag nog even zo : L'amour est un esclavage, quoi...

(Song van de dag: Edith Piaf, Simple comme bonjour. Paroles: Roméo Carlès. Musique: Louiguy 1936)

Eddy Zestig! (2)

Het bad van de nostalgie en het grote Stilstaan is er om er af en toe kompleet en gedachtenloos in weg te zinken. Als in een heel erg luie zetel! Zowat elk wielermedium dat zichzelf respecteert heeft intussen voor een 'Eddy 60'-verhaal gezorgd. Logisch als wat. Een kannibaal wordt net als elke sterveling (met wat geluk) maar één keer zestig! En nergens klinken valse noten. Dit is er het moment niet voor. Hier willen we u in geen geval ook het bevattelijke en hilarische stukje onthouden waarin Koen Meulenaere in Knack het verschijnsel 'Kannibaal Merckx' uitlegt 'aan de kinderen'. Een uittrekseltje:

"De dag erna vertrok Eddy Merckx effectief achterstevoren. En dat is niet gemakkelijk, zeker niet midden in een peloton. Maar na een tijdje begon dat beter en beter te gaan en begon hij er plezier in te vinden. 'Zou ik nu achterstevoren ook kunnen winnen?' dacht hij. Ik zal het dan nu maar proberen, voor een of andere koerscommissaris komt zeggen dat het onreglementair is. En Eddy Merckx demarreerde achterstevoren! Niemand die hem kon volgen. En dus was hij weer eerste. Het scheelde weinig of hij won ook nog de koers van het jaar voordien..."

Het volledige artikel: Koen Meulenaere, Eddy 60. Knack, 15 juni 2005

Eddy Zestig!

"Koersen zat bij Eddy in de genen. Als onze ouders ons meenamen naar Blankenberge, zocht Eddy altijd die velodroom op de dijk op en repte zich dan naar een koersvelooke . Dan speelde hij Stan Ockers, toen zijn grote idool", vertelt Michel die zijn broer omschrijft als een hyperkinetisch manneke dat als kind zijn energie niet kwijtraakte. ,,Het was een plager , soms tot vervelens toe", bevestigt Micheline. ,,Van ons moeder moest hij zich dan altijd verontschuldigen. En daarna moest zij hem sussen. Maar eigenlijk nam hij ons als grote broer ook vaak in bescherming."
"Ik herinner me nog de taferelen voor een koers, toen Eddy nog bij de jeugd reed", mijmert Micheline. ,,Die stress voor het vertrek thuis... Ons mama maakte dan de bevoorrading klaar. Het was altijd te veel. Eddy gooide er dan uit colère de helft uit. (lacht) " Michel treedt zijn zus bij: ,,We offerden ons in die tijd allemaal een beetje op voor Eddy's carrière. Eén van ons sleurde met de waskom, ons pa prutste aan de fiets en ons moeder was aan het bidden. Maar we kregen veel terug, hé. Het succes van Eddy porde ons aan om even goed te doen en - weliswaar elk op ons terrein - ook een tandje bij te steken."

(Broer en zus, Michel en Micheline Merckx in Het Nieuwsblad, Vr 17/06/2005 n.a.v. de 60° verjaardag van hun grote broer, Eddy)

Ook hier, ten huize van de Bitossi's kunnen noch willen wij vandaag ontbreken: Proficiat Eddy! (Eddy Merckx 60! En hoe!)

Tourteufel

Als dit geen goed nieuws is. In de reeks "Het vuil van de straat" (en hoe het ook nog op te ruimen) neem ik met genoegen acte van onderstaand bericht:

"Tourduivel in de nor - 17/06/2005
De Duitse Tourduivel (Tourteufel en zowaar ook kunstenaar; kunst die ik overigens niet erg goed begrijp) Didi Senft, een internationale mascotte die vooral reclame maakt voor het Duitse bedrijf LuK, werd gisteren tijdens de Ronde van Zwitserland door de politie opgepakt wegens... het bevuilen van de straat. Hij moest een boete van 600 euro ophoesten. De kraaknette Zwitsers willen van Senft ook nog 6.690 euro voor de reinigingskosten." (HC - Het Nieuwsblad van 17/6/2005)

Flandrien

Graag hier ook nog even vermelden dat wie de schitterende ' Flandrien-tentoonstelling' met foto's uit het gelijknamige fotoboekje van Stephan Vanfleteren niet wil missen stilaan een tandje mag gaan bijsteken. Want nog slechts tot en met zondag 29/5/2005!!! Weliswaar niet allemaal tegelijk maar toch allen daarheen!

Nog tot en met 29/5/2005 de "Flandrien-tentoonstelling" in de Romaanse kerk van Ettelgem.
© foto: Stephan Vanfleteren

Voor dat rose

"Ik ben een zeer gewone jongen uit streek van Varese", zegt Ivan Basso als ie zich voorstelt... En zo komt het dat ik vanmorgen al heel vroeg het vreemde voorgevoel heb dat er bij de afrekening op 29 mei e.k. op het hoogste trapje van het Giro-podium wel 'ns een zeer gewone jongen zou kunnen staan. Al moet de minzame Basso daarvoor natuurlijk eerst wel nog voorbij aan die zeer ongewone jongen, de 'Kleine Prins' uit Cerro Veronese, die voluit ook nog Damiano Cunego heet. De giro 2005 heeft alles om aan het mooie spanningsgehalte van het voorjaar een verlengstuk te breien. Boeiende roze debatten tussen jonge jongens zullen dat worden! Gewoon tegen ongewoon. Jong geweld versus jong geweld. Al hopen we zeer dat we ouwere gloriën als Gilberto Simoni, Stefano Garzelli, Joseba Beloki, Paolo Savoldelli en andere Aito Gonzalez Jimenez-sen al veel te vroeg hebben afgeschreven. En hoe lang gaan in het Italiaanse hooggebergte dan weer lichtgewichten als Vladimir Karpets, Danilo Di Luca, Haimar Zubeldia, Mirko Celestino, Tadej Valjavec en Denis Menchov mee? Veel langer dan we vermoeden, zo hopen we. Van Belgische kant verwachten we, behalve van onze sprinters Steels en McEwen, toch nog het meest van vrijbuiters als Nick Nuyens, Bjorn Leukemans, Christophe Brandt en Wim Van Huffel. Deze laatste is zich overigens al het hele voorjaar eerder onopvallend maar wel zeer nadrukkelijk op het voorplan aan het hijsen. In de tijdritten tenslotte kijken we met meer dan gewone belangstelling uit naar wat onze Australische-Nederlandse gabber Russell Van Hout (rijdend in de ploeg van Selle Italia Colombia) dit jaar voor ons in petto heeft, maar net nog iets benieuwder zijn we naar wat het nummer 181 van de startlijst - wie heeft hem eerder met een komeet vergeleken? - nu al vermag. Want, laten wij ons niet vergissen, die andere jonge jongen uit het internationale peloton, die enige echte Thomas Dekker, is er zelfs nu al, zo vroeg, al helemaal voor geschapen. Voor dat rose!

Goed gesproken (2)

"Ik koers als een amateur. Ik koers op emoties, wil strijd zien. Zoals in Luik: volle bak vanaf de Wanne. De Amstel was wat dat betreft een wansmakelijke vertoning. Na de Keutenberg reed ik nog met een groepje vooruit maar niemand wilde rijden! Ik moest iedereen constant aanporren. Op 5 km van het einde reden we 25 km per uur. En dat in één van de mooiste koersen van het jaar! Er wordt tegenwoordig gewoon laf gekoerst en dat is allemaal de schuld van die vervloekte oortjes. Ook Marc Lotz, in de week mijn vaste trainingsgezel, bleef passief. (schuddebollend) Onbegrijpelijk. Ik verklaarde hem hartstikke gek . Maandag bij het losrijden vond hij zichzelf nog heel slim, dinsdag was het al minder en woensdag gaf hij zijn fout toe. Maar, zoals ze in Drente zeggen, achteraf kijk je een koe in zijn hol. (zucht) ''

Karsten Kroon. Opgetekend in Het Nieuwsblad-Sportwereld door Frederik Backelandt - Za 30/04/2005

(Zo 1/5/2005: de Rund um den Henninger Turm in Frankfurt. En mijn favoriet? Let maar 'ns op: Vermits het nog iet of te vroeg is voor Jukka Vastraranta tip ik doodleuk op Karsten Kroon die zichzelf op volgt...)
Zie ook: "'Amokmaker' Karsten Kroon gaat voor tweede zege op rij in Frankfurt"

Wie is (1)

Wie is Jan Pockrandt? Zijn naam brengt een mens terug, meer dan een stap terug... De naam? Die doet denken aan de tijd dat een man als Willy Bocklant zaliger nog reed en warempel, schitterend, in 1964 La Doyenne op zijn naam wist te schrijven. Dat de anderen daar toen konden naar fluiten. Toen! En daar! Zou die Pockrandt met wat goeie wil daar een soort 'familie' van kunnen zijn?

(Jan Pockrandt staat ingeschreven onder nummer 145 voor de 44° editie van Rund Um den Henninger Turm, morgen in en rond Frankfurt... Ploeg RSH...).

Ooit

Slechts nieuws voor het leeuwendeel van onze wielerminnende hofdames en jongens-lovers. The one and only Adonis van het internationale wielrennen, Il Magnifico, de Leeuwenkoning, kapt er mee. Na 17 seizoenen als beroepsmodel op de fiets houdt de enige echte 'SuperMario' het voor bekeken. De podia zullen nooit meer zijn wat ze op de hoogdagen van Mario Cipollini zijn geweest. En de camera, die jankt ontroostbaar om het verlies van alweer één van zijn allergrootste liefdes ooit.

Schoon volk

Nu we onze voorjaarsklassiekers alweer bijna zo goed als volledig uit het hoofd kennen, begint het, ook voor wie alsnog één van de tentoonstellingen van Marc Steculorum wil zien, te dringen! Net als bij het echte Wielervolk! Haasten maar! En ook voor de tentoonstelling Kunst & Sport zal men zich moeten reppen. Nog tot 1/5 e.k. in het Centrum van de Ronde van Vlaanderen!

Pasolini & Caruso

Het ziet er naar uit dat er bij ons alweer een nieuwe sterke juniorenlichting zit aan te komen. Nadat één van mijn eigen buurmannen Jan Ghyselinck de eerste rit van de Giro Ciclistico della Toscana had gewonnen haalde Frederik Nolf gisteren vakkundig het groene Toscaanse laken naar zich toe. Voortreffelijk is dat! Maar ook in de Italiaanse ploegen zitten beeld én muziek verenigd. Gisteren was ene Simone Pasolini (rugnummer 111, van de ploeg Emilia Romagna) 15°. En dat was dan net voor ene Damiano ... Caruso (rugnummer 158 en van Berti Mobili Benass). Dat ik dat nog mag meemaken. Caruso en Pasolini samen op de fiets in één en hetzelfde peloton zien zitten!

Goed gesproken

"Het gegeven dat jonge renners met talent onmiddellijk doorbreken is een hint dat er zuiver wordt gereden. Midden jaren '90 werden veel talenten kapotgereden..."

(Johan Vansummeren, dokterszoon én 1 van de grootste Belgische wielertalenten voor de nabije toekomst. Aan de vooravond van de Amstel Gold Race 2005 opgetekend door Hugo Coorevits in Het Nieuwsblad, Za 16/4/2005.)(Al mag die site van jou, Johan, wel 'ns een keer worden bijgewerkt!)

Als dat niet goed gesproken is! Een mens zou opgewekt en wel, heel binnenkort weer 'ns zijn hand in het vuur gaan steken!

PS: Volgens ons wordt de A.G.R. morgen ("dag 1 na Boonen") niettemin gewonnen door niemand minder dan Alejandro Valverde Belmonte die er net - je gelooft je ogen niet - nog in slaagt om de jonge Thomas Dekker (Nummer 178!) van zijn eerste fantastische overwinning te houden...

De hel van het Noorden

De hel van het Noorden


Van tuin en tijd genoeg voltrekt het wonder zich.
Het landschap scheurt. Een dag knapt uit de kom.
Het land wordt opgepoetst, herschikt, herstreken:
Vlaggen, stemmen. Free-Jazz. Heksenkring en -ketel
smakt elk juk in het volle huis der velden neer.
Het landschap scheurt. Een dag knapt uit de kom.

Niet van de lucht: een vreemde zon die vloeibaar
in de v-vorm van de vogels openvlucht.
Zodat ineens de hel losbreekt, geplaveid als alleen
in verloren gelegde albums een laatste hel kan zijn.
Gezichten wolken op, een karavaan ontstaat uit stof.

Heroïsch! Driemaal heroïsch - engel van modder
en vlees - stottert reeds de eerste renner door de vlakte.
Hakt zich hakkelend een baan doorheen hagen,
gaat door schroot. Metaalbewerker tegen de elementen in,
lijdend aan zichzelf en niets dan zichzelf.

In echo’s. Honderdvoudig gaat met hem de vloek gepaard.
Graag ziet men zichzelf in hem weerspiegeld staan:
Hoe hij de zelfkant zoekt van elke weg, zich doorheen
de werkelijkheid werkt als door een hel en de kroon
van de verbeelding onder de werken van de hemel zet.

Leven wordt een hechter avontuur. Met een vuist
die elk ogenblik als een beslijkte hamer
warme wakken in een droom van lucht kan slaan.




© Paul Rigolle - uit 'De Hel van het Noorden', dichtbundel, Vers, 1982


(P.R. - Zo 10/04/2005)

Mendelejev

"Die Boonen, wordt dat ooit wel wat?" vroeg mijn nederlandse confrater Chrétien Breukers mij nog op 10 maart... De vraag klonk toen nog logisch, Milaan-San Remo moest nog gereden worden. Maar een kleine maand later, weten we met zijn allen wel beter. Tom Boonen staat nu al waar wij hem pas binnen twee jaar hadden verwacht. Wat goed is komt dit keer wel heel erg snel! En Boonen is niet alleen. Ook dat weten we al een tijdje. Hij topt bij ons een tabel van mendelejev waarvan we nog lang niet alle elementen hebben gezien. Maar niet alleen in deze contreien is een totaal nieuwe wind aan het opsteken. Ook bij onze Nederlandse vrienden komt het talent nu met een fameuze rotvaart op ons afgestevend. Eerder al viel mijn mond zowat open toen ik die Thomas Dekker zijn ding zag doen. In het Lentecriterium, naam en plaats alleen al zeggen genoeg. Die dekselse dekker blijkt in tegenstelling tot zijn naamgenoot, Engels dramaturg uit de 16° eeuw, ("wat is in een toeval?"), anno vandaag meer dan springlevend te zijn... En wat ik donderdag laatst alweer zag was zowat van dezelfde orde. In de Grand prix de Wasmuel (toch niet de allerzachtste voorjaarswedstrijd) zette ook die andere jonge jongen, Kai Reus, iets recht wat ik nog maar weinig twintigjarigen heb zien doen. Zomaar Bert Dewaele, een doorgewinterde en zwaar onderschatte prof die de voorbije weken bovendien al erg goed bezig was, opzij zetten, het is om lichtjes perplex van te staan. Jong én vooral genereus die Reus! Ik wil niet al te hard van stapel lopen maar volgens mij staan die Thomas Dekker en die Kai Reus ooit nog 'ns - tot slot van de Tourdebatten - op een mooie dag in juli op een podium in Parijs in één of ander helkleurig truitje met de bloemen te zwaaien. En of daar - ondanks onze nouvelle vague - ooit een Belg kan tussen staan is nu nog zeer de vraag.

Gezegd

Gehoord en gezegd:

"Die Kai Reus, dat wordt geen Klier. Nee. Dat wordt een Reus!"

In de reeks 'Een quote (kwoot?) voor elke dag'

Elf voor oranje!

Als je't ons vraagt is er ook in Nederland een meer dan fikse storm van jong wielergeweld in de maak. Er zijn er meer maar we beginnen met elf. Elf voor Oranje. Het lijstje!

Thomas Dekker
Koen De Kort
Mark De Maar
Theo Eltink
Bastiaan Giling
Joost Posthuma
Kai Reus
Niels Scheunemann
Tom Stamsnijder
Tom Veelers
Pieter Weening

Klier

Geen mooier ritueel op de voorposten van april dan die ochtendlijke koffie in Craenenburg morgen. Sinds enkele jaren wil ik die voor geen geld meer missen. Om een uur of zeven terwijl de volle drukte nog niet als een vuist in je gezicht is neergekomen en het startpodium alsnog de finishing touch moet krijgen... Dat... Dat is naar mijn gevoel hét perfecte moment om zelf ook in Brugge neer te strijken. In de ochtend is het er fijntjes uitkijken naar het gedoe dat komt. Hoe alles in enkele uren weet aan te zwellen! In de ban raakt van de koorts, de Koorts van de Koers. De meute die een keel opzet... Jongetjes die, schooiend om wielerprullen, hopeloos verloren lopen. Het duizendvoudig schouwen van de lelijkste plastieken vestjes die er op het Westelijke halfrond ooit zijn gemaakt. Gekkenwerk. Circus van stemmen. Ambtenbekleders, de bisschop, de burgemeester en joelend om hen, en om hen heen, de jongens van het volk. Maar alles is mij lief morgen! Op die ene dag, die ene, enkele keer per jaar dat de Ronde van Vlaanderen verreden wordt mag er veel van mij. Al slaat af en toe wel de twijfel toe en rijst aan de einder al de vraag of er ook hier geen grenzen zijn aan de groei... Maar voorlopig mag het nog. Al is het drummen, er is nog plaats genoeg, plaats voor heel veel soorten Vlamingen onder ons. Ruimte voor veel zielen in dezelfde borst. De verzamelaar en de bierviltjestekenaar. De tifosi en de cijferaars. De amateur en de beroepsartiest. Meester-tacticus, reporter en prozaïst... Hij die alleen kasseien vreet... En hij die eerst het bord van de ander leeg eet en pas daarna aan zijn eigen bord begint... We zullen er zijn morgen. Met zijn allen! Alleen die éne liet ik liever thuis. Die vendelzwaaier met zijn geel geval. Verleden jaar liep het in de Hel al bijna fout. Dus misschien blijft die morgen maar beter weg... Want morgen wil ik met jou op het Wielerfeest Van Alle Talen geen stokken zien. Nog in geen wiel!

En wie er morgen mag winnen, vraagt u, tot slot van de debattten, nog fijntjes. Wel... Ik hoop, al is dat voor hem nog veel te vroeg, op Nick Nuyens ("Liever 10 keer door mijn kader kruipen dan lossen") maar ik denk... Andreas Klier... Het zou echt wel de eerste keer zijn dat een Klier (van een Vent) de Ronde van Vlaanderen wint...

De Koorts

De koorts van de koers! Het kan niet op dit weekend. Vandaag houdt men in het Hooglede van al mijn plaatsen al volop wielerbeurs. Verzamelen geblazen! Morgen zondag, maken we op de hoogdag van de Ronde de ene volksverhuizing na de andere mee. En maandag wordt in Kanegem een Briek Schotte-herdenking gehouden die wij ook al niet willen missen. Willie Verhegghe leest in de Kathedraal van Kanegem gedichten en Willem Vermandere zal er bewijzen dat er diep in zijn maag ook nog een wiel verscholen zit. Wie had dat ooit kunnen denken!

Aardbeienprinses

Milaan-San Remo... Er zijn in het verleden al schitterende quotes over genoteerd (én gepubliceerd). Eén voor één om in te kaderen, ik weet het, maar wat mij betreft is en blijft Milaan-San Remo een echte klotenklassieker... Een draf- en stontkoers met de pretentie van een hindernissenren. Koers van amper 300 meter! Straathoekwerkster die het waarachtig en wel om weetikveelwelke reden heeft geschopt tot aardbeienprinses. Want zeg nu zelf: wie kan een klassieker helemaal au sérieux nemen als ie voordien is gewonnen door een saloncoureur én filmster, een halve filistijn als daar is die enige echte Mario Cipollini? Poggio di San Remo! Jij ouderwets obstakel, heuvel die nog niet eens een helling is om naar uit te kijken, nooit zal ik aarzelen, zelfs al had Eddy in zijn heroïsche dagen zeven keer ogen op zijn rug, ik noem je en blijf je noemen: jij omhooggevallen bult der bulten... Kom hier dat ik jou niet beklim maar platswals en dichtklap als een open boek, met de opgedreven krachten, de spetterende turbo van een exploderend voorjaarspeloton.

De Sint-Jozefsklassieker Milaan-San Remo valt vandaag op de dag waarop ie destijds altijd viel en waar ie voor is gemaakt: 19 maart, het feest van Sint Jozef! Vanaf 14:50 ook op al Uw schermen! (En o ja, voor ik het vergeet, mijn favoriet, da's nummer 56, Stuart O'Grady!)

Protour

Een tijdje is het hier nogal stil geweest, toegegeven. Dat belet evenwel niet dat ook wij de start van het nieuwe wielerseizoen niet hebben gemist. We zijn de voorbije weken één en ander met argusoogjes blijven volgen. Tussen de sneeuwvlagen door hebben we bovendien kunnen merken dat het tussen ons en de net op gang gekomen Protour nooit hele grote liefde zal worden. Gilberto Simoni die in tegenstelling tot sommige Amerikanen met geen grammetje wintervet uit zijn ivoren toren is gekropen haalde in de voorbije Parijs-Nice een schitterende zege op de Mont Faron. Daar werd de spichtige Italiaan in deze alles versmachtende Protour voor beloond met... één schamel zielig puntje. Bobby Julich die op een, naar ons gevoel, wat al te Riis-achtige manier de eindzege van "de koers naar de zon" binnenhaalde kreeg daarvoor meteen 50 punten en staat in de Protour-stand dan ook net na de leider, Oscarito Freire. Toch allemaal wat scheefgetrokken vinden we. Maar dat niet alleen. Allerhande mankementen zullen de komende maanden wel nog wat bloter komen te liggen. Let op onze woorden. We kunnen ons nog altijd niet van de indruk ontdoen dat de Protour er uiteindelijk vooral gekomen is ter meerdere eer en glorie van en onder de pressie van één en dezelfde man.... Maar kom, genoeg gezeurd, laat vanmiddag nu maar die bliksemschicht van een rush naar de Poggio di san Remo komen...

De wielerbijbels

En dan is het weer zover!
Als je de aankondiging voor de nieuwe wielerbijbels in de bus vindt weet je dat de eeuwige lente der fietsers nu wel helemaal in de lucht moet hangen. "Velo 2005", samen met het 'Wielerjaarboek van Bernard Callens' zowat dé wielerbijbel bij uitstek is opnieuw verschenen! "Nu volledig in kleur, met meer fichegegevens en nu nog vollediger". We geloven het graag. Wie het Velo-jaarboek wil bestellen maakt 25 euro (verzending inbegrepen) over op rekening 405-0107191-37 van Travel Marketing, Hanswijkstraat 23, B-2800 Mechelen (Belgium). Velo 2005 is van de hand van de journalisten Paul De Keyser (Het Nieuwsblad) en Harry Van den Bremt.

Wie ook het al even onvolprezen Wielerjaarboek van Bernard Callens niet wil missen deponeert dan weer 21,50 euro op rekening 880-5283281-29 van Bernard Callens, Stationsstraat 9 - 8370 Blankenberge. In dat verband kom je bovendien ook uitstekend weg op "Wielerdagboek" de vaste en intussen lichtjes beruchte Callensstek op het wereldwijde (wieler-)net.

Met dank aan wielersportboeken.nl voor de afbeeldingen!

Rijdt

Uitspraak:

"Hij rijdt met de fiets, de fiets rijdt niet met hem..."

Marc Janssens over Sven Nijs - live-uitzending op Vtm van de cyclo-cross van Hoogstraten - Zo 6/9/2005.

L'amour est un esclavage

Het is een uitspraak die van geen kleintje vervaard is. Een nagel met een kop. Een vork op de tafel... Felgeplaagd. Da's wel het juiste woord om te omschrijven hoe de wielersupporter in ons zich de voorbije maanden (en jaren) is gaan voelen. Nu de wespennesten rond bondscoach José De Cauwer (in de politiek had dit allang de brave man de kop gekost) en Johan Museeuw zich als een net vol uitgeprinte sms-berichten en gesprekken in codetaal als was het levende html zijn gaan sluiten, komt sportarts Johan De Saedeleer met een quote die kan tellen. In het Nieuwsblad van vanmorgen staat letterlijk zijn gevleugelde vaststelling "Zonder epo rijdt het peloton vijf km per uur trager". Op een wat nuchtere maag is het ook voor een wielervos even slikken als ie het zo zwart op wit op papier ziet staan. Verandert dat iets aan mijn eigen rare voorliefde voor een sport die, geef het maar met mij toe, veel meer geplaagd is dan een andere want heb jij bijvoorbeeld bijgodenkleinpierke al 'ns een huiszoeking gezien in het tennis? Neen, raar maar waar, dat denk ik niet. Ik ben en blijf een scheelziende en trouwe minnaar die best enkele misstappen van zijn geliefde door de vingers kan zien. (Die man in de kleerkast? Waar dan, welke man? Ik zie geen man...). L'amour est un esclavage, quoi? Nee, helpen kan ik het niet. En verhelpen al evenmin. Voorbestemd, iets dat nu eenmaal in de genen zit, dat moet het zijn. Het begint met een schuchter proefritje in januari. Na de winterslaap die van ons mollige mensen maakt, mag en kan het weer, dat fietsen. En gestaag wordt het erger. Begin februari begint het met het eerste lengen van de dagen al helemaal te kriebelen. Want zeg nu zelf dat cyclo-crossen, da's wel een mooi spektakel maar met die inspanning van maar een uur toch nooit helemaal het ware ding. Daarvoor heb je de Tour nodig en klassiekers die in de kuiten bijten en het hoofd doen hangen terwijl er met opengesperde monden wordt geschruweld langs alle kanten. Kleur op de weg, schuim op de lippen... In de aanloop naar de Omloop Het Volk beginnen bij mij de dagen zich vanzelf weer af te tellen. Ik kan mij niet herinneren dat het ooit anders was. En ik draag met waardigheid intussen een paar decennia teveel met me mee om te hopen dat het ooit nog 'ns anders wordt. Kan iemand mij zeggen wat er mis is met mij en met dat grillig ding dat diep in mij verborgen zit, dat opspringend ene en enige Hart van Bitossi.

The beast of the East

Wacht maar mensen! Van Wally, Jurgen Van de walle, hebben we nog lang niet alles gezien. Vandaag wil de renner van Landbouwkrediet-Colnago in de Ronde van Langkawi als een gekleurde krijger ten aanval trekken. Ik ga alles geven in de rit naar Genting Highlands, met de beklimming buiten categorie van 'The Beast of the East'. Twaalf maanden geleden kon ik tot op vijf kilometer van de top mee met Dave Bruylandts. De klim ligt me! We zijn benieuwd. Niet alleen naar Wally's prestatie. Vooral ook naar die spraakmakende en zwaar tot de verbeelding sprekende 'The Beast of the East'. Moeten we bij deze 'ns opzoeken! En nee het blijkt geen worsteltornooi... Maar veel eerder iets voor Charly Wegelius...


Update: Als je't mij vraagt helemaal niet slecht van onze Wally. Dit is de uitslag zoals ie bij Cyclingnews te zien is:

1 Ryan Cox (RSA) Barloworld 2.49.37
2 Jose Rujano (Ven) Colombia Selle Italia
3 Julio Alberto Perez Cuapio (Mex) Ceramica Panaria - Navigare 1.05
4 Tiaan Kannemeyer (RSA) Barloworld
5 Cesar Grajales (Col) Navigators Insurance 1.21
6 Jesus Hernandez (Spa) Liberty Seguros 1.26
7 Jurgen Van De Walle (Bel) Landbouwkrediet-Colnago 2.03
8 Tom Danielson (USA) Discovery Channel 2.11
9 Giuseppe Palumbo (Ita) Acqua & Sapone - Adria Mobil 2.20
10 Fortunato Baliani (Ita) Ceramica Panaria - Navigare 2.38

Nog meer Ronde van Langkawi op de thuissite van deze ronde.
Vraag: Weet jij bij benadering wie Ryan Cox, Jose Rujano en Tiaan Kannemeyer zijn? (Update Vr 04/02/2005 - 14:00)

Fijn gebaar ('Frankfan for ever')

Als één van de allerlaatste Vdb-fans die nog het licht niet heeft uitgedaan ('er moet al een tsunami voorbij komen voor ik de arme verweesde jongen echt in de goot laat liggen') las ik op 29/01/2005 navolgend bericht. Het was van Nico Vanhee en het stond in het Nieuwsblad:

"Fijn gebaar van de coureurs van T-Mobile. Ulrich en co storten 30.000 Euro voor de slachtoffers van de vloedgolf in Zuid-Oost-Azië. Elke renner legde 50 cent opzij per afgelegde trainingskilometer. Ook Frank Vandenbroucke volgt deze mooie geste en zal 50 cent betalen per getrainde kilometer. Hij zal zijn 4 euro eind deze maand overschrijven op de rekening van Tsoenami12-12."

Na het lezen van het bericht stond als vanzelf de fijnste glimlach op mijn gezicht. Gelukkig gaat het volgens een bericht van vandaag dat op bladzijde 430 van Teletekst staat, intussen al heel wat beter met Frank! Nu de meeste van zijn ploegmaats en collega's al aan competitie toe zijn heeft onze Frank met enkele weken vertraging eindelijk het trainingskamp in Calpé bereikt. Die auto die verleden jaar met Putte-Kapellen in brand vloog, moest, zo denken wij, nog eerst worden gemaakt. Maar veel haast heeft Frank nog niet. De klassiekers? Ach, waarom ook. Aan het Laatste Nieuws liet ie daarover het volgende weten: "Misschien ben ik op niveau tegen de Waalse klassiekers. Eerder zeker niet. Maar in mei en juni zijn er ook supermooie koersen... Ik beperk mijn training hier tot twee à drie uur per dag. Pure basistraining, ja, aan mijn conditie werken. Ik heb veel te lang niet kunnen fietsen. Het heeft geen zin om me nu te forceren."

Misschien moeten jij en ik dat ook 'ns aan onze eigen werkgever proberen te verkopen. Kunnen we samen met Frank wat gezellig gaan vrijwielen in Calpé!

Om te lachen...

Terwijl Tom Boonen gisteren in Qatar voor de tweede keer op rij zijn breedste glimlach mocht bovenhalen was het voor enkele van zijn leeftijdsgenoten maar groen lachen in Frankrijk. Hilariteit troef gisteren in de slotfaze van de openingswedstrijd La Marseillaise. Nadat onze youngster Philippe Gilbert (FdJeux.com) zich alweer van zijn meest voortreffelijke zijde had laten zien werd hij op 4 km van de finish samen met zijn vluchtgenoot Wim Van Huffel (Davitamon-Lotto), ook al uitstekend op dreef, in extremis nog de verkeerde kant opgestuurd. Eén van beiden werd in zijn eerste wedstrijd van het seizoen meteen al zeer zwaar bestolen. Laten we hopen dat ze hiermee in Frankrijk niet voor de rest van het seizoen de toon hebben gezet. Anders zal er daar nogal wat te lachen vallen dit jaar. Uiteindelijk won de Deen Nicki Sörensen (CSC) de wedstrijd. Eerste Belg was Johan Coenen als dertiende. Gilbert en Van Huffel eindigden respectievelijk... achttiende en twintigste. Misschien moet iemand naar aanleiding van de gebeurtenissen van gisteren nu maar 'ns als straf een round-up gaan maken van de meest dramatische wegvergissingen in de wielergeschiedenis...

Nieuwste test

Ook Bitossi ('en het arsenaal van zijn hart') moet ooit weer 'ns een keer op de proef worden gesteld. Dit is de eerste maal sinds die bloody old skynetblog door ons nogal abrupt in de steek gelaten werd! Af en toe een wielerbericht, dat moet niettemin, zeker met het oog op dat nieuwe wielerseizoen dat er alweer zit aan te komen, opnieuw kunnen. We zien wel waar we er een snok aan kunnen geven... En of we bovendien nog ergens met het gros van het peloton mee kunnen komen, dat zal de toekomst wel uitmaken!